Με πολλή ικανοποίηση και άλλη τόση χαρά έλαβα σήμερα την πολυαναμενόμενη λογοτεχνική Ανθολογία «Ενδοσκεληδόν. Ανθολογία έργων της ελληνικής λογοτεχνίας με ήρωες μοτοσυκλέτες και μοτοσυκλετιστές», την οποία ετοίμαζε πολλά ήδη χρόνια ο Σπύρος Λαζαρίδης, καλός ποιητής, σημαίνων πνευματικός άνθρωπος της Θεσσαλονίκης, φανατικός της μοτοσυκλέτας και γνωστός blogger με την ονομασία το τσαλίμι.
Η λογοτεχνία της Μοτοσυκλέτας, λοιπόν, από τις Εκδόσεις «Ζήτρος» και με Πρόλογο του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου! Ο απροσδόκητος τίτλος «Ενδοσκεληδόν» προέρχεται από χρονογράφημα του Στρατή Μυριβήλη. Πρόκειται για έναν ευπρόσωπο και καλαίσθητο τόμο 552 σελίδων, ο οποίος σπονδυλώνεται από δύο μεγάλα μέρη: Της Ποίησης και της Πεζογραφίας. Στο Επίμετρο υπάρχει ένα δοκίμιο για τη μοτοσυκλέτα σε σχέση με τη νεανική ταχύτητα, βιβλιογραφία των ανθολογούμενων λογοτεχνημάτων και οι αναγκαίοι κατάλογοι. Το όλο επίτευγμα διανθίζεται από δώδεκα ενδιαφέρουσες εικαστικές δημιουργίες του Λάκη Μουρατίδη, αλλά και κάμποσες αξιοπρόσεκτες καλλιτεχνικές φωτογραφίες των Γ. Αθανασόπουλου, Χρ. Γεωργάλα, Β. Καρκατσέλη (οι φωτό του εξωφύλλου είναι δικές του) και Θ. Πολυμένη, σχετικές με το θέμα.
Είχα την εξαιρετική τιμή να συμπεριλάβει ο ευαίσθητος Ανθολόγος ένα μικρό μου ποίημα (με πικρό, πικρότατο στόρι) σ’ αυτό του το μεγαλεπήβολο και άκρως απαιτητικό, όσο κι επιτυχές εντέλει, έργο. Προέρχεται από την ποιητική μου συλλογή «Της αγάπης μέγας χορηγός» (έκδοση του 2003) και το αντιγράφω, χάριν των αναγνωστών μας, ευχαριστώντας συνάμα τον φίλο Σπύρο Λαζαρίδη για την ευγενική του καλοσύνη:
ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ
π. Παναγιώτης Καποδίστριας, 2003
Είχεν ο Θάνατος μεθύσει εκεί στην Κάβα
είχε με τη Νεράιδα των Αγρών συνευρεθεί
εκτάκτως
είχαν στην άσφαλτο χυθεί
ουσίες και περιπάθειες
γι’ αυτό κι εγλίστρησεν ο Νίκος
κι εκόπη το μεδούλι του μυαλού του.
Κλείνοντας αυτή τη σύντομη παρουσίαση, μεταφέρω εδώ τον χαρακτηριστικό Πρόλογο του Ντίνου Χριστιανόπουλου, τον οποίον μάλιστα προσυπογράφω ανεπιφύλακτα:
«Ο Σπύρος Λαζαρίδης, ισόβια παθιασμένος με τη μοτοσυκλέτα, μάς είχε χαρίσει γι’ αυτήν, παλαιότερα, μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, που ευτύχησε να τυπωθεί δυο φορές: μία το 1986 και μία το 1998. Εφέτος, αντί να προχωρήσει σε μια τρίτη έκδοση, προτίμησε να κάνει κάτι άλλο: να μεταπηδήσει στην ανθολογία, μια και όλο αυτό το διάστημα δεν έπαψε να μαζεύει σαν μυρμήγκι κάθε ποίημα και κάθε πεζό που έπεφτε στα χέρια του γύρω από τη μοτοσυκλέτα και τους μοτοσυκλετιστές. Ωραία η ιδέα, ωραία και η πραγματοποίησή της. Και έτσι αποχτήσαμε μια θαυμάσια και υπεύθυνη ανθολογία με τον τίτλο “Ενδοσκεληδόν”, χωρισμένη σε δύο μέρη, το ένα για την ποίηση και το άλλο για την πεζογραφία. Μια ανθολογία που καλύπτει όλα τα επί μέρους θέματα γύρω από το ένα και μοναδικό θέμα, τη μοτοσυκλέτα.
