Οι σημερινοί Ζουλού διαβιούν διασκορπισμένοι και στις πόλεις και στην ύπαιθρο χώρα, διαδραματίζοντας μάλιστα ενεργότατο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της αχανούς αυτής αφρικάνικης χώρας.
Η μουσική τους θεωρείται σημαντική, αποδίδοντας όλη τη φιλοσοφία και τα πάθη του λαού αυτού διαχρονικά. Στη γνωριμία πάντως του οικουμενικού κοινού με τη συγκεκριμένη μουσική άποψη συνετέλεσε τα μέγιστα το παγκοσμίως γνωστό συγκρότημα Ladysmith Black Mambazo.
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας στη Νότιο Αφρική, τον Νοέμβριο του 2007, είχαμε την εξαιρετική ευκαιρία ν' απολαύσουμε τα παραδοσιακά μουσικοχορευτικά σχήματα των Ζουλού από πολύ κοντά και να μάς συνεπάρουν οι ρυθμοί τους. Από το πλούσιο οπτικοακουστικό αρχείο, που έφερα απ' τον Νότο του Κόσμου, ανασύρω σήμερα μερικά σχετικά φωτοστιγμιότυπα.
22 σχόλια:
Μια ποιητική λέξη "ουρανός" για ανθρώπους που χαρακτηρίστηκαν δεύτερης κατηγορίας.
Πόσα πράγματα μας είναι άγνωστα ή μας είναι γνωστά από παραπληροφόρηση...
Ο Νότος του Κόσμου!
Νάστε πάντα καλά Πατέρα Παναγιώτη.
Καλή σας μέρα,καλή εβδομάδα σε όλους μας.
Υπέροχο ρεπορτάζ...
Δεν γνώριζα πως Ζουλού σημαίνει ουρανός! Τι ταιριαστή λέξη!
Πολίτες β' κατηγορίας, όπως γράφετε κι εσείς, χαρακτηρίζονται ως και στις μέρες μας οι όποιοι "διαφορετικοί" από εμάς.
Να 'στε καλά και να ταξιδεύτε!
Υ.Γ. : Προσωπικά πιστεύω, πως το ταξίδι είναι η μόνη γνώση.
Ούτε κι εγώ ήξερα ότι Ζουλού σημαίνει ουρανός...
Οι οποίοι Ζουλού θεωρούνται και ο πιό πολιτισμένος λαός της Αφρικής, άν δεν κάνω λάθος -εκτός της βόρειας βέβαια.
Και θεωρούν κατώτερους όλους τους υπόλοιπους Αφρικάνους, πάλι άν δεν κάνω λάθος, μιά και ο ρατσισμός είναι μάλλον στην φύση του ανθρώπου, ο οποίος δεν επιθυμεί να τον υφίσταται, αρέσκεται όμως να τον ασκεί.
Μήπως είναι πιο ευτυχισμένοι οι Ζουλού, λέω εγώ τώρα, που ζουν σ ένα άλο "σύμπαν" έτη φωτός μακρυά απ το δικό μας? Είναι σε αρμονία με τη φύση, ζουν χωρίς συμβάσεις, και κοινωνικές πιέσεις καθωσπρεπισμού, και ο Θεός τους είναι ο ίδιος, απλά προσαρμοσμένος στο επίπεδο που μπορούν να καταλάβουν.. Λέω πως ο Θεός παρουσιάζεται ανάλογος με τα στάδια ωρίμανσης των εποχών και των ανθρώπων. Δεν ξέρω αν κάνω λάθος. Βέβαια οι Ζουλού δεν έχουν βιβλία, πράγμα πολύ πολύ σοβαρό σαν έλλειψη, αλλά γι αυτούς δεν είναι έλλειψη εκείνο που δεν γνώρισαν ποτέ.. Και για μας δεν είναι έλλειψη ο Παράδεισος αφού δεν τον γνωρίσαμε.. Κάτι μου λέει οτι μας διδάσκουν αυτοί οι άνθρωποι τ "ουρανού".
@ Δρομάκι,
Αυτές οι κοινωνίες είναι ιδιαιτέρων αναγκών. Ένας άλλος κόσμος, κυριολεκτικά. Ένας άλλος Πολιτισμός, εκ διαμέτρου μας... Καλόν είναι να έχουν τον σεβασμό μας.
Να είσαι κι εσύ καλά και να δημιουργείς!
@ Ονειρομαγειρέματα,
Ευχαριστώ για την καλοσύνη!!!
@ Ντάνα Σεμιτέκολο,
Πόσα πράγματα δε γνωρίζουμε... Πόση ποιότητα και ποίηση κρύβουν αυτοί οι λαοί!... Ολόκληρος Ουρανός είναι αυτοί οι τόσο μακρινοί από εμάς πολιτισμοί!!!
