Σε προηγούμενη ανάρτησή μας ξεκινήσαμε την δημοσίευση παραθύρων ή φεγγιτών από σύγχρονες ζακυνθινές εκκλησίες. Τα καλλιτεχνήματα αυτά (διότι περί καλλιτεχνημάτων πρόκειται, αν συνδυαστούν μάλιστα με τις υπέροχες σιδεριές τους) πάντα μαρτυρούν πράγματα, διηγούμενα μικρές ή μεγάλες ιστορίες, που αφορούν στην διαχρονία της κάθε κοινότητας ανθρώπων κι αισθημάτων.
Στη σημερινή παρουσίαση βλέπετε τα Παράθυρα: α) Των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Μαχαιράδου, λίγες ώρες μετά την αποτέφρωση του ναού, στις 8 Δεκεμβρίου 2005, β) Του Αγίου Νικολάου στον Κοιλιωμένο, γ) του Αγίου Νικολάου στον Μόλο, δ) Της Φανερωμένης στη Χώρα, ε) Της Παναγούλας στο Μπανάτο, στ) Της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καληπάδου και ζ) Της Δερματούσας στο Τραγάκι.
22 σχόλια:
Καλησπέρα π.κ.: Τα παράθυρα αυτά και ειδικά εκείνα με τα ωραία κάγκελα, είναι κοσμήματα από μόνα τους...Υπέροχη δουλειά...Διάβασα και για την καμένη εκκλησία...Κρίμα, κρίμα...
@ Artanis,
είδες τι καλές που είναι αυτές οι κατασκευές; Εσύ, ως καλλιτέχνιδα, ασφαλώς θα τα αισθάνεσαι πιο κοντά σου. Έστι δεν είναι;
Άσε, η κα(η)μένη εκκλησία μας αποτελεί ακόμα πληγή αιμορροούσα...
Καληνύχτα και ό,τι καλύτερο!
μερικές Κυριακές όταν πηγαίνω στην Εκκλησία, δεν μπορείς σχεδόν ν΄ακούσεις τίποτα από τα μόνιμα ψιθυρίσματα των πιστών κι ας παρακαλεί ο ιερέας για ησυχία. Μετά πηγαίνω στην καφετέρια και είναι πιο ήσυχη!!!!!!
αυτές τις λέξεις Πάτερ τις νοιώθω σα φωτιά στο στόμα μου, δεν μου αρέσει να κρίνω, αλλά θα τις ξεστομίσω μιας και διάβασα την πρώτη ιστορία, αλίμονο αυτοί οι ψίθυροι έχουνε κάψει τις Εκκλησίες! θα έλεγα με όλο το θάρρος (ίσως και το θράσος) που έχω..........
Ωραία, περίτεχνα, τα καγκελάκια έξω από τα παράθυρα.
Όμως...Κάποια αντίφαση δεν υπάρχει εδώ; Ποια η λειτουργικότητά τους; Τι θέλουμε να κλείσουμε με τόση ασφάλεια; Από τι φυλάγεται ο ναός;
( Για τη συζήτηση ρωτάω, π.κ, δεν απαιτώ απαντήσεις! )
Καλησπέρες. Θερμές.
Kαλησπέρα και καλή εβδομάδα!
Να και ένα πράγμα, που για να είμαι ειλικρινής δεν το πρόσεχα.., έχεις όμως απόλυτο δίκιο, πρόκειται για κοσμήματα..
ομορφα τα παραθυρια
αλλα το πιο ομορφο για μενα της Παναγουλας στο Μπανατο.
να εισαι καλα πατ.παναγιωτη
@ Ηλιογράφε,
το πρωί μ' εναν άλλο φίλο, θίγαμε δια ζώσης αυτό το πρόβλημα των ψιθύρων κλπ ανησυχιών στις εκκλησιές μας.
Είναι κάτι που δεν διορθώνεται, όσο και αν προσπαθούμε. Είναι μάλλον στην ψυχοσύνθεση του Έλληνα το να μην μπαίνει σε κάθε είδους καλούπια, ενώ σε άλλους λαούς ετούτο το φαινόμενο έχει εκλείψει.
