© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 3 Ιουνίου 2008

Λόγοι περί λόγου: Παναγιώτη Καποδίστρια "Έσχατος φίλος"

Γράφει ο Βαγγέλης Τασιόπουλος [i]

Η καταφυγή στην ποίηση, παρόλο που φαντάζει ως απόπειρα/γεγονός εξωφρενικό στις μέρες μας, παραμένει αναγκαιότητα λυτρωτική, ολίγων έστω.
Η διαρκώς διογκούμενη απαξίωση της ποίησης, ότι αλλοιώνει την αποτίμηση της λογοτεχνικής δραστηριότητας και παραγωγής για τη χώρα μας, αποδιοργανώνει και το λογοτεχνικό τοπίο, καθώς η επίπλαστη διαμάχη ανάμεσα στην πεζογραφία και την ποίηση αναδεικνύει πασιφανώς νικήτρια την πρώτη σε προτιμήσεις και αποδοχή. Οι ελάχιστοι λοιπόν εναπομείναντες πιστοί στο εύθραυστο κύρος της ομορφιάς του λόγου, απαγκιάζουν αναμένοντας.

Είναι θαυμάσιο να συναντάς την ποίηση στους χαλεπούς καιρούς, να την εισπράττεις ως παρηγοριά και άσκηση για τον εαυτό σου, τον πλησίον και τον κόσμο. Και ο «Έσχατος φίλος» του Π.Κ. είναι ένα τέτοιο δώρο.

Κερνάω τους φίλους μου καφέ

στο πλάτωμα παρηγοριάς
και λέω
τη διαδοχή να εξασφαλίσουμε της Ποίησης
το αρτιμελές
κι επ’ αυτοφώρω.


Ο Ζακυνθινός ποιητής, καταγεγραμμένος στους ποιητές της νεότερης γενιάς (γενιά του ’80), έχοντας εξαργυρώσει τα παλιά του δάνεια, αφήνεται ελεύθερος και ανανεωμένος από τη βαθειά θάλασσα του Ιονίου, να ταξιδέψει στις μέρες όλων μας. Ο ελλειπτικός του λόγος δεν αυθαδιάζει ποτέ, μόνο υποβάλλει και ειλικρινής εισχωρεί, διευρύνοντας τους ορίζοντες της ευαισθησίας μας.

Την καταγωγή των σκοτεινών ανέμων
υπαινίσσομαι

γράφει ο ποιητής, ομολογώντας, πως πίσω από την αίγλη της τεχνητής φωτοχυσίας,

άλλη δεν έχω απαντοχή

αποδεντρώθηκα
ψίχουλο η ψυχή μου εκ προθέσεως
στον πάτο εδώ του Άδη
πάει περίπατο.


Η εικονοποιΐα του Π.Κ. εκδηλώνεται μ’ ένα συνεχές αναφιλητό, το οποίο, με λεπτότητα και ταλέντο, εξελίσσεται και μεταλλάσσεται σ’ ένα κάλεσμα σωτήριο αγάπης, που οδηγεί στο θείο, ως ύστατη καταφυγή.

Ποιος να κηδέψει κρινάκια τόσα
λιώμα
επί τροχάδην
και ποιητής ποιος
τα πρόσωπα με στίχους θ’ αγιομυρίσει;
Είλωτας έρως καραδοκεί ν’ ανθίσει
ήρως έρωτας.

Και αλλού επιμένει:


Μάρτης απ’ το κιγκλίδωμα
σεμνός
κηρύσσει Απρίλη
κλείδωμα του κελιού σου.


Η ελπίδα εμφανίζεται στον Π.Κ. ως μόνιμο μοτίβο, κάτι που τον διαφοροποιεί ίσως από τους ποιητές της γενιάς του, στους οποίους το αδιέξοδο και ο κλειστός χώρος καταλαγιάζουν τη σφριγηλότητα και την ορμή, αφού βιώνουν την κυριαρχία της ισοπέδωσης και την μέσα ερημιά ή, όπως ο Π.Κ. θα γράψει,

στην ερημιά τού μέσα τάφου.

