ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΜΑΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
1. Με θυμό ο Θεός, γνώτε φίλοι και θυμάσθε, ότι με θυμό ο Θεός.
2. Να σου πω την αλήθεια, δεν μου δίνω βοήθεια.
3. Φόρα με να σε φορώ για να σέρνω το χορό.
4. Παραμύθι μανιφέστο, άκου το κ’ ύστερα πες το.
5. Πένθησέ με θάλασσα και ξαναγέννησέ με.
6. Στον πρώτο γύρο με νικώ, στον ύστερο ασπαίρω.
7. Τον ναρκισσισμό να φοβάσαι των μικρών διαφορών.
8. Σώπα να σ’ ακούω, κλείνε όταν κρούω.
9. Το σκυλί ενώ αλύχτα, ξημερώθηκα στη Νύχτα.
10. Η ζωή σκληρή αφέντρα, με παράτησε στα Δέντρα.
11. Εικοστό πέμπτο βράδυ, η ψυχή μου δίχως λάδι.
12. Μη τους θνητούς απάλλαττε.
13. Αγάπες λακτίζω, ποιήματα σχίζω, φιλιά χαλαλίζω.
14. Η στοργή του προς απάντησή μου.
15. Τα χέρια μου μελίζουν τον Αμνό κ’ ύστερα κάνω τον σεμνό.
16. Που ζω και που πεθαίνω μες στην τρέλα, να δεις καλή μου έλα.
17. Της λατρείας το σταφύλι μού τσουρούφλισε τα χείλη.
18. Αν κλαίω κι αν γελάω, τον Τρόμο ξεγελάω.
19. Κι αν κλαίω κι αν βαΰζω, επίλογο μυρίζω.
20. Από γατί κι από σκυλί λαβαίνω συχαρίκια.
21. Μέλλω σε εμέσαι, είπε και θα το κάμει. Έρχεται ταχύ.
1. Με θυμό ο Θεός, γνώτε φίλοι και θυμάσθε, ότι με θυμό ο Θεός.
2. Να σου πω την αλήθεια, δεν μου δίνω βοήθεια.
3. Φόρα με να σε φορώ για να σέρνω το χορό.
4. Παραμύθι μανιφέστο, άκου το κ’ ύστερα πες το.
5. Πένθησέ με θάλασσα και ξαναγέννησέ με.
6. Στον πρώτο γύρο με νικώ, στον ύστερο ασπαίρω.
7. Τον ναρκισσισμό να φοβάσαι των μικρών διαφορών.
8. Σώπα να σ’ ακούω, κλείνε όταν κρούω.
9. Το σκυλί ενώ αλύχτα, ξημερώθηκα στη Νύχτα.
10. Η ζωή σκληρή αφέντρα, με παράτησε στα Δέντρα.
11. Εικοστό πέμπτο βράδυ, η ψυχή μου δίχως λάδι.
12. Μη τους θνητούς απάλλαττε.
13. Αγάπες λακτίζω, ποιήματα σχίζω, φιλιά χαλαλίζω.
14. Η στοργή του προς απάντησή μου.
15. Τα χέρια μου μελίζουν τον Αμνό κ’ ύστερα κάνω τον σεμνό.
16. Που ζω και που πεθαίνω μες στην τρέλα, να δεις καλή μου έλα.
17. Της λατρείας το σταφύλι μού τσουρούφλισε τα χείλη.
18. Αν κλαίω κι αν γελάω, τον Τρόμο ξεγελάω.
19. Κι αν κλαίω κι αν βαΰζω, επίλογο μυρίζω.
20. Από γατί κι από σκυλί λαβαίνω συχαρίκια.
21. Μέλλω σε εμέσαι, είπε και θα το κάμει. Έρχεται ταχύ.
[Φωτογραφίες και ποιητικές ασκήσεις, βράδυ 24ης Σεπτεμβρίου '07]
8 σχόλια:
Ψηφίζω 1,2,11,16,20
και για τζόκερ ο αριθμός 7.΄
:)
@ Ώστε έτσι Dokisisofi;
Τζοκερία, το περάσαμε; Αμ, δεν έχεις και πολύ άδικο. Τώρα που το λές, κάπως έτσι παίζει...
