© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

Η διάχυτη Άνοιξη της 25ης Μαρτίου

Ημέρα διπλά ανοιξιάτικη η 25η Μαρτίου! Αφενός μεν ενεργοποίηση του "σχεδίου της Θείας Οικονομίας" για την ανάκαμψη του ανθρώπινου γένους δια του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, αφετέρου δε απαρχή της ελευθερίας των οθωμανοκρατούμενων Ελλήνων μετά από τέσσερις εκατοντάδες χρόνια αιμάτων και πένθους.

Στόχος της διπλής αυτής επετείου (πρέπει να) είναι η ευαισθητοποίησή μας έναντι αξιών, οι οποίες στις μέρες μας θεωρούνται -φευ!- αμελητέες, όπως π.χ. η σχέση μας με τον Ουρανό, η εθνική αυτοσυνειδησία μας, τα υπέρ και τα κατά της ύπαρξής μας ως έθνους εντός μιας ήδη ασύνορης και διαδικτυωμένης πολυ-πολιτισμικότητας...

Στο Μουσικό Σχολείο Ζακύνθου, όπου διδάσκω, θεωρώ ότι η εθνική μας επέτειος γιορτάστηκε όσο πιο γόνιμα ήταν μπορετό. Διότι συνδυάστηκαν καλλίκαρπα ο δημεγέρτης χορός, το ποιοτικό τραγούδι, η καλή ποίηση, ο τοπικός πολιτισμός μας!!!

"Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος / να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος / λίγο φαΐ λίγο κρασί / Χριστούγεννα κι Ανάσταση / κι όπου φωλιάσει και σταθεί / κανείς να μην του φτάνει εκεί. / Μα 'ρθαν αλλιώς τα πράματα / τονε ξυπνάν χαράματα / τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος / του τρώνε και το λίγο βίος / κι από το στόμα την μπουκιά / πάνω στην ώρα τη γλυκιά / του τηνε παίρνουνε κι αυτή / Χαρά στους που 'ναι οι Δυνατοί!"

Πανευφρόσυνοι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη, από το έργο του "Ο ήλιος ο ηλιάτορας", σε μουσική ενός φίλου μας φευγάτου πρόωρα, του Δημήτρη Λάγιου. Τραγούδησε εκφραστικότατα η Χορωδία του Σχολείου μας, όπως συνέβη και κατά την διάρκεια των ΙΔ΄ Καλλιτεχνικών Αγώνων 2008 στον Πύργο της Ηλείας, την προπερασμένη εβδομάδα, οπότε απέσπασαν το Α΄ Βραβείο στην Περιφέρεια!

Τέλος οι μαθητές μας χόρεψαν τοπικούς χορούς, θυμίζοντας σε όλους, ότι αυτός ο ιδιόμορφος επτανησιακός Πολιτισμός μπορεί και πρέπει να έχει συνέχεια στο Αύριο και στο Μεθαύριο, εάν όμως αντιμετωπιστεί με συνέπεια, προγραμματισμό, ευαισθησία και κυρίως αγάπη!...

Τα παραπάνω στιγμιότυπα από την εκδήλωσή μας τα μαγνητοσκόπησα (εντελώς ερασιτεχνικά) μ' έναν απώτερο σκοπό: Να τ' αφιερώσω μέσω αυτού εδώ του ιστολογίου σε όλους τους Ξενιτεμένους μας όπου γης, από την Αγγλία / Γαλλία μέχρι τη Μελβούρνη και από τη Σουηδία μέχρι τη Νότιο Αφρική, με την από καρδιάς ευχή-προσευχή γρήγορα να βιώσουν το "νόστιμον ήμαρ" τους, όπως ο καθείς το επιθυμεί και τ' ονειρεύεται!

32 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Eυχαριστούμε, πάτερ, εμείς οι ξενιτεμένοι και ζητούμε την ευχή σας. Ο επτανησιακός πολιτισμός θα ζήσει διότι δεν έλλειψαν ποτέ οι άξιοι άνθρωποι από τα νησιά εκείνα.

Διάπυρος ευχέτης

mareld είπε...

Αγαπητέ Φίλε!

Καλημέρα!
Χρόνια Πολλά κα Φωτεινά!
Το Φως που μας σκορπίζεις και μας ζεσταίνει..
Το Φως το αποκλειστικά δικό σου που έχει και δικό του μήκος κύματος.
Γιόρτασα μαζί σας!
Χάρηκα τα παιδιά και τα τραγούδια τους αλλά και το χαριτωμένο χορό τους.
Σκέφτηκα. πως αν συνέχιζα σαν γυμνάστρια θα τα είχα μάθει πολλούς χορούς.
δεν πειράζει..καλά να είμαστε..

iv
Aλλ’ ήλιος, αλλ’ αόρατος αιθέρας κοσμοφόρος,
από το μαύρο σύγνεφο κι από τη μαύρη πίσσα,
ο στύλος φανερώνεται, με κάτου μαζωμένα
τα παλληκάρια τα καλά, μ’ απάνου τη σημαία,
που μουρμουρίζει και μιλεί και το Σταυρόν απλώνει
παντόγυρα στον όμορφον αέρα της αντρείας.
Kι ο ουρανός καμάρωνε, κι η γη χεροκροτούσε·
κάθε φωνή κινούμενη κατά το φως μιλούσε,
κι εσκόρπα τα τρισεύγενα λουλούδια της αγάπης:
«Όμορφη, πλούσια, κι άπαρτη, και σεβαστή, κι αγία!».
Oι Eλεύθεροι Πολιορκημένοι. Aπό το Γ΄ Σχεδίασμα

Πάντα κεφάτος!

Alkmini είπε...

πατ.παναγιωτη
οπως παντα χρησιμες και πολιτιστικες οπως και πινελιας θρησκευτικού ενδιαφεροντος οι αναρτησεις σου.
σας χαρηκα. Τα επτανησα ειχαν και διατηρουν πολιτισμο!
να εισαι παντα καλα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ
ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ!!!!

Το ιδιαίτερα συγκινητικό αφιέρωμά σου στους ξενιτεμένους μας, ας είναι ελπίδα, σκέπη και παρηγορία τους καθημερινή, με την ευχή γρήγορα να είναι και πάλι κοντά μας.

Μρθ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Μπράβο στα μουσικοπαιδάκια της Ζακύνθου και στους δασκάλους τους.
Επιτρέψτε μου να συγκινούμαι βλέποντας την πρόοδο του Μουσικού σχολείου της Ζακύνθου. Έτυχε να ζήσω τη γέννα του, σκληρή και επώδυνη, ήταν το 1989-90, νομίζω, πρώτη χρονιά λειτουργίας του πειραματικού Μουσικού Ζακύνθου. Εργάστηκα, με διευθύντρια την κ. Σπαθάτου, τότε που όχι μόνο κτίριο δικό του, αλλά ούτε γραφεία δικά του δεν είχε. 17 χρόνια μετά κάποιοι από τους πρώτους μαθητές είναι κιόλας καθηγητές.
Με συγχωρείτε για την κατάχρηση του χώρου-η συγκίνηση βλέπετε: Χαίρομαι πολύ, μονότονα επαναλαμβάνω, τα έργα και τις ημέρες σας. Και πάλι μπράβο σας!

P. Kapodistrias είπε...

@ Vater μου παμφίλτατε,

έχουμε χρέος να Σάς θυμόμαστε! Εγώ δε, έχω και "έννομο συμφέρον".

Ως προς τον επτανησιακό πολιτισμό, είχε ασφαλώς παρελθόν, αλλά για μέλλον λίγο δύσκολο. Γίνεται πάντως αγώνας!...

Καλά να περνάς εκεί στη Τζερμάνια!

P. Kapodistrias είπε...

@ Mareld,

ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω να έχεις ψυχοσωματική ευρωστία! Τέτοιες μέρες οι Ξενιτεμένοι μάς λείπουν περισσότερο.
Τώρα που σε γνώρισα κι εσένα, Φίλη μου, ανήκεις στον ανοιχτό κύκλο των νοσταλγουμένων.
Αλήθεια, πώς γιορτάζετε εσείς εκεί στη Σουηδία, αυτές τις επετείους; Θα ενδιέφερε τους φίλους συνιστολόγους να πληροφορηθούν!

Ευχαριστώ για τους σολωμικούς στίχους. Ιερότατοι και ασυναγώνιστοι!!!

Με όλη τη σκέψη
π.Π.

P. Kapodistrias είπε...

@ Αλίκη, Καλημέρα και χρόνια καλά!

Προσπαθούμε να προσφέρουμε, έστω κι ένα πετραδάκι, στη μεγάλη υπόθεση του Πολιτισμού!