Όντως, τα ταξίδια είναι, όχι μόνο σχολείο και γνώση, αλλά και αντίδοτο στην καθημερινή μας Απόγνωση!... Μακάρι να μπορούμε όλοι μας να φεύγουμε!...
@ Κωνσταντίνε,
Μπορεί να είναι κι έτσι, όπως μάς τα λες. Μόλις ο άνθρωπος θεωρήσει ότι ανεβαίνει, κοιτά τον συνάνθρωπο αφ' υψηλού. Μέγα λάθος.
Αυτή είναι η αυτοΚόλασή μας...
@ Αριάδνη Δήμου,
Όντως είναι ευτυχισμένος ο καθείς στον προσωπικό του μικρόκοσμο, απ' τον οποίον, εάν αποσπασθεί, θ' ασφυκτιά έως θανάτου...
Σωστό αυτό με την θεία Αποκάλυψη, ανάλογα με την ωρίμανση κάθε καιρού και λαού... Αρκεί να μην αφήνουμε τις τσίμπλες στα μάτια μας (σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννου) να μάς απο-κλείουν τη θέα των Αθεάτων.
Σ' εμάς σήμερα έχει απομείνει η νοσταλγία μόνον του Παραδείσου, διότι η ανθρώπινη φύση τον δοκίμασε παλαιόθεν, αλλά έφυγε μακράν μετά την προπατορική αποστασία και πτώση...
Τώρα πια, ασκώντας κι ενεργώντας την Αγάπη με κάθε τρόπο, μπαινοβγαίνουμε στην παραδείσια κατάσταση, γευόμενοι ουράνιων εμπειριών!
Δεν το πιστεύω.... τούτες τις ημέρες ανακάλυψα τραγούδια από την πολυσυζητένη και εξαιρετικά επιτυχημένη παράσταση "Ipi N' Tombia" που είχαν ανεβάσει το '72. Δεν έβρισκε ο κόσμος εισιτήρια
Eδώ και
Εδώ
Eίναι εξαιρετικοί!!!
Καλό βράδυ!
Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών
Καλησπέρα, αγαπητέ μου Φίλε!
Τους Ζουλού τους έχω συναντήσει εδώ και μου έδωσε μεγάλη χαρά όταν έμαθα ότι φέρνουν επάνω τους ολόκληρο ουρανό.
Απόψε δεν περίμενα να τους συναντήσω..
Έκλπηξη!
Σκέφτηκα ότι αυτοί δεν χρειάζονται διαιτολόγους, ψυαχαναλυτές, ψυχοφάρμακα και τόσα άλλα..που χρειάζεται ό άνθρωπος της δύσης.
Επι τέλους μετά από τόσο αίμα που έχει χυθεί κάποια απόδοχή μπήκε σε λειτουργία.
Να είσαι καλά, να ταξιδεύεις, να χαίρεσαι και να γνωρίζεις καινούργιους τόπους και πολιτισμούς.
Καλό σου βράδυ!
Συναντήσεις με τέτοιους πολιτισμούς είναι ό,τι πρέπει για μας, τους επηρμένους δυτικούς, τους αυτοχαρακτηριζόμενους προηγμένους και αναπτυγμένους κοκ, να στοχαζόμαστε για την ουσία του πολιτισμού, να ανοίγουμε τα μάτια και την ψυχή μας.
Καλό βράδυ.
Απομαυρίσαμε απ' το κακό μας........
Συμπτωματικά διάβαζα σήμερα ένα άρθρο για την ιεραποστολή στην Αφρική κι έτσι η ανάρτηση σας ήρθε κι έδεσε! Απλοί και πνευματικά υγιείς οι ουρανοδρόμοι Ζουλού δίνουν το δικό τους παράδειγμα σε έναν κόσμο γεμάτο ματαιοδοξία που φέρνει το Θεό στα μέτρα του... Το θέμα είναι που επιλέγει κανείς να έχει το σκότος, εσωτερικά, ή εξωτερικά... Όπως γεννηθήκαμε με το προπατορικό αμάρτημα έτσι θεωρώ ότι έχουμε βαθιά μέσα μας μνήμη παραδείσου και αυτόν αποζητούμε... Δεν θεωρώ ότι οι Ουρανοδρόμοι Ζουλού δεν τον αποζητούν, ωστόσο συμφωνώ μαζί σου Αριάδνη, στην αναζήτηση της προσωπικής ευτυχίας... Αρκεί βέβαια το προσωπικό αυτό κομμάτι να συμφωνεί τον Οικουμενικό, Παντογνώστη, Χριστό...