@ Διονύση Μάνεση,
Άφησε τις εκκλησιές μας δίχως σιδεριές και συναγερμούς και θα δεις το άλλο πρωί: Θα τις βρούμε καλοκαιρινές!... Το 1994 ή 5 παραβιάστηκαν μέσα σε λίγες μέρες 20 ναοί της Ζακύνθου...
Άλλωστε κάτω από αυτές τις ιερές στέγες φυλάσσονται τα πολυτιμότερα μιας ενορίας από κάθε άποψη, θρησκευτική - κοινωνική - πολιτισμική!!!
Μόνον η φωτιά -αλίμονο- δεν έχει περιορισμούς και οίκτο... Η φωτιά και οι πυρομανείς...
Roadartist,
Χαίρομαι που η καλλιτεχνικότητά σου τα αποδέχεται και τα χαίρεται αυτά τα κοσμήματα του τόπου μας!
Καλό βράδυ και καλά να περνάς!
@ Αλίκη,
μού αρέσει που σού αρέσουν τα παρεθύρια μας!
Της Παναγούλας μας είναι το νεότερο, όντας κτίσμα του 1979-1980, αντίγραφο παλαίφατου ναού της πόλης Ζακύνθου, του Αγίου Λουκά. Η σιδεριά βεβαίως είναι η παλιά!
Αύριο με καλό!!!
Αχ...τα κάγκελα τα τόσο όμορφα της 1ης πονάνε. Δεν είχα προσέξει ότι ήταν τόσο όμορφα...Πως χάθηκε τέτοιο μνημείο...Τι ασυγχώρητο λάθος...
Αχ, με συγχωρείτε που επιμένω.. Ας φυλαχθούν αλλού τα πολυτιμότερα κι ας μείνουν οι ναοί ( στο σχήμα τ' ουρανού ) ανοιχτοί χώροι για τους φτωχούς της αγάπης. Είναι καθαρά προσωπική -και συναισθηματική - η θέση μου: μόνο από το συν+αγείρω η εκκλησία, όχι από το συναγερμό.
@ Ονειρομαγειρέματα,
όντως μάς πονάει η χαμένη υπόθεση της Αγίας Μαύρας. Τα έχω γράψει και ξαναγράψει. Άσε, γιατί όλοι στενοχωριόμαστε...
@ Διονύση Μάνεση,
σ' ένα προσωπικό / συναισθηματικό επίπεδο συζητώντας, πλήρως αποδέχομαι κι εγώ όσα λες.
Αν μιλήσουμε όμως με τα δεδομένα της σκληρής καθημερινότητας, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρομαντικά ή ποιητικότροπα...
Για φαντάσου, να σού αναθέσουν κάποια στιγμή την όλη ευθύνη π.χ. του σχολείου σου κι εσύ να εφαρμόσεις την υπέροχη (κατά τα άλλα) άποψη "σχολειά στο σχήμα τ' ουρανού"...
Ναι μεν, αλλά...
Ωραία ευκαιρία για σύγκρισες. Η Παναγούλα και η Σωτηρούλα και η Δερματούσα ειδικά. Γιατί και στην Παναγούλα και στη Σωτηρούλα, ο όποιος μάστορας ή αρχιτέκτονας κάνει μιά ερμηνεία με 'τραβηχτά' του άλλοτε. Πόσο πετυχημένη η Παναγούλα (Μωρέτης ή σμπαλάρω;) και πόσο άτυχη η Σωτηρούλα (για το νέο μιλάω, το παλαιό είναι έργο τέχνης αξιώσεων και να μην ακούω για λαϊκούς μαστόρους). Η Δερματούσα πάλι, δεν αγωνίζεται την Αγία, αλλά και πάλι από τη Σωτηρούλα πολύ καλύτερη, αφού οι κοντόχοντρες κολονέτες αγκομαχάνε από το υπερκείμενο, το οποίο τονίζεται με γράμωση. Ο Άγιος Νικόλας του Κοιλιωμένου είναι εκτός συναγωνισμού, γιατί είναι μωραϊτάλε βουνίσιο, γραμμή από τα Λαγκάδια. Είμαι πεθερά, το ξέρω ...