Η Ποίηση του Π.Κ. είναι ένας γλυκός καλπασμός ονείρων, ένας γοητευτικός περίπατος στην ουσία του βάθους του ανθρώπινου μεγαλείου, μια κριτική ενατένιση τού γύρω πλούτου και τελικά ένα πειστήριο, πως τίποτε ακόμη δε χάθηκε.
Τα ποιήματά του είναι εφοδιασμένα με τη λυτρωτική γύρη του μετά και του πέραν.

Φυλάω για τα πολύ στερνά λοιπόν
χάριν υγείας
μια μικρή φανούσικη θλίψη
πολλοστή των αισθήσεων παρήχηση
πάνω στ’ αγκάθια

τις εμμονές
αναμονές των γυναικών
περί Ψυσοσαββάτων
τα μάτια της λυγκός τα νυκτικά

το πώς
και το γιατί
και ώς πότε.


*******************************************************
[i] Ο Βαγγέλης Τασιόπουλος είναι ποιητής. Γεννήθηκε στον Μελιγαλά Μεσσηνίας και ζει στη Θεσσαλονίκη μόνιμα, όπου εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Η παραπάνω κριτική δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό της Θεσσαλονίκης Πίερος, τεύχ. 2, Άνοιξη-Καλοκαίρι 2003, σ. 119 εξ.

5 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Προσυπογράφω την ευαίσθητη κριτική του κ. Τασιόπουλου. Εκλεκτά διαλεγμένα και τα "δείγματα".
Επιτρέψτε μου, μόνο, να διαφωνήσω με τις δύο πρώτες παραγράφους, που εμφανίζουν την ποίηση σαν καταδιωκόμενο είδος στις μέρες μας, καταφύγιο αντιστασιακών του καιρού μας. Θα έλεγα πως λίγο ως πολύ πάντα η ποίηση στην "ουρά" την εκδοτική βρισκόταν, ποτέ δεν έγινε είδος προς μαζική κατανάλωση, αν και πάντα για τους ενασχολούμενους ήταν αναγκαιότητα λυτρωτική, παρηγοριά και άσκηση.
Να είστε καλά.

kiki είπε...

Χαίρομαι :-)

Nefelli είπε...

Αγαπητέ μου Π.Κ. συγχαρητήρια γι' ακόμη μια φορά.
Νιώθω τιμή, που ανασαίνουμε τον ίδιο ήλιο.
Και εις ανώτερα εύχομαι από καρδιάς.
καλό σου βράδυ

Unknown είπε...

Η καταφυγή στην Ποίηση είναι σωτήρια για τον Ποιητή αλλά και για τους αναγνώστες του...

Ευχαριστούμε!

Υ.Γ.: Η ταινία "Μίλα της", είναι από τις πολυαγαπημένες μου. Χαίρομαι που την προτείνετε.

P. Kapodistrias είπε...

@ Φίλοι μου,

Διονύση, Ονειρομαγειρέματα, Νεφέλη και Ντάνα,

Μήπως παρεξηγηθούμε; Μήπως θεωρηθεί, ότι βάζω από πλευράς μου καλές κριτικές για μένα, ώστε εσείς να προσυπογράφετε συγχαρητηρίως;;;;

Εεεεε, πια.... Ας το πουν!!!! Καλά που κάνουμε! Και σε όποιον αρέσουμε, σε τελική ανάλυση... Τόσα κακά κυκλοφορούν γύρω μας, τόσες νοθείες και δεν ντρέπονται... Γιατί εμείς, οι με τα πνευματικά ασχολούμενοι, πρέπει να είμαστε πάντοτε στο περιθώριο και απολογούμενοι;;;;

υ.γ.1: Δεν μού ήρθε όλο αυτό έτσι τυχαία. Απαντώ σε αναίσχυντο Ανώνυμο που ισχυρίζεται ο Τρισάθλιος πίσω από τη μάσκα του τα παραπάνω, τον οποίον (δημοκρατικότατα, εννοείται) λογόκρινα, δια της ευλογημένης οδού "Μετριασμός Σχολίων"!!! Χε, χε, χε!!!

υ.γ.2: Από εδώ και πέρα, θα δείτε, τι θα βάζω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails