π. Παναγιώτη Καποδίστρια: ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ [Κολάζ και ποιήματα για τον Ανδρέα Κάλβο]

[Αναδημοσίευση από το νέο τεύχος του περιοδικού Επτανησιακά Φύλλα 29 (2009) 418-242, το οποίο αποτελεί Αφιέρωμα στον Ανδρέα Κάλβο (1792-1869), 140 χρόνια από τον θάνατο του Ποιητή των Ωδών. Σημειωτέον, ότι τα παρακάτω κολάζ και τα ποιήματα γράφτηκαν ειδικά γι' αυτό το επετειακό τεύχος. Τα τρία κολάζ μπορείτε να ξαναδείτε στην γκαλερί ΣΥΝΘΕΜΑΤΑ ΧΡΩΜΑΤΩΝ, κάνοντας κλικ εδώ.]

Μεγάλας ἡ καρδία μου

ἐλπίδας ἔχει• ὁ ἄνεμος

πρίν τάς διασκορπίσῃ

Ἀνδρέας Κάλβος, Ἐλπίς Πατρίδος


1

Προσηλωμένο

τό ἀγαλματίδιο

στό μάρμαρό του

μοχθεῖ ἀδιέξοδα

νά θραύσει τήν ψυχρότη

πρόσωπο νἄβρει

ἔστω καί προσωπεῖο

χαμογελαστό

ὅτι μακρύς ὁ τρόμος

ἴσαμε τήν Ἀγάπη.

2

Ξίδι πρωινό

σιγοντάρει τήν δίψα

καί τούς λυγμούς μας

κι ἐνῶ χηρεύουν ἦχοι

ὁ πρωταίτιος ἰδού:

Μέ γάργαρο φῶς

τή θέα τῶν ὀνείρων

ἀποθεώνει

πατήματα Μαΐου

ὠδῶν προμηνύματα.

3

Πάνδημος ἔρως

ἐνέσκυψε στά πέριξ

ἡ Ἐρημία

καί βαρυπερπάτητη

μπήγει χρυσῆ ἀγχόνη.

Ἀνεξίγλωσση

δακτυλοδεικτούμενη

ἡ Μνημοσύνη

λιγάκι φοβισμένο

φίδι στο παρεθύρι.

4

Ἔχουν οἱ ἀγάπες

προαιώνιο φέγγος

κι ἄς μοιάζουν σκότη.

Ὅλα τά πρίν παρόντα

σάν ἀγενές λεμόνι.

Μᾶς ἐξοντώνουν

ἁφές λησμονημένες

καί λάθη πάθη

οἰωνίζονται γιά μᾶς

τό ἑσπέριον ἄστρον.

5

Προαισθάνεσαι

συναστρίες γοερές

ἀνά τόν κόσμο

τῶν ἀποδημητικῶν

νερῶν τίς κακουχίες.

Κοίτα πῶς κοιτῶ.

Στ’ ἁλώνι ξεψυχᾶνε

σεμνά τζιτζίκια.

Μήν ἀντιμιλᾶς στό φῶς

ἄσ’ το νά σέ διαλύσει.

6

Στή χαραμάδα

εἶναι καλά! Μεῖνε ‘κεῖ

παραμόνευε

λατρεῖες ἀνέραστες

ἀγύρτες λαοπλάνους

τίς ποιήσεις μας

ὡς παίγνιον τοῦ πλήθους

τίς αἰσθήσεις μας

σπασμένες τζαμαρίες

πένθος και τῶν γονέων.

7

Λευκός κεντητός

μᾶλλον γλυκόπιοτος

τοῦτος ὁ πόθος

στόν τάφο ἐκρήγνυται

ὡσάν σπασμένο πιάτο.

Εἴτ’ ἐπιστρέψεις

εἴτε ὄχι, ἀπόχη

ὁ Λόγος στήνει.

Βοτσαλέψου ὅσο καιρός

καί τόλμα τήν ἐλπίδα.

(Ἄνοιξη-Καλοκαίρι 2009)