Ξέροντας τον ανθολόγο πιο καλά απ’ ότι ξέρω το αντικείμενό του, μπορώ να βεβαιώσω ότι απ’ όλη αυτή την ιστορία δε θα βγει κανείς ζημιωμένος, ούτε το θέμα ούτε οι αναγνώστες. Τόσο αυτοί που παθαίνονται με τη μοτοσυκλέτα, όσο κι αυτοί που αγαπούν τη λογοτεχνία, είμαι σίγουρος πως από μέσα τους θα πουν στον ανθολόγο ένα μεγάλο ευχαριστώ».
«Ο Σπύρος Λαζαρίδης, ισόβια παθιασμένος με τη μοτοσυκλέτα, μάς είχε χαρίσει γι’ αυτήν, παλαιότερα, μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, που ευτύχησε να τυπωθεί δυο φορές: μία το 1986 και μία το 1998. Εφέτος, αντί να προχωρήσει σε μια τρίτη έκδοση, προτίμησε να κάνει κάτι άλλο: να μεταπηδήσει στην ανθολογία, μια και όλο αυτό το διάστημα δεν έπαψε να μαζεύει σαν μυρμήγκι κάθε ποίημα και κάθε πεζό που έπεφτε στα χέρια του γύρω από τη μοτοσυκλέτα και τους μοτοσυκλετιστές. Ωραία η ιδέα, ωραία και η πραγματοποίησή της. Και έτσι αποχτήσαμε μια θαυμάσια και υπεύθυνη ανθολογία με τον τίτλο “Ενδοσκεληδόν”, χωρισμένη σε δύο μέρη, το ένα για την ποίηση και το άλλο για την πεζογραφία. Μια ανθολογία που καλύπτει όλα τα επί μέρους θέματα γύρω από το ένα και μοναδικό θέμα, τη μοτοσυκλέτα.
Ξέροντας τον ανθολόγο πιο καλά απ’ ότι ξέρω το αντικείμενό του, μπορώ να βεβαιώσω ότι απ’ όλη αυτή την ιστορία δε θα βγει κανείς ζημιωμένος, ούτε το θέμα ούτε οι αναγνώστες. Τόσο αυτοί που παθαίνονται με τη μοτοσυκλέτα, όσο κι αυτοί που αγαπούν τη λογοτεχνία, είμαι σίγουρος πως από μέσα τους θα πουν στον ανθολόγο ένα μεγάλο ευχαριστώ».
22 σχόλια:
σαν λογοτεχνικό έργο είναι αρκετά ενδιαφέρον, σαν μέσο μεταφοράς το έχω απορρίψει (ποτέ μου δεν το χρησιμοποίησα).
Οι μοναχικότητες της προηγούμενης ανάρτησης μοιάζουν με κάστρα που σε λίγο θα κατακτηθούν, αλλά σύντομα θα ελευθερωθούν!
Και μόνο για το θέμα, πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο προτού το δω. Πάντα έχω κάτι να..υπεξαιρέσω δίκην άλλου Γιάννη Αγιάννη, π.κ, καταχρώμενος τη φιλοξενία του μπλογκόσπιτού σας!
( Και τολμώ και να ευχαριστώ κιόλας! )
@ Ηλιογράφε,
Δίκιο απολυτότατο έχεις, αγαπητέ!
Επέστρεψες απ' το ταξίδι σου;;;;
@ Διονύση Μάνεση,
Χαίρομαι που σ' ενδιαφέρει. Αξίζει πάντως να το αποκτήσεις!
Υπεξαίρεσε ό,τι θες. Αλλά (από περιέργεια και μόνον) τι είναι αυτό που "κιαλάρησες" προς υπεξαίρεσιν;
Καλημέρα Φίλε μου!
