© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Αφήνοντας πίσω τη Βενετία

Εικόνες μιας ιδιότυπης εγκατάλειψης Σάς έχουμε σήμερα. Αφήνοντας πίσω τη Γαληνότατη Πόλη αισθανόμαστε, ότι χάνουμε μιαν ονειρική πραγματικότητα. Όμως αυτό δε συμβαίνει και κάθε μέρα στην οδυνηρή καθημερινότητα, που λέμε Ζωή; Αναχωρώντας από τη Βενετία την ποθεινή, αιχμαλωτίζω τα νερά να κρύβουν τη Θαλασσούπολη, καθώς μάς αποχαιρετούν οι διάφορες στεριές των μικρόνησων τριγύρω μας...
Η σημερινή μας δημοσίευση αφιερώνεται σε δύο αγαπητούς αναγνώστες μας (ξέρουν αυτοί), οι οποίοι πασχίζουν να ισορροπήσουν μεταξύ Ανοχής και Αποδοχής!...
Η μουσική του συνοδευτικού βίντεο είναι το σάουντρακ από την ταινία "Ο έμπορος της Βενετίας"! Ακούστε  την και ονειροπωλήστε!























21 σχόλια:

Flora είπε...

H Bενετία... Πόλη ονειρική, που κρύβει όμως βαθιά μέσα της μια μελαγχολία. Τη νιώθεις στην ατμόσφαιρα. Περνάς από τη γέφυρα των στεναγμών... και μόνο τούτη η λέξη σε κεντάει...

Όταν ήμουν εκεί, μια καλοκαιρινή μέρα, έπιασε βροχή. Καθόμασταν σε ένα παγκάκι κι ένας γέρος, μόνος, με μια μορφή σκαμμένη από το χρόνο, δίπλα μας, σηκώνει το χέρι του σαν να ήθελε να μαζέψει τις σταγόνες και λέει με ραγισμένη φωνή: Ιλ πλε.... (Υποθέτω πως αυτό ή κάτι παρόμοιο τέλος που είπε σημαίνει: Βρέχει).
Μα... το θυμάμαι ακόμη! Κάθε φορά που βρέχει. Κι έτσι, συνέδεσα μέσα μου τη μοναξιά αυτού του ανθρώπου με την κρυφή μελαγχολία των ωραίων πόλεων που κοιτούν το χρόνο, όπως οι ωραίες μοναχικές κυρίες τον καθρέφτη τους...

Artanis είπε...

Υπέροχες εικόνες...Να είμασταν τώρα εκεί, (επειδή σε μερικά χρόνια, ποιος ξέρει τί θα έχει απομείνει :(
Καλημέρα από ΝΖ...

Ανώνυμος είπε...

κι όμως, ζωη μπορεί νάναι η εγκατάλλειψη της "γαληνότατης"πόλης.Αφήνουμε πίσω τό Ονειρο ,τήν Βενετία, τήν μαγική μελωδία,τόν τόπο τής επένδυσης καί της προσδοκίας,καί επιστρέφουμε στόν τόπο τής παρατολμης προσπάθειας.Νά πειραματισθεί κανείς,τουλάχιστον,μέ τ ανθρώπινα..

Anastasios είπε...

Μας ταξίδεψες πάλι...

Πάντως, κάθε που αναχωρούμε από την Γαληνοτάτη αφήνουμε κάτι πολύτιμο πίσω...

ιωάννα είπε...

Θυμάμαι τους ήχους: το φτερούγισμα των περιστεριών στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, τους ψιθύρους των ανθρώπων και τον ήχο των βημάτων τους να αντιλαλούν στα κανάλια, όπως και τα προφορικά σινιάλα του γονδολιέρη και ένα ''o sole mio'' κάτω από μια γέφυρα. Θυμάμαι και τη συναυλία των βατραχιών στις όχθες τις λιμνοθάλασσας. Θυμάμαι και μια έντονη μυρωδιά μούχλας, όχι απαραίτητα ενοχλητικής, αλλά μόνε μόνε για να σου δίνει την εντύπωση του πολυκαιρισμένου, όπως ένα παλιό βιβλίο που ξεχάστηκε στη σοφίτα! Θα ξαναπήγαινα!

