ΤΟ ΠΑΤΗΜΑ
Στη Μεγάλη Πέτρα με τ’ απολιθώματα
και τις αμφιβολίες
των οστρακόδερμων ανέμων και των κοχυλιών
πρωτεύουσα πάλαι ποτέ
βαστάει καλά το Μακελειό.
Έψαυες τότε πάνω απ’ τη Σπηλιά
το Πάτημα της Παναγίας
κι αναθάρρευες
σα να περπάτησε αρχαίο πουλί
σε ώρα παλίρροιας
παρασυρμένο από την ευωδιά του εφτάζυμου.
Τώρα
τσιμενταρίστηκαν αυλή και προσδοκία
ασφαλαχτός το ψέμα της αγάπης
φυτρώνει ολόγυρα
και παραπέρα θες δε θες βαστάει ακόμη
το Μακελειό των Εωσφόρων.
***
Μικρό υπόμνημα
Το "πάτημα της Παναγίας" ήταν ένα τεράστιο τριδάκτυλο πάτημα, κατά πάσα πιθανότητα από κάποιο προϊστορικό πουλί και βρισκόταν ακριβώς επάνω στον βράχο, μέσα στον οποίον έχει σχηματισθεί η σπηλιά-εκκλησία της Παναγίας της επονομομαζόμενης "Σπηλούλας" στους λόφους του χωριού Καληπάδος (βλ. 2η φωτό λίγο παραπάνω). Με τον ευφρόσυνο τόπο της Σπηλούλας έχουμε ασχοληθεί εκτεταμένα σε παλαιότερη ανάρτησή μας, όπου κάμποσες φωτογραφίες και σχετικά ποιήματα. Δείτε τα όλα εδώ.
Στη γύρω περιοχή (όπου βρίσκεται κι ένα τόπος, που λέγεται το "Μακελειό του Διαόλωνε") μ' έκπληξη συναντά παντού ο περιπατητής χιλιάδες μικρά θαλασσινά απολιθώματα, τα οποία -δίχως αμφιβολία- έλκουν την καταγωγή τους από τότε που η Ζάκυνθος δεν ήταν νησί, αλλ' απλώς βυθός του πελάγους, το οποίο συνείχε τα πάντα. Υπό το πρίσμα αυτό δικαιολογείται και το "πάτημα" του άγνωστου προϊστορικού πτηνού, που η Παράδοση μετεξέλιξε σε "πάτημα της Παναγίας". Στην δημοσιευόμενη εδώ φωτογραφία μου του 1981, φαίνεται καθαρά και το μέγεθος του πατήματος, αν συνδυασθεί / συγκριθεί με κάποια κυπαρισσόμηλα, που ετέθησαν επίτηδες ακριβώς δίπλα.
Οι διαχρονικές φθορές του βράχου-σπηλαίου-ναού (φωτό 2) ανάγκασαν προ δεκαετίας περίπου τους ιδιοκτήτες του χώρου, να τσιμεντοστρώσουν το πάνω μέρος της Σπηλιάς, ώστε να δημιουργηθεί μια υποτυπώδης στέγη, για να προφυλάσσει την εναπομείνασα ιερότητα του ναΐσκου από τις διαρροές των βροχών. Έτσι, τελικά, καταστράφηκε το Πάτημα. Νομίζω, ότι η μόνη φωτογραφία του είναι αυτή που παρουσιάζουμε εδώ (φωτό 1).
4 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες και η φωτό επίσης. Όμορφος ο χώρος επίσης εκεί.
@ Ονειρομαγειρέματα, καλησπέρα.
Όπως ήδη έχει διακοινωθεί ιντερνετικώς , οι δυο διασημότητές μας (χε, χε!) επισκεφτήκαμε τον αγιασμένο αυτόν χώρο της Σπηλούλας την προηγούμενη Κυριακή, όπου κ' εσύ, με τον μοναδικό σου τρόπο, κατέγραψες φωτογραφικά την ωραιότητα και ιερότητα του τοπίου.
Εε, λοιπόν, ανυπομονώ (και μαζί μου όλοι οι πέριξ μπλογκοφίλοι μας) για το σχετικό ρεπορτάζ.
Πρέπει να πώ, ότι οι στίχοι έχουν άποψη. Και χιούμορ. Δεν γίνεται να μήν χαμογελάσεις...
Πολύ καλό, πάρα πολύ καλό!
Ενδιαφέρον το θέμα, δυστυχώς συμβαίνουν αυτά.
Ούτε που θυμάμαι πόσες καταστροφές έχω δεί σε ναούς και μοναστήρια, και το κακό είναι ότι όλα αυτά γίνονται πάντα με καλή πρόθεση...
@ Κωνσταντίνε, χαίρε!
Ευχαριστώ που ήρθες. Μου μίλησε για σένα με τα καλύτερα λόγια μια καλή κοινή μας φίλη.
Τα λόγια σου τα θετικά έχουν την αξία και τη θέση τους, επειδή προέρχονται από άνθρωπο που κάνει σπουδαία δουλειά στο Ιστολόγιό του.
Δημοσίευση σχολίου