Στον ίσκιο του Ήσκιου: Δειλινό στην παραλία της Καλαμάτας [β΄]

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Δειλινό στην παραλία της Καλαμάτας [β΄]

Ήρεμες, αυγουστιάτικες στιγμές Δύσης στην Καλαμάτα. Μια Δύση όμως, που σε ανατολίζει ευεργετικά! Δεν είναι καθόλου λίγο αυτό. Διότι, συνήθως εγκλωβιζόμαστε στο Τίποτά μας, δίχως να βρίσκουμε αρμόδια μάτια, ώστε να εμπεδώσουμε τ' αυτονόητα: Ένα ηλιοβασίλεμα π.χ., σαν αυτό που προτείνουμε απόψε.

Έχουμε ήδη χάσει την αίσθηση των καθημερινών / ωραίων πραγμάτων κι αυτά μάς εκδικούνται, εγκαταλείποντάς μας κακήν κακώς... Ή, μάλλον, αυτά συνεχίζουν να υψίστανται ερήμην μας, ενώ εμείς μεμψιμοιρούμε εντός του ιδωτικού μας καβουκίου, μη δυνάμενοι να χαρούμε... Και τούτο -ατυχώς- συνιστά κατ' ουσίαν Κολαστήριο...

12 σχόλια:

kiki είπε...: Όμορφες!; 14 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:51 π.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Ευχαριστώ!; 14 Σεπτεμβρίου 2008 στις 11:40 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Δεν φταίνε τα ωραία πράγματα αν τα χάνουμε εμείς, φταίει η καρδιά μας που σκοτίζεται, και η σκέψη μας που τρέχει οδυνηρά, και οι αλυσίδες που μας δένουν, κι έτσι χάνουμε τον Ήλιο γενικώς..κι όλες τις μικρές ακτίδες ειδικώς..Έτσι αισθάνομαι σήμερα του Σταυρού, σαν Μεγάλη Παρασκευή..; 14 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:31 μ.μ.
Coco είπε...: Τί ωραία... κι είναι κι επίπεδη, για ποδηλατάδες :); 14 Σεπτεμβρίου 2008 στις 5:17 μ.μ.
Roadartist είπε...: 'Μια Δύση όμως, που σε ανατολίζει ευεργετικά! Δεν είναι καθόλου λίγο αυτό'
..ΟΧΙ απλά καθόλου λίγο,, τα πάντα είναι..Μακάρι να μπορουσαμε ολοι να το θαυμαζαμε καθε μερα..ειναι ενα μικρο καθημερινο θαυμα..; 14 Σεπτεμβρίου 2008 στις 6:46 μ.μ.
panagiotisandriopoulos είπε...: Δεν είναι λίγο να μας υπενθυμίζεις πως από 'να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος, που λέει κι ο Ελύτης!
Κι όμως ένα τέτοιο δειλινό είναι τελικά πολύ!...; 15 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:00 π.μ.
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...: "...εγκλωβιζόμαστε στο Τίποτά μας..."
Δεν το επιζητούμε τις περισσότερες φορές.
Ρίχνει αμπάρες η ζωή και εμείς αγωνιζόμαστε να δραπετεύσουμε...

Την ευλογία σου για Καλή εβδομάδα,

Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών; 15 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:14 π.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Αριάδνη Καλή μας,

Πάρε λίγο βασιλικό απ' τον Σταυρό, μύρισέ τον βαθιά και ίσως εκεί, στ' απρόσιτα μύχια της ψυχής, νιώσεις βιωματικά πια την υπεραξία τέτοιων μικρών, αθέατων αισθήσεων, οι οποίες πάντως μορούν και δια-σώζουν την ύπαρξης, ωσάν σωσίβιες λέμβοι!!!

Καλημέρα!; 15 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:11 π.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Κοκό,

Είναι όντως ωραία!

Ποδηλάτες! Τι ωραία αίσθηση! Μού λείπει...; 15 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:12 π.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Roadartist,

Τροποποιώντας το γνώριμο κι εύστοχο "παιδός η βασιλεία", θα έλεγα απλώς "μικρών πραγμάτων η επικράτεια"!; 15 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:15 π.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Παναγιώτη Ανδριόπουλε,

Αμάν πια! Αυτός ο Ελύτης όλα τα έχει ειπωμένα!... Τίποτε για εμάς... Όμως, θεός!!!!!!!!!!!

Ας γευτούμε πάντως, όσο μπορούμε πληρέστερα, δύσεις και ανατολές! Και τα ενδιάμεσά τους!; 15 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:17 π.μ.
P. Kapodistrias είπε...: @ Κυρά των Γλάρων,

Σωστή και αμείλικτη η διάσταση που δίνεις. Όμως, στο έξωθεν αναπόφευκτο δεν μπορούμε πράγματι να κάμουμε κάτι. Το ξέρω και το έχω πάθει.
Το κακό είναι, όταν οι ίδιοι, έσωθεν, αυτοκολαζόμαστε... Διότι αυτό είναι και το συχνότερο...

Καλή εβδομάδα σε όλη την οικογένεια!; 15 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8:20 π.μ.