Μου αρέσει η ταχύτητα και φυσικά οι μοτοσυκλέτες. Τα παιδιά μου τα έστρεψα αλλού..
Ευτυχώς τη γλίτωσα και ακριβώς όπως λες και στο εκπληκτικό σου ποίημα, έχει πέσει σε οικογένειες μεγάλη δυστυχία..από το χαμό των βλασταριών τους..
Μας σκορπάς ομορφιά, γνώση, συγκίνηση..
Να είσαι πάντα καλά!
Το ποίημα ήταν από ρεαλιστικότατο ως τρομακτικό...Αποκλείεται να το πάρω το βιβλίο, αν και τα υπόλοιπα θέματα έχουν παρόμοιο περιεχόμενο...Πού πήγε η αίσθηση της ελευθερίας, ο αέρας στα μαλλιά, ο μοναχικός αναβάτης...Δεν υπάρχει μόνον ο θάνατος...Και όταν συμβάινουν ακόμα τέτοια δυστυχήματα, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, φταίνε οι οδηγοί των εμπλεκόμενων αυτοκινήτων...Άσχετο το ποιος την πληρώνει, τελικά...
Όντως πολύ πρωτοποριακό π.κ. ένα ποίημά σου σε μια τέτοια ανθολογία!
Το σπουδαίο εδώ είναι ο συνειρμός του ανθολόγου, που πηγάζει, καθώς φαίνεται, από ποιητική ευαισθησία.
Η μοτοσυκλέτα είναι μέρος της ζωής μας, οπότε προκαλεί λογοτεχνία, ζωγραφική, φωτογραφία, καλλιτεχνία γενικώς.
Εύχομαι και σε άλλες τέτοιες εκπλήξεις!
"Εγλίστρησεν ο Νίκος", όπως ο νους μας κι η ζωή μας...
@ Μαρέλντ,
Όλα είναι καλά και ωραία μέχρι τότε που η ταχύτητα κόβει/τσεκουρώνει ζωές. Και, δυστυχώς, είναι συχνότατο αυτό. Δυστυχώς...
Ευχαριστώ για τα όσα θετικά!!!
Καληνύχτα!
@ Αρτάνις,
Μα το βιβλίο δε λέει μόνο τρομακτικά πράγματα. Το δικό μου ποίημα λέει.
Στον τόμο του "Ενδοσκεληδόν" υπάρχουν όλες οι πλευρές και οι αποχρώσεις των μοτοσυκλετών/μοτοσυκλετιστων.
Να είσαι καλά!
@ Παν. Ανδριόπουλε,
Καλέ μου φίλε, ευχαριστώ για την καλοσυνάτη σου άποψη. Ο ποιητεύων είναι "και πάντων και πασών", δίχως περιορισμούς!
Η Ανθολογία του φίλου Λαζαρίδη πολύ καλή! Την συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Καλή επιτυχία στις μεγαλεπήβολες δουλειές σου!!!
επέστρεψα αφού μάζεψα μερικές τούφες από ήλιο :)
@ Ηλιογράφε, καλώς επέστρεψες! Πάντα τέτοια!
Μοτοσυκλετιστική λογοτεχνία ως θέμα εδώ, ομολογώ ότι δεν το περίμενα, άν και θα έπρεπε τελικά...!!
Μου φαίνεται ότι θα δώ κάποια στιγμή και αυτοκινητική λογοτεχνία, και θα ενθουσιασθώ εντελώς!
Συμφωνώ οτι είναι τρομακτικό το ποίημα, και σοκαριστικό, σαν να το είδα!! Κόβει την ανάσα. Πολύ ρεαλιστικό δυστυχώς...Υπέροχο, αλλά μου κάνει φρίκη.
Δεν έχω ποτέ ανεβεί σε μοτοσυκλέτα, εκ πεποιθήσεως, δεν τη συμπαθώ καθόλου, και τη φοβάμαι μάλιστα. Περί ορέξεως...! Κάποιους αγγίζει πολύ. Απλά το θέμα εμένα μου βγάζει μόνο φόβο. Γιατί κανείς να κυνηγά το θάνατο αφού έτσι κι αλλιώς ο θάνατος θάρθει, δεν πρόκειται να ...παραλείψει! Άστον νάρθει χωρίς εσπευσμένο κάλεσμα..!