Μέχρι την επόμενη κλήρωση, λοιπόν, λάβε (Kinder έκπληξη) έναν προϊδεασμό από κάποια ερχόμενα γνωμικούλια-ποιητικές ασκήσεις:
Της μέρας τα τεχνάσματα, τα βλέπ' η νύχτα και μπάζει φως.
Χαίρε!!!
Πριν λίγες ώρες μου δηλητηρίασαν το σκύλο μου...Στείλε μου κάτι σε παρακαλώ. Θα πεθάνω. Δεν είμαι καλά. Κάτι όπως εκείνο με τα συχαρίκια.
@ Dokisisofi. Πολύ, πολύ, πολύ λυπάμαι για το όντως Έγκλημα που υπέστης. Προς το παρόν δες αυτό.
Για την περίπτωση που το παραπάνω ξύνει πληγή, ποιώ εκτάκτως για την περίστασή σου τρία επίκαιρα κατευναστικά γνωμικούλια:
1. Αν έχεις πένθος, χάρου το, αν είν' χαρά λυπήσου.
2. Αν είναι δάκρυ, να εκφραστεί, αλλιώς θα σε χαλάσει.
3. Φτάνει σου για σήμερα, όλα είν' εφήμερα.
Φίλε μου σ'ευχαριστώ...Συγνώμη που χτύπησα βραδιάτικα την πόρτα με τα προβλήματά μου...Πήρα να σκάβω στην αυλή αλλά δεν άντεξα...Ήρθα,μπήκα, καρφίτσωσα ένα sos σ΄΄οποιο μπλογκ βρήκα μπροστά μου, έκλαψα στο τηλέφωνο για 30 περίπου λεπτά με την συνομιλήτρια στην άλλη γραμμή να επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια, και έπεσα να κοιμηθώ. Όταν ξαφνικά θυμήθηκα ένα ποίημα του Πάμπλο Νερούδα "Ο σκύλος μου πέθανε" και βρήκα το κιτρινισμένο απόκομμα από την εφημερίδα (Χαραυγή 28/1/2007, μτφ: Ιωσήφ Ιωσηφίδη) το οποίο είχα φυλάξεισε ένα άσχετο φάκελο. (μπορεί τελικά να το ανεβάσω στο μπλογκ και να το ξεμουγκέψω...αν και βωβό θρηνεί καλύτερα)Μπήκα να σου πώ ότι οκ....βρήκα κάτι που με βοήθησε να αυτοπαροξυστώ και να συναπελπιστώ΄(κι ο Νερούδα είναι "μανούλα" σ'αυτά), αλλά με περίμενε η παραμυθία των αποφθεγμάτων σου. Ειρωνικά και οριακά, με αποτέλειωσες. Το σκυλί μου είναι σε μια σακούλα στην αυλή. Λέω να το θάψω την χαραυγή. Τιμής ένεκεν. Σευχαριστώ. Καληνύχτα. Παρακαλώ οι υπόλοιποι κάντε ότι δεν είδατε τίποτα.
@ Dokisisofi. Παρηγοριέμαι ότι το πολεμάς και το νικάς. Ως ειδικός του είδους, αύριο θα μέλψω για τη μνήμη του μιαν ευχή-προσευχή αρμόζουσα. Τι; Εδώ μεριμνά Εκείνος για εμάς τα υπερΤέρατα, δεν θα έχει τόπο ανάπαυσης γι' αυτά τ' ανυπεράσπιστα κι εφήμερα πλασματάκια Του; Ας όψεται ο δηλητηριώδης και αρχαίος πτερνιστής...
Άψογες!!!
@ Ονειρομαγειρέματα. Ευχαριστώ πολύ. Ο λόγος σου πάντα μετράει, ως πλέον πεπειραμένου ματιού. Είναι πια αδιαμφισβήτητο, ότι το Άψογο απορρέει από το Συναίσθημα, όταν αυτό αφήνεται να εκφραστεί. Δε συμφωνείς;
Δημοσίευση σχολίου