Ο ποιητής Διονύσης Σέρρας στο "Ελληνομουσείον"

Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες το νέο -καθιερωμένο πλέον- 16σέλιδο ανθολόγημα του λογοτεχνικού Περιοδικού Ακτή (έτος ΙΘ΄, τεύχος 78, Άνοιξη 2009), υπό τον γνώριμο τίτλο Ελληνομουσείον.

Το νέο τούτο τευχίδιο είναι αφιερωμένο στον Ζακύνθιο ποιητή και φιλόλογο ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΕΡΡΑ, καρδιακό μας φίλο και σπουδαίο Άνθρωπο!

Την ανθολόγηση ποιημάτων του Σέρρα έκαμε ο άλλος Ζακύνθιος Διονύσης Μουσμούτης, συγγραφέας ο ίδιος και διευθυντής σήμερα του περιοδικού Ιστορία Εικονογραφημένη.

Τα εικαστικά του αφιερώματος είναι του Γιάννη Β. Κωβαίου, ενώ την όλη επιμέλεια είχε ο Γιώργος Κ. Μύαρης.

Από το βιοεργογραφικό του Δ. Σέρρα, αξίζει επιλεκτικά ν' αναφέρουμε, ότι γεννήθηκε στη Ζάκυνθο τον Οκτώβριο του 1947, δίδαξε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από το 1974 έως το 2007 και στα Γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1978 με δύο ποιητικά: "Διπλές φωνές" και "Ωδή στον Διονύσιο Σολωμό". Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει δέκα ποιητικές συλλογές του.

Η άλλη του μεγάλη αγάπη είναι η ανελλιπής από το 1995 έκδοση του Περιοδικού Επτανησιακά Φύλλα, το οποίο εξέδιδε από το 1945 μέχρι το 1990 ο Ντίνος Κονόμος.

Έχει εξάλλου αυτοτελώς δημοσιεύσει αξιολογότατα μελετήματα, πολύτιμες βιβλιογραφίες, ποιητικές ανθολογίες, αλλά κι έχει επιμεληθεί την έκδοση έργων άλλων Ζακυνθινών συγγραφέων.

Αξίζει να μνησθούμε, ότι στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από τον πρόωρα χαμένο συνθέτη Δημήτρη Λάγιο.

Από το ανά χείρας Ανθολόγιο μεταφέρουμε εδώ ένα χαρακτηριστικό ποίημα, ενδεικτικό της Τέχνης του Λόγου του Σέρρα, τόσο τραγικά επίκαιρο στην παρασιτική βρομιά του ελλαδικού "Περιβολιού" μας:

Το Περιβόλι

σιμά η μέρα όπου το κάλλος

θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς

Οδυσσέας Ελύτης

(ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, Ανάγνωσμα έκτο)

-Έλα

κατέβα τώρα, Ποιητή, και πες

σ' αυτό το χάσμα της Ντροπής τι βλέπεις;

-Του έρμου τόπου τις σχισμές

ασύλληπτα (μες στα ρηχά) γεμί-

ζουνε παράσιτα βρομιάς

με ζόφου ρίζες λασπερές

να θρέφουν τα σκουλήκια

και με της πλάνης παρακλάδια σκιερά-

σαν πρόσωπα παραλλαγής να φαίνονται

της Αηδίας λιπαρές (ή της Αήθειας) οι μάσκες.

Στου χαλασμού (ή του χαμού) το Περιβόλι

της νάρκης χειροκροτητές μεθούν

μ' αργύρια εξαγοράς

από εμπόρους εμπαιγμού

ή από λύμης ψηφοθήρες-

με φθίσης στίγματα ηδύνοντας

της ύλης τη συνείδηση

και της παλάμης την αφή-

ώς το κατώφλι της ποινής

για την ακμή της Ύβρης.

Κοντά-κοντά

και άλλοι νάνοι δωροδόκοι

νικητές

στον οίκο της Απάτης πρυτανεύουν

σε κρίματα συναλλαγής εμμένοντας

(παρά της διαφθοράς την καταδίκη).

Έτσι πικρά

της ερημιάς τα σώματα ριγούν

για κλέφτες σήψης άσωτους

και τύφλας συνεργούς

στης πολιτείας το κενό ή το σκοτάδι-

μ' ολίγο φως και μακρινό

στου Κήπου την πολιορκία

και την κραυγή της Αρετής

(στο σκηνικό της ενοχής) ανάκουστη-

μόνο σε τοίχο

με χρυσόσκονη γραμμένη.

Σεπτέμβριος 2006

(από τη συλλογή Οι Κήποι της Απόδρασης, 2007)