Κάθε που φθίνουν οι οπώρες
και γονατίζει ο Κήπος μας
νυμφομανής
κάτω απ' τα γεγονότα
μιαν απλωση χρειάζομαι χεριού
να ξεδιαλύνω το Ασαφές
δικαιολογία πειστική
μια τύψη έστω
να μην σε παραδώσω του Θυμού
τζιτζίκια σ' εκκρεμότητα
να διασαλεύουν όπως όπως τα Όνειρα -
- τα Όνειρα
φάκες επιδέξιες της Αβύσσου
παμπόνηρα
ζηλόφθονα ζωάκια Παραδείσου.
[Από την ποιητική συλλογή του Π.Κ. "Ο αρχαίος Αγροφύλαξ", εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2007, σ. 44].
7 σχόλια:
όπου "άβυσσος", βλέπε "παράδεισος"?
η μήπως ο Παράδεισος ζηλεύει την άβυσσο?
)τζιτζίκι είμαι σε εκκρεμότητα
...μη με παραδώσεις του θυμού!)
σηκώνει συζήτηση πάντως
(Υστερόγραφο, ολογράφως: "Επιτέλους γύρισες πίσω!
Μου φαίνεται ότι το παρατράβηξες με τα αφρικάνικα. Αλλά τέλος καλό, αρχή καλή!" Οβερ...)
@ Dokisisofi.
Επιτέλους γύρισες πίσω! Μάς είχες λείψει τα μάλα! Η γνώμη σου ομολογουμένως έχει αξία για το Ιστολόγιό μας.
*
Ως προς τ' αφρικάνικα, νόμισες πως τελειώσαμε. Αμ, δε! Ο συγ-κλονισμός είναι τέτοιας έντασης, που θα έχουμε (φευ! για σένα)συνέχεια. 1750 φωτό, άλλωστε, πού θα μπουν; Προσωπικό ημερολόγιο γάρ το μπλογκ!!!!!!!
*
Ως προς την άβυσσο του Παραδείσου ή τον παράδεισο της Αβύσσου, διαλέγεις και στέκεσαι (κατά το "δος μοι πα στω..."). Ό,τι θές εσύ.
Απ' όλα έχει πάντως:
Τζιτζίκια χειμωνιάτικα,
θυμούς επίτηδες,
λυγμούς,
λιμούς,
λοιμούς,
καταποντισμούς ες γην εναλίαν,
πυρ ομαδόν,
μάχαιρα γυαλιστερή,
ανοίξεις Δεκεμβρίου,
κραυγούλες σ' εκκρεμότητα,
κάτι ψυχές εν-στάσει,
έρωτες στον ίλιγγο του χάους απορριγμένους,
υμέναιους θανάτους δίχως άλλο...
Εν πάση περιπτώσει (τι σκληρό!...) Εσύ αποφασίζεις: Άβυσσο ή Παράδεισο!... Ένα από τα δύο. Μόνο που υπάρχει και το ενδιάμεσο καινό Κενό...
*
Επιτέλους γύρισες πίσω!
τώρα φταίω που το τύπωσα και θα το βάλω στον τοίχο (της φυλακής μου) ?
ωραία φάκα έβαλες στην άβυσσο της καθημερινότητάς μας
τώρα που το λες..σαν εκπεπτωκότας παράδεισος είναι!
Αβυσσοπαραδεισόμαστε...
@ Dokisisofi.
Με κολακεύεις, έστω κι αν πρόκειται για "φάκα", όπως εύστοχα γράφεις.
Μακάρι τα παραπάνω ν' αποτελέσουν τρύπα φωτός ή διαφυγής στον τοίχο της φυλακής σου (μας).
Όλοι έχουμε ανάγκη μια φάκα που θα μάς αιχμαλωτίσει, διασώζοντάς μας στην ουσία. Κάτι ανάλογο λέει 1600 χρόνια π.Χ. ο Προφητάναξ και Ποιητής Δαβίδ:
"Το έλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου"!!!...
Κυριακή Καλή!
@ None,
καλύτερα νά έλεγες:
ΑΒΥΣΣΟΠΑΡΑΔΕΙΣΩΖΟΜΑΣΤΕ!...
κείμενα σαν αυτό αποτελούν όχι τρύπα,αλλά ολόκληρο παράθυρο φωτός στη σκοτεινιά της προσωπικής μας "αβύσσου"... νάσαι καλά!
@ Καλησπέρα Σα.
Ευχαριστώ για το πολύ ευμενές σχόλιό σου! Προσεύχου να μπορώ να δημιουργώ τέτοιες τρύπες διόδου του Φωτός!...
Δημοσίευση σχολίου