Ποίηση Παναγιώτη Καποδίστρια
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΟΝΤΟΥΝ ΤΑ ΝΕΡΑ
Σταυροειδής η χαρά μου
(η λύπη να δεις)
εκεί που βροντούν τα νερά
και τα Πολλά Καρύδια.
Θόρυβος απ' τους φεγγίτες ερχόταν έξω
κάτι σαν υποψία θυμιατού
ή θαύματος σ' εξέλιξη
κι όταν παραμονέψαμε ήταν όλο παρόν
το Ποίμνιο εν συνάξει
ώς μέσα στο Ιερό ανενόχλητο
συνωστισμός σιωπών αποσταγμένων
ανάσες υπό προθεσμίαν
κακαράτζες παντού.
6 σχόλια:
Πολύ ωραίο ποίημα. Κρίμα, που σήμερα αυτό το βυζαντινό εκκλησάκι είναι τόσο μα τόσο παραμελημένο...
"..ανάσες υπό προθεσμίαν..."
Μόνο που οι δικές μας προθεσμιακές και υποτίθεται έλλογες, κάνουν τις μεγαλύτερες ζημιές από αυτές των ποιμνίων.
Τελούμε εν διαλύσει.. βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας
Πλήρης εγκατάλειψη παντού
Μθ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών
για ένα εκκλησάκι.
πολύ θα ήθελα να ζωντανέψω να σε υποδεχτώ,
μοναξιά του θεού μου,
στην στενωπό
του στέρνου
μα ο σταυρός
μεγάλος μού φάνηκε,
η ντροπή κατετρόπωσε την ταπεινοφροσύνη,
ώσπου ένας σπόρος
χαμογέλασε στην οροφή της ψυχής μου.
ευλόγησε το λόγο μας, εσύ που κλείνεις στο σπόρο ζωή και θάνατο.
σφράγισε με σταυρό
το μέγεθός μου.
όποιο.
Πορφύρη,
όχι μόνον, αλλά έχει καταστεί έρμαιο των καιρών και της αδιαφορίας της ιδιοκτήτριας οικογένειας (;) Κομούτου, η οποία κωφεύει επειδιτικά και τις οχλήσεις-παραινέσεις του Μητροπολίτη Ζακύνθου για παρέμαβαση / αποκατάσταση του μνημείου αυτού.
@ Κυρά των Γλάρων,
όντως τελούμε εν διαλύσει σε κάθε τομέα της καθημερινότητας. Τώρα είμαστε στον αστερισμό ΖαχοπουλοΘεμοΤριανταφυλλόπουλου, για τα ερείπια ενός εξωκκλησίου θ' ασχοληθεί η Ελλάδα;
Βάλε, please, το dvd!!!!!!!!!!
@ Abttha,
με συγκινεί ο τρόπος προσέγγισης αυτού εδώ του ερειπιώδους ποιήματος ή (αν θες)του ποιητικού ερειπίου μου!...
Με συγκινεί ο λόγος της ψυχής σου!
Μακάρι, ο ζωοποιός σπόρος να χαμογελά καλλίκαρπα και πανεύοσμα, νυν και αεί, στην οροφή της ψυχής σου!
Καλή Κυριακή!
Δημοσίευση σχολίου