Προαναγγέλλοντας Άνοιξη!

Ξεχωριστή ευλογία θεωρούμε, ότι συχνά πυκνά έχουμε την ευκαιρία, μαζί με τη συντρόφισσα Φωτεινή, να πραγματοποιούμε μικρές εξορμήσεις στον ευρύτερο χώρο μας, ανακαλύπτοντας κάθε φορά νεότερες εκδοχές του ίδιου περιβάλλοντος και του εντός μας κόσμου!

Σήμερα το πρωί, ο ήλιος έδωσε σκληρή μάχη με τα σύγνεφα και τις μακρινές βροντές, επιδιώκοντας την απόλυτη κυριαρχία επί της ημέρας μας. Και τα κατάφερε! Στο μεταξύ, μάς δόθηκε η ευκαιρία να πρωτοθαυμάσουμε ανθισμένες αμυγδαλιές, να μυρίσουμε μανουσάκια ευωδιαστά, να ξεδιακρίνουμε μερικά ευαίσθητα λευκά κρινάκια στα πρασινισμένα ρείθρα των μονοπατιών, ν' αφήσουμε την ακοή μας να ευφρανθεί με το γαργάρισμα των νερών στον μικρό μας χείμαρρο, κάτω απ' το γεφυράκι!

Μα, μπορεί κάποιος από τους αναγνώστες μας να συλλογισθεί: Τόσα ρομαντικά και ωραία συμβαίνουν στον τόπο αυτόν; Τόσο ηλιόλουστα και υπέρκοσμα είναι όλα; Μακάρι να ήταν. Δεν είναι όμως... Υπάρχουν λάθη, πάθη, πτώσεις, μεταπτώσεις, σκουπίδια, άναρχη δόμηση, σκοτωμένα σκυλάκια, εμπάθειες, αντιπάθειες... Απλώς, ο καθείς μας δημιουργεί τον κόσμο που τού αναλογεί, στην επικράτεια τού οποίου χτίζει ανώγια και κατώγια, όχι ως μία ψευδαίσθηση ή πραγματικότητα εικονική, αλλά ως σχεδία διαφυγής από τη χαμέρπεια της καθημερινότητας, παυσίλυπο λες της ενεργούς θλίψης/συναίσθησης για τις αδυνατότητες και αστοχίες της φύσης μας.

Εάν κατέχεις τέτοιες ηρεμιστικές, πολλά ομιλητικές, προ-ανοιξιάτικες εικόνες, έχεις αποκτήσει -πιστεύω- τις άμυνες για ν' ανθέξεις τις θύελλες του υπόλοιπου χειμώνα ή τους μεγάφωνους λεονταρισμούς συνανθρώπων απανθρώπων.