Πατ. Παναγιώτη, ότι δικό σας διαβάζω, ακόμη κι άν είναι σχόλιο, με την πρώτη ανάγνωση βρίσκω ένα τουλάχιστον νόημα, με τη δεύτερη ένα~δύο ακόμη, και όσο ξαναδιαβάζω όλο και υποπτεύομαι οτι υπάρχουν κι άλλα. "Τέλος δεν έχει ο ουρανός..." Η εικόνα της ανάμνησης του Παραδείσου είναι υπέροχη και εξηγεί, Καρποφόρα συκή, γιατί έχουμε τόση δίψα για αθανασία και τόσο έντονη αίσθηση της αιωνιότητας.Έχεις πολύ δίκιο οτι η αληθινή ευτυχία είναι να γίνουμε ότι είχε ο Θεός στο νου Του όταν μας έφτιαξε. Εκείνος ξέρει. Όποιος αφεθεί στα χέρια του Θεού, είναι "σε καλά χέρια".. Το εύχομαι για σένα και για όλους. Ο Θεός σέβεται τόσο την ελευθερία μας ώστε δεν την αφήνει να υποκλιθεί ούτε καν στην αγάπη.
@ Κυρά των Γλάρων,
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και την επισήμανση!
Χριστός Ανέστη!
@ Μαρέλντ,
Μού αρέσουν οι εκπλήξεις. Οι καλές, εννοείται!
Και οι Ζουλού είναι ολόκληρη Ιστορία, βουτηγμένη σε ιδρώτα, αίμα, δάκρυα, κοκκινόχωμα, αγωνίες...
Όμως ισχύουν γιατ' είναι Ουρανός και πλασμένοι για τη Ζωή!
Καλό σου ξημέρωμα και με το καλό στην πατρίδα!
@ Διονύση Μάνεση,
Έχεις δίκιο, αν έχουμε αποβάλει τις βεβαιότητες και τις επάρσεις μας. Ναι, τότε μπορεί και να διδασκόμαστε θετικά και γόνιμα από τον συγχνοτισμό με τέτοιους Πολιτισμούς, με πι κεφαλαίο!!!
Προσωπικά μιλώντας, καταθέτω ειλικρινά, ότι αισθάνομαι σα να πέρασα από ένα πολύ σημαντικό Πανεπιστήμιο η συνάντηση με αυτούς τους ανθρώπους, με το που και μόνο συνυπήρχαμε στην ίδια πόλη, στην ίδια ζούγκλα, ΤΗ ΓΗ ΤΟΥΣ!!!!!!
@ Ναν,
Καιρός να λευκανθούμε επιτέλους!!!
@ Καρποφόρα Συκή,
Τα λες τόσο θεολογικά, που ωχριούμε εμείς "οι δεινοί συζητηταί και των μύθων ποιηταί", για να θυμηθώ τον Ακάθιστο!
Οι Ζουλού αγωνίζονται να υπάρξουν σε μια γη που τούς ανήκει και που εσχάτως έγινε κάπως αντιληπτό από την διεθνή Κοινότητα. Οι δε Λευκοί δεν μπορούν ακόμη να το χωνέψουν. Μού το δήλωναν εκεί κάτω οι Έλληνες σε κάθε ευκαιρία.
Είναι πολύ ενδιαφέρον να μπει κανείς σε αυτούς τους πολιτισμούς με πνεύμα ταπείνωσης και αγάπης και σεβασμού. Τα δε Αφρικανικά Θρησκεύματα, που και αυτά εκζητούν τον Θεό με τον δικό τους τρόπο, έχουν να μαρτυρήσουν σημαντικά και θεολογικότατα πράγματα ως προς αυτή την εκζήτηση της ψυχής.
Να ένας χαρακτηριστικός Αφρικανικός Μύθος:
"Ο ουρανός όπου κατοικεί ο Θεός, ήταν κάποτε πολύ κοντύτερα από ό,τι είναι σήμερα. Τόσο κοντά που οι άνθρωποι μπορούσαν να τον αγγίξουν. Αλλά μια μέρα κάποιες γυναίκες πήραν κομμάτια από τον ουρανό για να τα μαγειρέψουν στη σούπα. Τότε ο Θεός θύμωσε και απομακρύνθηκε στη σημερινή του απόσταση".
@ Αριάδνη Δήμου,
Όντως "τέλος δεν έχει ο ουρανός..."!!!
Και ο Ουρανός των Ζουλού. Και ο απωλεσμένος μας Παράδεισος, που μάς καρτερεί ολοένα να μάς επανεντάξει.
Τουτέστιν, απαξάπαντες μες στη χούφτα της Αιωνιότητας! Μάς χαϊδεύει ή μάς συνθλίβει; Είναι θέμα δικής μας συμπεριφοράς εκεί μέσα στην τεράστια Παλάμη του Χωροχρόνου.
Δεύτε ίδωμεν...
Δημοσίευση σχολίου