@ Don Basilio,
χρήσιμες οι επισημάνσεις σου και σ' ευχαριστώ που τσι καταθέτεις.
Πεθερά είπες; Η δική μου έχει απέλθει προ πολλού...
Σαν τώρα θυμάμαι τον μακαρίτη τον Αντουράκη, σε μια εκδρομή στη Ρώμη, να κακοχαρακτηρίζει τον Πρωτοκορυφαίο, γιατί έβαλε τον Χριστό να του θεραπεύσει την πεθερά (προφανώς δεν το έθεσε τόσο αφαιρετικά, είχαμε και κάτι θεούσες μαζί κι εγινήκανε κουβέντες: ο απερίγραπτος, το άλλο πρωί γύρεψε το μικρόφωνο στο λωφορείο που μας πηγαινόφερνε και μας ρώτησε τι σχέση έχουν η 28η 8ιου, μία καρέκλα κι ένα μπαλόνι. Η απάντηση =προφανώς προς τις θειγμένες θεόύσες= ήταν Όχι, θα κάτσω, να σκάσω. Βέβαια, ο μακαρίτης ήταν ένα βήμα πριν τη σύνταξη =το ήξερε= κι δύο - τρία πριν τον τάφο =δεν το ήξερε. Από την άλλη θυμάμαι μία παρόλα του Ρώμα, για έναν προνταπαρόλα νεύλη Ισπανό διπλωμάτη που τον έστειλε ο βασιλιάς του να συγχαριάσει έναν νεοεκλεγέντα Ποντίφηκα. Ο Πάπας θεώρησε την ηλικία του διπλωμάτη δηλωτική του ξυνίσματος του Ρε Κατολικίσιμου για την εκλογή, κι έτσι ρώτησε πώς τούστειλε έναν αγένειο νέο να τον συγχαριάσει. Ο πιτσιρικάς με το θράσσος απάντησε πώς "Αγιώτατε, αν ήξερε ο βασιλιάς μου πως μετράτε την αξία των όντων με το μήκος της γενειάδας, θα σας έστελνε έναν τράγο". Ως αναμενόμενο, έκτοτε αναζητείται η τύχη του πιτσιρικά στα διπλωματικά χρονικά της Ισπανίας. Si non e vero ...)
Οι τοίχοι και κατ' επέκταση τα κορνιζόλια και οι τζελουτζίες της Αγίας εσωθήκανε και ποροπιαστήκανε. Μέσα δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο, εκτός από εκείνο το σημαδιακό σουρτάρι και το περιεχόμενό του (τύπου σας τα χαρίζω).
Αν και τα κάγκελα στα παράθυρα δεν ταιριάζουν με την εννοια της εκκλησίας, ωστόσο στέκομαι και δέχομαι την χρηστικότητα τους.
Και παρατηρώ πόσο ομορφα ειναι καμωμένα, ιδίως της πρώτης εκκλησίας.
Καλό βράδυ.
@ Redhat,
αχ, αυτή η πρώτη εκκλησία... Κάποτε ήταν όντως από τις Πρώτες!... Αλλά την απωλέσαμε από κακή μας φύλαξη... Ας όψονται...
Ευχαριστώ για την επίσκεψη!
@ Don Basilio,
λίγο προς το βουστροφηδόν η γραφή σου, αλλά τελικά έβγαλα νόημα και όντως καλά μάς τα λες!!! Χα, χα!
Ως προς την Αγία μαύρα, άστα να πάνε... Σπαραγμός ψυχής...
Να περνάς καλά αγαπητότατε!
Αντεύχομαι (το βουστροφηδόν είναι παλαιά πατέντα).
Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι πέρα του σπαραγμού της απώλειας, το στοίχημα της ανακατασκευής είναι το σημαντικότερο. Μπορεί να γίνει και να δώσει μαρτυρία για το αύριο και τη συνέχεια. Auspicium
Δημοσίευση σχολίου