Χαίρε εσαεί!

P. Kapodistrias είπε...

@ Κυρά των Γλάρων,

Αντεύχομαι δύναμη, υγεία και δημιουργικότητα!

Νάσαι καλά με τα καλά σου πάντα λόγια!

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονύση Μάνεση,

χρησιμότατες οι πληροφορίες, που μάς παρέχεις, για την πρώτη εποχή του Μουσικού Σχολείου του νησιού μας.
Προσωπικά πρωτοδίδαξα εκεί το 1992 και συνεχίζω (με μικρή διακοπή) μέχρι σήμερα. Όντως κάποιοι από τους τότε μαθητές μου είναι σήμερα συνάδελφοι!!!
Γίνεται προσπάθεια, αλλά η Πολιτεία δεν έχει υποστηρίξει τον θεσμό... Το αντίθετο μάλιστα...

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Η γνώμη σου έχει λόγο!!!

don basilio είπε...

Ευχαριστίες θερμές κι από τους ξενιτεμένους λοιπό(ν). Ελπίζω να πίτυχε η αλιάδα.

P. Kapodistrias είπε...

@ Don Basilio,

Να είσαι γερός και δημιουργικός εκεί στην ξενιτεία που σε δέρνει!...

Η αλιάδα; Ξυγκωτή-ξυγκωτή!!! Εγκώσαμε σου λέω!!!...

Χαιρετισμούς στην Ιγγλετέρα! Με το καλό στο Zante οσονούπω!

Δέσποινα είπε...

Ευχαριστίες κι από την Γαλλία για την όμορφη ανάρτηση που μας αφιέρωσες!
Χρόνια πολλά για την διπλή γιορτή κι ευχαριστούμε!

don basilio είπε...

Ου που να είχα μία κουταλούλα (εμ, δεν έχω bleder εδώ πάνου, γιατί αν καλομετρήσεις τις ταχύτητες και το λεμόνι και είναι και καλή μάρκα -γιατί το κατίβο θα καεί, το έχω πάθει- κολάει μία χαρά ο γάιδαρος. Έχω κάμει και με μουρτάρι κι εκεί κατάλαβα γιατί εβόγκαε η μακαρίτισσα η νόνα μου προς το τέλος).
Μετράω τις μέρες και στο εν τω μεταξύ μπλογκάρω να παρηγοριέμαι.

P. Kapodistrias είπε...

@ Δέσποινα,

χρέος απαράβατο να θυμόμαστε τους Ξενιτεμένους μας! Να περνάς καλά και δημιουργικά!

P. Kapodistrias είπε...

@ Don Basilio,

Χα, χα, χα!!! Ωραίααα!!!
Με το καλό να επιστρέψεις. Μέχρι τότενες, το blogging είναι μια κάποια παρηγορία!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια Πολλά.
Ήταν υπέροχη και βαθειά αισθαντική η μουσική, έτσι που να υπογραμμίζει τέλεια αυτούς τους στίχους..Για τον Δημήτρη Λάγιο έχω ακούσει ελάχιστα πράγματα. Πού μπορεί να βρεί κανείς τη μουσική του? Όσο για το χορευτικό έχω να πώ συγκριτικά, οτι και μου ήταν γνωστό το άκουσμα, και δεν ήταν. Ήταν απο μίλια μακρυά Επτανησιακό, έτσι που να θυμίζει Κέρκυρα και Κεφαλλονιά κυρίως, αλλά είχε τη δική του ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Εγώ που άκουσα και είδα για πρώτη φορά Ζακυνθινό δημοτικό χορό, χαίρομαι πολύ και ευχαριστώ γιααυτό, και το βρήκα πολύ ωραίο. Αξίζει μπράβο στα παιδιά αυτά.
Ασχετο: Εμείς του Βαγγελισμού, στην Κέρκυρα τρώμε μπακαλάρο σκορδαλιά βέβαια, ή ψάρι μπιάγκο, ή στακοφύσι. Η μητέρα μου έφτιαξε όλα τα παραπάνω και μας μάζεψε όλα γύρω τα παιδιά κι εγγόνια. Είπε λοιπόν στο τραπέζι οτι απο μία φίλη Ζακυνθινή που ζει εδώ, ξέρει οτι φτιάχνετε τη σκορδαλιά με καρύδια αντί πατάτες. Αληθεύει? Θυμάται η μητέρα μου όμως οτι και η δική της γιαγιά την έκανε επίσης με καρύδια..

panagiotisandriopoulos είπε...

Χρόνια πολλά π.κ.!
Η Παναγία βοήθειά μας.
Χαίρομαι για τη συνέχιση της επτανησιακής παράδοσης από τη νεολαία του σήμερα. Και εύχομαι να συντελείται εις αιώνας αιώνων όπως το είπες: ΜΕ ΑΓΑΠΗ!
Όπως έχει πει κι ο μέγας δάσκαλος Ζήσιμος Λορεντζάτος "Η παράδοση είσαι εσύ! Παράδοση και ζωή ένα!"

Artanis είπε...

Συγχαρητήρια, φαίνεται ότι ήταν πολύ πετυχημένη εκδήλωση...Μπράβο...

P. Kapodistrias είπε...

@ Τατιάνα Κ.,

νάσαι καλά με τα καλά σου λόγια!

Αξίζει να γνωρίσεις το έργο του Λάγιου. Ξέρω ότι υπάρχουν στα δισκάδικα οι δίσκοι του, καμωμένα πλέον cds. Προτείνω τον "Ήλιο τον Ηλιάτορα", το "Ίνα τι" και την "Ερωτική πρόβα". Το τελευταίο κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του. Ελπίζω να διάβασες τη σχετική με αυτόν ανάρτησή μου (μαζί με τα σχόλια που τη συνοδεύουν) δια της παραπομπής που υπάρχει μεσα σ' ετούτη την ανάρτηση.

Ως προς την σκορδαλιά ("αλιάδα" την λέμε εδώ) και τη σχέση της με τα καρύδια, ουδεν γνωρίζω. Όποιος ξέρει από τους φίλους συμπλογκίτες, ας μάς πληροφορήσει.

Καλή δύναμη για το υπόλοιπο του σαρακοστιανού αγώνα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Παν. Ανδριόπουλε, Δον Κιχώτη των Πατρών,
χαίρε, αγάλλου και ευαγγελίζου!

Η πιο πάνω προσφώνηση δεν είναι τυχαία. Εάν σε αξιοποιούσε η γενέτειρά σου, όλα εκεί θα έβγαιναν από τον αδιάπτωτο λήθαργό τους!...
Όμως "ουδείς προφήτης...".

Εμείς πάντως σε παραδεχόμαστε!
Καλή συνέχεια!

P. Kapodistrias είπε...

@ Artanis,

Χαίρε, καλή μας φίλη! Καλή δύναμη σε ό,τι αγωνίζεσαι!

Ανώνυμος είπε...

Ήμουνα προκατειλημμένη στην τεχνολογία, ίσως γιατί δεν ένιωθα ότι θα μπορούσα να την...κατακτήσω, είναι κάτι σαν λερναία ύδρα. Βέβαια, ΔΕΝ κατακτάται εξ ολοκλήρου αφού οι εξελίξεις είναι τόσο ταχείες, λίγο δύσκολο να συντρέξεις μαζί τους. Έχοντας κατορθώσει, όμως, κάποια βασικά, ένα μόνο μπορώ να πω: Ας είναι ευλογημένη. Μέσω αυτής, έχουμε τόσες δυνατότητες, πώς θα μπορούσα εγώ από τη Μελβούρνη να βρίσκομαι τόσο κοντά στο αγαπημένο μου Φιόρε;

Πώς θα μπορούσα να απολαμβάνω την τόσο όμορφη επικοινωνία μας και προ παντός, ΟΛΑ αυτά τα υπέροχα κείμενα και φωτογραφίες του αγαπητού π. Παναγιώτη που από τη μια μεγαλώνουν το νόστο κι από την άλλη παρηγορούν; Μολονότι οπτικό μόνο, για μένα, το αφιέρωμα στο Μουσικό Σχολείο, με συγκίνησε πολύ. Ας είμαστε αισιόδοξοι ότι όσο υπάρχουν δάσκαλοι σαν και σένα π. Παναγιώτη και γλυκύτατα νιάτα σαν αυτά που βλέπω, ο πολιτισμός ΔΕΝ θα εκλείψει από το όμορφο νησί μας, ενάντια στις προσπάθειες των μεγάλων και των πολλών για το αντίθετο. Κι εμείς εδώ, γιορτάζουμε και τιμούμε με πλείστες όσες εκδηλώσεις το διπλόγιορτο. Βρισκόμενοι τόσο μακριά, νιώθουμε πιο πολύ την ανάγκη να μην ξεκόψουμε από εκεί που ανήκει η ψυχή μας, μεταλαμπαδεύουμε τις ίδιες αξίες, ήθη και έθιμα στα παιδιά και εγγόνια μας, όσο μπορούμε.

