ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
Όπως τους βρήκες
έτσι σχεδόν και τους χάνεις:
Μέρα μεσημέρι
με ωδίνες δημόσιες
και βόμβο μελισσών απ' τα παλιά
με τ' αγκωνάρια του σπιτιού
εδώ και κεί κατακαμένα
τη φιλαρμονική των μυρμηγκιών
εν παρατάξει και πομπή
εκτάκτως παιανίζοντας
εδώ και κεί κατακαμένα
τη φιλαρμονική των μυρμηγκιών
εν παρατάξει και πομπή
εκτάκτως παιανίζοντας
τα Μαραμένα φύλλα.
Φίδια της βροχής
και πώς απ' το ξημέρωμα φυσομανάνε
(Εφραίμ του Σύρου ανήμερα)
τόνοι λανθάνοντες
του παίρνω και περνώ
του γερνώ και του γέρνω
αργολογίας πνεύματα
ρόγες που τρών τα πετεινά
κι εκείνες πολυστεύουν.
-Σφιχτά στη φούχτα
κράτα ό,τι έχεις
κι άν καείς
νου να τηρείς
εόρτιο διάκοσμο
και μάτι απλό.
(27.1-2.2.2001)
[Από την ποιητική συλλογή του π. Π. Καποδίστρια, Της αγάπης μέγας χορηγός, εκδ. Επτανησιακά Φύλλα, Αθήνα 2003, σ. 23 εξ.]
6 σχόλια:
Μουντό, ποιητικό τοπίο... και το γεροντικό λεζάντα του. Πραγματικά, το ποίημα είναι φτιαγμένο για τις φωτο και οι φωτο για το ποίημα.
Νίκο,
σημασία έχει να βλέπεις μες από τα πράγματα και πίσω από αυτά. Η ποιητικότητα δεν εκπέμπεται από εκείνα, αλλά το μυαλό μας γεννά εντός τους.
Ο ίδιος ο ανθρώπινος νους ανορθώνει σε ύψος περιωπής τα τριγύρω μας μικρά και ευτελή υλικά του Σύμπαντός μας!!!
Ευχαριστώ για την καλοσύνη!
Πολύ όμορφες οι σκοτεινές φωτό...
@ Ονειρομαγειρέματα.
Για την ιστορία να σημειώσω, ότι τραβήχτηκαν με το πρώτο φως της ημέρας της μουντής προηγούμενης Κυριακής. Τις χάρηκα, διότι μερικές στιγμές (ή, αν θες, όλες) είναι ανεπανάληπτες, όσο κι αν προσπαθούμε να τις ξαναβιώσουμε. Ξέρεις εσύ!...
:-))
@ Ονειρομαγειρέματα.΄
Καλη σου μέρα και χρόνια καλά!!!!
Δημοσίευση σχολίου