Μόλις προβλήθηκε στο Filmnet2 η ταινία "Uranya" του Κώστα Καπάκα. Ομολογώ πως με συγκίνησε βαθιά, αγγίζοντας παραθεωρημένες στιγμές χρόνων προπερασμένων.
Η υπόθεση του έργου μάς μεταφέρει στη γυψωμένη ελληνική επαρχία του 1969, όπου μια φιλική παρέα πέντε αγοριών αφ' ενός μεν ονειρεύεται να μυηθεί στον έρωτα από την πανέμορφη Ουρανία, αφ' ετέρου δε να συγκεντρώσει όσα χρήματα ήταν αναγκαία, ώστε ν' αγοράσουν επιτέλους την πρώτη ασπρόμαυρη τηλεόραση Uranya, για να δουν σε απευθείας μετάδοση από την Αμερική τους αστροναύτες να πατούν πόδι για πρώτη φορά στην Ιστορία στο Φεγγάρι...Μια πολύ αισθαντική, γρήγορη και ανατρεπτική θα έλεγα μουσική υποκρούεται στην ταινία διαρκώς, η οποία υπογράφεται από τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο.
Το σχετικό τραγούδι του ίδιου συνθέτη, που ερμηνεύει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, συνοψίζει όλο το πνεύμα της ταινίας: Την αγιάτρευτη νοσταλγία για την τρυφερή ηλικία της εφηβείας μας, τ' απλόχωρα όνειρα με τις αλλεπάλληλες πτώσεις και τις μεταπτώσεις τους, την ασυναγώνιστη εξάλλου δυναμική της φαντασίας, αν και σε καιρούς σκυφτούς και δίσεκτες ημέρες κοινωνικο-οικονομικά.
Με συγκίνησε βαθιά η ταινία αυτή, τόσο που την προτείνω ανεπιφύλακτα. Στους φίλους συνοδίτες Σαραντάρηδες και Πενηντάρηδες απευθύνομαι κυρίως...
Καληνύχτα Uranya, Καλημέρα Ουρανέ!...
14 σχόλια:
Ωραία ταινία, την είχα δει πέρσι στον κινηματογράφο. Με ένα πάκο ποπ κορν μούρλια!(είχαν πολύ βούτηρο και μ'άρεσαν!)
Oι μέρες παραείναι δίσεκτες.
Φιλώ σας!
Το Δίσεκτο βροντά ολομερνίς την εξώπορτα. Με απόκρυψη.
Έχω πείσει τον εαυτό μου, ότι εφόσον με απόκρυψη, δεν απαντάμε.
Εντέλει απαντώ. Το Δίσεκτο εισέρχεται τότε Κυριάρχης...
Κι ενώ το Δίσεκτο αυτοπροβάλλεται στον τοίχο μου, παρ-ακολουθώ μασουλώντας με βουλιμία, όχι ποπκόρν, αλλά τσιπς που τόσο μού αρέσουν...
Εκείνο ανενόχλητο δρα, φιλήδονα επιδρά και...
... θρασύβουλε Χοιροβοσκέ κι εγώ φιλώ...
Kάθε φορά που δίσεκτα αισθάνομαι
(και δεν είναι λίγες οι φορές) παραμιλώ: "Γιώργο μου, ο λογισμός είναι που σε παιδεύει" κι αρχίζω να βυθίζομαι στη θάλασσα.
Μετά στρέφομαι προς το σωσσίβιο με την μορφήν Κυρίου και παρακαλώ να δροσιστούν τα χέρια μου, οι σκέψεις μου και Ω του θαύματος... Ο Σωσσί-βιος κάμνει υπακοήν!
Τι ωραία που τα γράφετε Κύριε Χοιροβοσκέ! Ποίημα!
Τι μού θυμίζεις εξαίφνης, παμφίλτατε Γεώργιε Χοιροβοσκέ!...
Ένα τι αρχαίο μου στιχηρό [από το "Δήθεν υαλογραφία" (1987)], σχολιαστικό όσων προανέφερες. Σπεύδω να το αντιγράφω, αποστέλλοντάς το Σοι:
"Ήταν λοιπόν η αγρύπνια μας απόπειρα λυγμού
φρενίτιδα ήταν
των αμφίβιων χεριών μου πρώιμες απολεπίσεις
γιατί ανασήκωνα το φως
και ήσουν ανέκαθεν εκεί
σε στάση ανάληψης
γιατί αύριο θάμαι χώμα
και συ επιφοίτηση ουρανού
ραγδαία σαν ήλιος "
Ευχαριστώ που μ' έκαμες να μνησθώ ημερών αρχαίων!...
Πορφύρη μου, συμφωνώ κι επαυξάνω! Ο κ. Χοιροβοσκός μετά πολλής της επιτυχίας ποιητεύει.
Εφόσον οι άνθρωποι εκφράζονται αγαπητικά και από καρδιάς, παράγουν Ποίηση.
Αυτό ακριβώς εύχομαι και σ' εσένα!
Ανωκατωβαραθρωνόμαστε..............
"αγγίζοντας παραθεωρημένες στιγμές χρόνων προπερασμένων".
Μου άρεσε αυτό πολύ.
Χρατς,γκλουπ,χτς κάνουν τα ποπ κορν κι εγω σας παρακολουθώ!
μερικές φορές η δύναμη των λόγων στο χώρο των σχολίων ξεπερνά το κείμενο αυτό καθαυτό...
την ταινία την απέκτησα συμπτωματικά πριν λίγες μέρες και ανυπομονώ να τη δω...
Καλό μας ξημέρωμα!
Ευχαριστούμε Σα, που πέρασες από τα μέρη μας.
Περιμένουμε να προσθέσεις και τις δικές σου εντυπώσεις, μόλις δεις την ταινία.
Κουράγιο εύχομαι, στον δρόμο της ημέρας!
Δημοσίευση σχολίου