Χρόνια Πολλά σε όλους σας,

Με ένθερμους χαιρετισμούς,

δ.μ.τ

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!σ΄ευχαριστώ Π.Κ, ναι να τιμήσουμε τη μνήμη των ηρώων αλλά να μην ξεχάσουμε και αυτούς που τους εξόντωσαν........όπως και να το κάνουμε η έλλειψη μνήμης είναι πρόστυχη.....

Roadartist είπε...

Πανέμορφο! Μπράβο σας που κρατάτε τις παραδόσεις.. Πόσο όμορφες εικόνες μας έφερες στις οθόνες μας.. Πόσο ζωοδοτική θα είναι η επαφή σου με αυτά τα παιδιά.. Σε συγχαίρω φίλε μου :) Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώρισες να νιώσω λίγο την όμορφη ατμόσφαιρα σας..

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονυσία,

αυτά είναι τα θετικά κι ευεργετικά του Διαδικτύου. Όλος ο κόσμος μια υπέροχη αγκαλιά μέσα σε δευτερόλεπτα. Με ανταλλαγές γνωμών, γνώσεων, απογνώσεων, επισγνώσεων!!!
Ευχαριστώ για τη σκέψη και την διαρκή συναντίληψη.

P. Kapodistrias είπε...

@ Ηλιογράφε μας, πάλι ηλιογράφεις!

Έχεις δίκιο και προσυπογράφω: Το να ξεχνάμε (συνήθως εσκεμμένα) τους ήρωές μας, δεν είναι απλώς μια κάποια μόδα του συρμού, αλλά καταντά εσχάτη προδοσία... Λέω τώρα... Βαριές κουβέντες, αλλά έχουμε απογίνει στα χρόνια που ζούμε, οπότε όλοι παριστάνουμε τους υπεράνω ηρωισμών, πατρίδων κλπ, ώστε ν' αναφανούμε... μάγκες!!!...
Ξεχνάμε όμως το λαϊκό ασμάτιον: "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο"...

Καλό σου βράδυ!

P. Kapodistrias είπε...

@ Roadartist,

ευχαριστώ για τους λόγους τιμής! Με τους μαθητές μου (και γενικά με τα παιδιά) δεν μπορώ, παρά να είμαι αληθινός και ξεκάθαρος. Αυτή είναι -νομίζω- η θέση/σχέση κλειδί!

Να είσαι πάντα καλά και κοντά μας!

kiki είπε...

Καλέ από όλες τις γωνιές της γης και της Ελλάδας μαζευτήκαμε εδώ!
Αχ...το μουσικό... Τι ιστορία κι αυτή...Ας μην αρχίσω να λέω, γιατί δε θα τελειώσω...

P. Kapodistrias είπε...

@ Ονειρομαγειρέματα,

Πολύ όμορφο αυτό! "Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε"! Και ιδιαίτερα συγκινητικό για όλους μας!

Ως προς το Μουσικό, όλα καλά! Τα εν οίκω μη εν δήμω!!!...

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς που ακόμα πραγματοποιούνται και εκδηλώσεις σαν αυτή, για να μας θυμίζουν -εκτός των άλλων- οτι το νησί αυτό δεν κατοικείται μόνο απο ανθρώπους που γεμίζουν ασφυκτικά τους χώρους που η Βέρα Λάμπρου και ο Κάτμαν ¨διασκεδάζουν¨ τον ξεπεσμό μας...

P. Kapodistrias είπε...

@ Δημήτρη,

μην μου ξύνεις πληγές νυχτιάτικα και αρχινήσω τσι βρισίες και με ακούσεις εκτός εαυτού, κατάσταση στην οποία (δυστυχώς ή ευτυχώς;) περιέρχομαι πολύ συχνά τελευταίως, βιώνοντας στο πετσί την πολιτισμική ντεκαντάνς της γενέτειράς μας.
Ζούμε ένα δράμα. Είμαι περίεργος να δω, πού θα μάς πετάξει η κατηφόρα...

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails