Μέρα ευαισθητοποίησης ως προς την Ποίηση σήμερα, αρχή της Άνοιξης, ενώ φέτος μνημονεύουμε ιδιαίτερα τον Γιάννη Ρίτσο, 100 χρόνια από τη γέννησή του.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου έχει προγραμματίσει για σήμερα την προβολή της Ποίησής του στους σταθμούς του Μετρό και στα Τραμ. Τούτο σημαίνει, ότι η Αθήνα ξημερώθηκε μες στην Ποίηση! Τι το καλύτερο! Προσεκτικά επιλεγμένοι στίχοι -οι οποίοι μιλούν κατευθείαν στην καρδιά, εγείροντας το συναίσθημα- χειραγωγούν τους περαστικούς ή ταξιδιώτες σ' ένα επιπλέον λυτρωτικό ταξίδι στα εσώτατα του νου, με πλοηγό την άποψη του Ρίτσου για τη ζωή και την προοπτική της!
5 σχόλια:
Γιατί όχι κάθε μέρα κι ένας ποιητής?
@ Αριάδνη,
Διότι, απλούστατα, ο άκοσμος και άφιλος κόσμος μας δεν θ' άντεχε τόσες φωταψίες...
Καλημερούδια!
Και παλιότερα είχα κυκλοφορήσει ποιητές στα Μ.Μ.Μ. Μάλιστα έχω σχετικό τεύχος από το ΕΚΕΒΙ. Πέρσι είχαν κυκλοφορήσεις στο Μετρό αφίσες για την πολιτική ποίηση.
Δεν περιγράφεται με λόγια αυτό που σου δίνει η ποίηση, μόνο να το αισθανθείς γίνεται...
Πρωί-πρωί σήμερα, το ραντεβού γι καφέ με τη renata ήταν στο Σύνταγμα: πετώντας βγήκα, γιατί η χαρά του να περάσεις το πρωινό με μια φίλη, διπλασιάστηκε απο τους στίχους στις οθόνες του μετρό.
Να ήταν καθημερινά έτσι, μακάρι. Ο κόσμος που πάει κι έρχεται βιαστικός, να φρέναρε για να διαβάσει, για να ηρεμήσει, για να απολαύσει λίγο, τη ζωή.
Καλησπέρα σας!
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την ποίηση, η οποία επιδρά ευεργετικά στην ψυχή (βλέπετε τί λέει ο/η lemon).
Εκείνος που θα σταθεί, θα διαβάσει και κάτι θα γίνει μέσα του.
Όσο για το λαό, πιστεύω οτι εκπαιδεύεται. Ο λαός είναι άνθρωπος, και παιδί, που μεγαλώνει σ ένα σπίτι. Το σπίτι μπορεί να έιναι γεμάτο βιβλία, και το παιδί να έχει γονείς που διαβάζουν.
Ό,τι φυτέψουμε φυτρώνει, αν υπάρχει έδαφος. Θέλω να είμαι αισιόδοξη, και να πιστεύω οτι συχνά υπάρχει.. Και μάλιστα εκεί που δεν το περιμένεις.
Καλή Σταυροπροσκύνηση.
Δημοσίευση σχολίου