ΕΓΚΟΙΜΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ
Όχι δίπλα στο φρέαρ ως συνήθως
εδώ θα εγκοιμηθώ στην ορχήστρα
και σ' όποιον αρέσω -
εδώ πλάι στη θυμέλη
ενώπιον του λαού παντός
και του φίλου Αισχύλου
στο κοίλο εσείς κοιτάτε με
χαλάλι
ξυπνάω αύριο εμπαθής
μα και θεραπευμένος.
[Ποίηση, φωτογραφίες, βίντεο: Π.Κ.]
20 σχόλια:
Πλήρης η μεταφορά - διακτίνιση στον χώρο... Μέσω των στίχων ίσως περισσότερο.
ωπτακουστές αρχαίων μυστηρίων!
μαζί με άλλες τρεις μαγεμένες λέξεις του Ευριπίδη που κρύβουν απίστευτη ομορφιά:
"Βλέφαρο χρυσής νυκτός"
θα γίνουν τα αγαπημένα μου σλόγκαν!
Η εμπάθεια πολλών για όσα κάνουν οι λίγοι είναι πλέον φαινόμενο που έχει πάρει διαστάσεις(ευτυχώς όχι για τους λίγους)... Μου άρεσε ιδιαίτερα ότι ξυπνάτε αύριο θεραπευμένος! Δίνει τριαδική διάσταση του χρόνου αποκαλύπτοντας μια εικόνα του σήμερα, που όμως ανασύρει μνήμες του χθες, για να μας ξυπνήσει στο αύριο...
Δεν έχω πάει Επίδαυρο, μα έχω ακούσει, πως ακόμα και ο ψίθυρος από την ορχήστρα, γίνεται άμεσα αντιληπτός, από το τελευταίο διάζωμα...Υπέροχο...
@ Κωνσταντίνε,
Αξίζει τον κόπο να διακτινωνόμαστε, όταν πρόκειται να βρεθούμε στον τόπο της Επιδαύρου, έναν τόπο όπου αναπνέει το Μυστήριο!
@ Ηλιογράφε,
Πρόσεξε, ότι παίζω με τις λέξεις και γράφω: Οτακουστές αρχαίων Πειστηρίων!!! Όχι μυστηρίων.
Το του Ευριπίδου υπέροχο!
Να είσαι καλά και να ζεις φωτοποιητικά!
@ Καρποφόρα Συκή,
Ωραίο είναι που πραγματοποιείς την δική σου ανάλυση των ποιητικών μου τεχνασμάτων. Και μ' επιτυχία μάλιστα!
Να είσαι πάντα σου έτσι "εμπαθής", με την έννοια του παθιασμένου για την ολοκληρία των ειδών και των ιδεών! Τουτέστιν, εντέλει τεθεραπευμένη!!!
@ Αρτάνις,
Αξίζει να κάμεις το παν, για να πας! Αξίζει μάλιστα να παρακολουθήσεις και κάποιο από τα δρώμενα εκεί, μες από το περίφημο Φεστιβάλ της Επιδαύρου! Κάτι, που -δυστυχώς- ακόμη δεν έχω κάμει κι εγώ...
Θυμάμαι, είχα πρωτοπάει αντιρρησίας συνείδησης: να καταρρίψω το μύθο της Επιδαύρου. Να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι πως δεν πρόκειται και για κάτι εξωπραγματικό, τέλος πάντων.
Επιστρέφω από τότε κάθε χρόνο, αναβαπτιζόμενος στην -πλέον- μαγεία του τόπου και του Ανθρώπου που αξίωσε εκεί την ύπαρξή του.
Καληνύχτες, π.κ, όμορφα τα παιχνίδια των στίχων και των εικόνων!
Πολύ όμορφο μέρος.. Μεγαλειώδες..
να εισαι καλα π.κ. μου, όμορφο ζακυνθινο βράδυ :-)
@ Διονύση Μάνεση,
Έτσι συνήθως συμβαίνει: Ενώπιον των Παμμέγιστων μάλλον εμείς καταρριπτόμαστε, όχι εκείνα! Τα οποία διαρκούν και απειρίζονται, έστω και χωρίς εμάς, τους με ημερομηνία λήξεως.
Ναι, μού αρέσουν τα παιχνιδίσματα των εικόνων με τους στίχους!
Καλό σου ξημέρωμα!
@ Roadartist,
Χαίρε! Φαντάζομαι θα έχεις πάει. Κι αν δεν έχεις, οργάνωσέ το!!!
Καλή σου νύχτα καλλιτεχνική!
Ανασύρατε την πιο δυνατή ατμόσφαιρα, μαζί με ήχους και "εμπειρίες" απο την πιο βαθιά καταγωγή μας,για να μας τη θυμήσετε όταν κοντεύουμε να ξε~χάσουμε τ όνομά μας. Πόσο ζηλεύω τη "θεραπεία" σας..! Έχετε μυηθεί στα Μυστήρια και στα Πάθη, και παραμείνετε Απαθής χωρίς απώλειες, και Εμπαθής με όλη τη γεύση της Εμπειρίας, όμως αφήνετε να μας αγγίξει θεραπευτικά μιά λάμψη, και να γίνει η Κάθαρση.
Εχω πάει καλέ μου φίλε, μια όμορφη μέρα να έχεις!!!
Να χαρείς το νησί σου πριν γεμίσει απο τους τουριστοβαρβάρους :) :)
Σαν να είμαι εκεί...
Χρόνια....! Πρέπει να ξαναπαω...
@ Αριάδνη Δήμου,
Θαυμάζω πόσο ειδικά και εξειδικευμένα διεισδύεις στα φτωχικά μου στιχοποιήματα. Το πετυχαίνεις σε υπερθετικό βαθμό. Μάλλον πρέπει, πλην των άλλων οφικίων, να σε προβιβάσω σε αναλύτριά μου! Πω, πω, καλάμι!!!...
Πέρα από το αστείο, πρέπει να ομολογήσω ότι χαίρομαι τα μάλα, που τα καταφέρνεις τόσο εύστοχα!
Αν και ο σωστός ποιητής δε χαίρεται με τούτο το ενδεχόμενο... Μένει στην παρασκιά και λυπάται όταν νοιώσει, ότι κάποιος τον προσεγγίζει πολύ.
Τότε ισχύει η μέθοδος του "μη μου άπτου"...
@ Roadartist,
Ωραία, έχεις πάει! Χαίρομαι!
Μη μού θυμίζεις τους νεοβαρβάρους τουρίστες της σύγχρονης/ασύγχρονης Ζακύνθου... Ιθαγενείς ημείς εσμέν...
@ Ονειρομαγειρέματα,
Ακριβώς έτσι! Αξίζει να πηγαίνουμε!
Καληνύχτα σου!
@ Νίκο μου,
Πρέπει οπωσδήποτε να ξαναπάς.
Τώρα πλέον θα δεις τον τόπο με άλλο μάτι!
Δημοσίευση σχολίου