ΡΙΠΗ ΦΩΤΟΣ
Όλα κάποτε χύνονται στο κενό
σαν το κρασί στα μάτια του νεκρού
μα όσο το σώμα θα επιπλέει στο νου σου
λανθάνουσα ριπή φωτός ανάμεσα στο μπλε
και στο μη μαύρο
κι όσο το τίμιο χρώμα θα σε ανέχεται
να σε χαρώ
στα πόδια μου να μην ξαναπλαγιάσεις.
[Από το βιβλίο, Παν. Καποδίστρια, Όταν ο Σπηλαιοκτήτης έρθει, εκδ. Αίολος, Αθήνα 1995, σ. 16]
8 σχόλια:
ομορφο το βιντεακι σου και οι στιχοι σου!!!
και αυτα τα σύρματα που παντα τα μισουσα, τα ειδα σαν πενταγραμο που περιμενει τις νοτες να σκαρφαλωσουν πανω του, της μουσικης που ακουγεται.
να εισαι παντα καλα πατερ παναγιωτη.
καλο σου απογευμα.
( Είδες, Π.Κ; Η ποίηση μεταμόρφωσε τα σύρματα σε πεντάγραμμο. Κι η Αλίκη έχει το χάρισμα να το βλέπει! )
Πολλές ευχές, διαδικτυακές, για τη νέα χρονιά ( αυτά τα κουσούρια έχουμε οι εκπαιδευτικοί: την πρωτοχρονιά τη γιορτάζουμε το Σεπτέμβρη..) Χαίρομαι που σε βρίσκω ακμαίο και δημιουργικό.
Επιστρέψαμε κι εμείς, φυσικώς και μπλογκικώς κι όλο, ελπίζω, θα τα λέμε στις γειτονιές που σύνορα δε γνωρίζουν.
@ Αλίκη,
Ωραίος ο συνδυασμός με τα σύρματα ως πεντάγραμμο! Πολύ πετυχημένο!
Κι εσύ να είσαι πολύ καλά και, όσο γίνεται, δημιουργική κι αυτό το Φθινόπωρο!
@ Φίλτατε Διονύση,
Ανταποδίδω τις ευχές για την καινούργια πνευματική (ας την πούμε έτσι) χρονιά!
Ακμαίος δεν είμαι, μετά από πολλές και ποικίλες δύσκολες καλοκαιριάτικες εμπειρίες... Αλλά κάνω αντίσταση, εφευρίσκοντας "αντίδοτα για την πικρή σιωπή", καθώς θάλεγε φίλος Ζακύνθιος ποιητής.
Σίγουρα θα τα λέμε! Καλή δύναμη και Ζωή!
υ.γ. Ελπίζω να είδες αυτό εδώ.
Πολύ όμορφα όλα!
Τις καλησπέρες μου!
Απαντώντας στο ΥΓ σου, ναι, και βέβαια το είχα δει και το είχα εκτιμήσει πολύ και σ'ευγνωμονώ γι'αυτό. Ακόμα περισσότερο που εγώ δεν μπόρεσα να παραστώ εξαιτίας του...φρεσκοσπασμένου χεριού μου.
Θυμάμαι και κάτι αντίστοιχο λίγα χρόνια πριν, για το μακαρίτη το Μίμη. Σε είχα ακούσει στη μητρόπολη και είχα εντυπωσιαστεί από το εύστοχο και μετρημένο των κρίσεων.
Απλώς, δεν ήθελα να καταχραστώ το "δημόσιο" χώρο του ιστολογίου για την αναφορά.
Ελπίζω αυτά και άλλα να μπορέσουμε να τα πούμε από κοντά.
Και πάλι κάθε καλό -και καλή δύναμη, αφήνοντας πίσω οποιαδήποτε θερινή ταλαιπωρία.
@ Δεσποινούλα μας, χαίρε!
Είναι κομμάτια απ' τον κεκοσμημένον με Φως Κόσμο μας!
Πάντα καλά!
@ Διονύση Μάνεση,
Έμαθα για το σπασμένο χέρι, μια και σε αναζήτησα στην Τελετή. Περαστικά να είναι, γρήγορα, διότι έχουμε και δουλειές μπροστά μας... Εννοώ, το σχολικό έτος... Γκρρρρ...
Ελπίζω να τα πούμε κάποια στιγμή εκ του σύνεγγυς.
Δημοσίευση σχολίου