Το ¨Ενδοσκεληδόν¨ αποτελεί μια τόσο πρωτότυπη λογοτεχνική πρόταση, που και μόνο για αυτήν της την ιδιαίτερη καινοτομία, αξίζει σίγουρα την προσοχή μας. Όσο για το συγκεκριμένο ποιημα, η παρουσία ενός τόσο έντονου και δυνατού νοηματικά έργου σε μια ανθολογία περί μοτοσυκλέτας, το καθιστά οτι πιο ριζοσπαστικό και εναλλακτικά ξεχωριστό, θα μπορούσε αυτή να περιλαμβάνει. Πραγματικά γενναία επιλογή...
Συνεχώς με ξαφνιάζεις.... Σου αφήνω ένα χαμόγελο έκπληξης, και εύχομαι να συνεχίσεις να με εκπλήσσεις τόσο ευχάριστα..
Το πρωί ξαναπέρασα αλλά οι φωτο (ως συνήθως) τράβηξαν τη προσοχή μου! Και άφησα σχολιο στη προηγουμενη αναρτηση..
Τώρα βρήκα χρόνο και πέρασα ξανά για να δω την σημερινή σου ανάρτηση.. Συγχαρητήρια! Μου άρεσει πάρα πολύ που είσαι 'μέσα' σε όλα :) Καλό απόγευμα!
....
@ Κωνσταντίνε,
Όλα να τα περιμένεις από εδώ!!!! Χα, χα!!!
@ Αριάδνη Δήμου,
Ήθελα να είναι έτσι το συγκεκριμένο ποίημα. Φαίνεται, ότι πέτυχα ν' αποδώσω και το σοκ και το δέος...
Η μάνα του ακόμη κλαίει, 16 χρόνια τώρα...
Κι εγώ δεν έχω ανεβεί ποτέ μου σε τέτοια όχημα. Δεν ξέρω, αν είναι καλύτερα ή έχασα την αίσθηση.
τα περί Θανάτου, σοφά!...
@ Δημήτρη,
ναι, ωραία η δουλειά του "Ενδοσκεληδόν". Αξίζει να μπει στις βιβλιοθήκες των εραστών του καλού/ποιοτικού βιβλίου!!!
Εάν μάλιστα είσαι και μηχανόβιος, τότε χρειάζεται και ως "εγχειρίδιο"!!!
Ευχαριστώ για τα γενναία λόγια περί του ποιήματός μου!
@ Roadartist,
Διαρκώς αυτό θα γίνεται: Θα σε ξαφνιάζω!!! Χα, χα!
Έτσι δεν πρέπει να είμαστε; Μέσα σε όλα; Ευχαριστώ πάντως!
Καλό βράδυ με δύναμη σε ό,τι δημιουργείς!
Είμαι σίγουρη οτι αν ο νεαρός που ετοιμάζεται άσκεφτα ν ανέβει στη μοτοσυκλέτα του και να τρέξει με όλα τα γκάζια,τύχει να διαβάσει λίγο πριν αυτό το ποίημα, θα πάρει και το κράνος και θα μειώσει και την ταχύτητα. Είναι αναμένα κάρβουνα αυτές οι λέξεις. Το άλλο που λέτε για την αίσθηση, που μπορεί να τη χάσαμε, ποιός ξέρει? Η αδελφή μου που έχει ανέβει λέει οτι είναι και καλά το κάτι άλλο! Πάντως άν ανέβαινα, που δεν θ ανέβαινα, θα έπρεπε εγώ να οδηγώ. Συνοδηγός ποτέ! Χρειάζεται να εξηγήσω?
@ Αριάδνη,
Eίσαι σαφέστατη, ως συνήθως! Έχεις και δίκιο, επιπλέον! Respect!
Όλα καλά εύχομαι, σε όλα!
Δημοσίευση σχολίου