ANAZHTHΣH είπε...

Στην Βενετία είχα πάει πριν 20 χρόνια, νεαρή φοιτήτρια τότε.Σήμερα ξαναταξίδεψα με την ανάρτησή σου...Να είσαι καλά φίλε μου.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Έχεις δίκιο: ιδιότυπη. Πιο νοσταλγική, χρωματιστή, λυρική εγκατάλειψη δε θυμάμαι να μου έχουν περιγράψει..

Ανώνυμος είπε...

Σε ευχαριστούμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας και οι δύο φίλοι σας διότι μας γαλήνεψες και μας χάρισες το υπόλοιπο της ημέρας μετάα την μπόρα τον ήλιο.

P. Kapodistrias είπε...

@ Ανώνυμε,

Εξαρτάται, τι ονομάζουμε Μπόρα και τι Ήλιο! Μακάρι πάντα να μπορώ να βοηθάω... Όμως πρώτα απ' όλους ο εαυτός φροντίζει εαυτόν! Τούτο άλλοτε είναι καλό και άλλοτε καταστροφικό. Ίδωμεν...

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονύση Μάνεση,

Γειά σου Φίλε! Πάντα με μια καλή κουβέντα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αναζήτηση,

Καιρός να ξαναπάμε όλοι! Να γινόταν όλοι οι συνιστολόγοι, εεεε;

P. Kapodistrias είπε...

@ Ιωάννα,

Χαίρομαι πολύ, ότι σού έφερα τόσο όμορφες αναμνήσεις πίσω! Και τι ωραία που μάς τα περιγράφεις!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αναστάσιε,

... ή και παίρνουμε κάτι σπουδαίο από αυτήν: Μιαν αίσθηση ερωτισμού, έστω και φευγαλέου!...

P. Kapodistrias είπε...

@ Ναντιέζντα,

Αυτή τη διάσταση δεν την είχα έτσι συλλογισθεί. Αποδεκτή απ' όλους μας, νομίζω!

Καλό ξημέρωμα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αρτάνις,

Ναι, περί Βενετίας. Τώρα θα προτιμούσα Νέα Ζηλανδία!!!!!!

Ασπασμούς στην Οικογένεια!

P. Kapodistrias είπε...

@ Φλώρα,

Πολύ όμορφα λόγια, για μιαν όμορφη πόλη, από μιαν όμορφη ψυχή, εσένα!!!!

kiki είπε...

Αχ...Βενετία...Τη λατρεύω πάντα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Κική μου,

Ναι, η Βενετία λατρευτή, αγαπημένη και νοσταλγική!

Καλημερούδια!

Αριάδνη είπε...

Πολύ όμορφη πάντα η Βενετία και πάντοτε είναι καταφύγιο ονείρων.
Η πραγματικότητα έτσι κι αλλιώς είναι εδώ κι έχει πάντα πολύ σκληρά χαλίκια στα πόδια μας, πολύ αιχμηρά για να μπορεί να ξεχαστεί. Μία ανάπαυλα νηφαλιότητας και χαλάρωσης αλλά και προοπτικής είναι αναγκαία ανάσα για να μπορεί κανείς να σταθμίσει τα πράγματα χωρίς να πνιγεί στη γέφυρα των στεναγμών, χωρίς να βουτήξει και να κολλήσει στο βυθό, αλλά να βαπτιστεί λυτρωτικά παλεύοντας με τον εαυτό, τον Άλλον και το Θεό και βγαίνοντας κάποια στιγμή στο Φως.

Ανώνυμος είπε...

πολύ όμορφες εικόνες, άντε να δούμε πότε θα σταματήσουν να είναι μόνο εικόνες και για μας.

Σ' ευχαρισρώ για το "ποδαρικό" για το 2010. εύχομαι καλή χρονιά γεμάτη υγεία και χαρά

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΜΑΓΙΚΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΕΙΣ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΩ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails