Ο ποιητής Ηλίας Κεφάλας δια ζώσης

Χθες το πρωί είχα την εξαιρετική τιμή να δεχτώ την επίσκεψη ενός σημαντικού πνευματικού ανθρώπου της σύγχρονης Ελλάδας: Του Ηλία Κεφάλα, διακεκριμένου ποιητή, διηγηματογράφου, δοκιμιογράφου και κριτικού.

Με τον Ποιητή (προέχει αυτός ο τίτλος, θεωρώ) γνωριζόμασταν μες από την ανταλλαγή βιβλίων κι επιστολών χρόνια τώρα, όχι όμως εκ του σύνεγγυς. Να όμως, που ήλθε το πλήρωμα του χρόνου κι έτσι μάς δόθηκε η ευκαιρία, να βρεθούμε, ν' ανταλλάξουμε σκέψεις και απόψεις, ανανεώνοντας τη φιλική διάθεση και σχέση, η οποία είχε αναπτυχθεί εκατέρωθεν μες από τα γραπτά.

Ομολογώ, ότι εκτιμώ και σέβομαι βαθύτατα τα ποιήματα και τα διηγήματα του Κεφάλα, πολλές φορές μάλιστα, σε ώρες σκληρά καυτές κι αδιέξοδες, καταφεύγω στον λόγο του, ώστε να ψαύσω το παρηγορητικό χιόνι των στίχων ή των πεζών του και να δροσιστώ. Άλλες φορές πάλι, όταν έχω ανάγκη μιας σύντομης φράσης ή λίγων λέξεων, για ν' ανθέξω τον βερμπαλισμό μιας καθημερινότητας χαοτικής, ανοίγω την πυκνότητα των εύστοχων χαϊκού του κι ευφραίνομαι.

Ευεργετικός, λοιπόν, ο λόγος του Κεφάλα, ως -άλλωστε- όλων των όντως Ποιητών. Λόγος - βάλσαμο και θωπεία νυχτερινή. Λόγος - αντίδοτο θανάτου, γι' αυτό κι εξόχως ερωτικός. Λόγος - σιγανή βροχή, ώστε να ευδοκιμούν τα όνειρα. Λόγος καθαρός και αφτιασίδωτος, εξ ου φιλικός και προσηνής, εν όψει πανδημίας της κοινωνικής πόρωσης και αφιλίας.

Αγαπώ τις δημιουργίες του Ηλία! Είμαι πολύ χαρούμενος κάθε φορά, που ο ταχυδρόμος φέρνει κάποιο νεότερο βιβλίο του! Πόσο μάλλον, σήμερα που ο Σεπτέμβριος και οι ευωδιές απ' τα βασιλικά του Σταυρού τον έφεραν δια ζώσης κοντά μας! Να είναι πάντα καλά, να πλουτίζει τη νεοελληνική Λογοτεχνία μας με τα θησαυρίσματα της ψυχής του!

Προς τιμήν του Ηλία Κεφάλα και για να λάβουν γνώση της γραφής του οι αναγνώστες μας, κάναμε ειδική ανάρτηση με σταχυολόγηση ποιημάτων του από τα δύο τελευταία βιβλία του, στα παραΘέματα λόγου. Για να έχετε πρόσβαση, κάντε κλικ εδώ.

π. Π.Κ.

who is who

Ο Ηλίας Κεφάλας γεννήθηκε το 1951 στα Τρίκαλα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα, όπου και έζησε από το 1969 έως το 1992. Σήμερα ζει και πάλι στον γενέθλιο τόπο του, στο χωριό Μέλιγος των Τρικάλων, εργαζόμενος σε Υπηρεσία του Δημοσίου.

Ασκεί λογοτεχνική και εικαστική κριτική, συνεργαζόμενος με περιοδικά λόγου και τέχνης. Ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο και περιστασιακά με την τηλεόραση. Μεταφράζει και παρουσιάζει γαλλόφωνους ποιητές. Σε στήλη του περιοδικού Ευθύνη δημοσιεύει κριτικές αποτιμήσεις προσώπων και κειμένων της νεοελληνικής γραμματείας, ως ύστερες εντυπώσεις από μια δεύτερη ανάγνωση. Συντελεί στην έκδοση της επιστημονικής επετηρίδας Τρικαλινά, η οποία συνιστά μια δημιουργική επισκόπηση των τεχνών και των επιστημών στην περιοχή των Τρικάλων.

Έργα του: Τα μαστίγια, ποιήματα, Αθήνα, Τομές, 1980. Μεταλλαγή στο απροσδόκητο, ποιήματα, Αθήνα, Αιγόκερως 1982, Θεωρία 1984. Τα φύλλα του νερού, ποιήματα, Αθήνα, Θεωρία 1986. Η γενιά του ιδιωτικού οράματος, δοκίμιο, Αθήνα, Τέθριππον 1987. Σκοτεινός μαγνήτης, ποιήματα, Αθήνα, Άλως 1989. Ανθολογία σύγχρονης ποίησης / δεκαετία 1980 / Ιδιωτικό όραμα, Εισαγωγή, Ανθολογία, Αθήνα, Λιβάνης-Νέα Σύνορα, 1989. Το έρημο λυκόφως, ποιήματα, Αθήνα, Αστρολάβος/ Ευθύνη 1992. Η Κυριακή των ποιητών, δοκίμιο, τα τραμάκια / Θεσσαλονίκη, 1993. Λόγος για την αβεβαιότητα, ποιήματα, Αθήνα, Αρμός, 1997, 1999. Μεσημβρινά δαιμόνια, Διηγήματα, Τρίκαλα, Φ.Ι.ΛΟ.Σ, 1997. Φάσματα της ερημιάς, Αφηγήσεις, Αθήνα, Αρμός, 1999. Παράθυρα ονείρου, δοκίμιο, Αθήνα, Αρμός, 2000. Χιόνι στα όνειρα, μυθιστορία, Αθήνα, Αρμός, 2001. Τα μνήστρα της Αβύσσου, ποιήματα, Γαβριηλίδης 2003. Σιωπητήριο χιονιού, 134 Χαϊκού, ποιήματα, Γαβριηλίδης 2005. Χώμα, χώματα, διηγήματα, Γαβριηλίδης 2007.

Έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και πολωνικά. Μια συνολική εκτίμηση για το έργο του, βλ. Θεοδόση Πυλαρινού, Από την επίγεια αβεβαιότητα στη συμπαντική απραξία. Νύξεις και αναστοχασμοί πάνω στην ποίηση του Ηλία Κεφάλα, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2004.

* Τις φωτό της ανάρτησης τράβηξε ο Πορφύρης, 14.9.2008.