Μικρό σχόλιο για τα διηγήματα του Δ. Γ. Μαγριπλή

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Οι αναγνώστες των ιστοτόπων μας γνωρίζουν όλοι πλέον -πιστεύω- τον Δρ Δημήτρη Γ. Μαγριπλή, ο οποίος δραστηριοποιείται σε πολλά επίπεδα της σύγχρονης πνευματικότητας: διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Α.Τ.Ε.Ι. Καλαμάτας, ενεργός πολίτης της "Ελλάδας της δεύτερης του επάνω κόσμου" (κατά Ελύτην), αλλά και πολλά υποσχόμενος λογοτέχνης.

Τον ευχαριστούμε από καρδιάς ότι εμπιστεύεται το πολυπεριοδικό μας για την δημοσίευση, όχι μόνον των ήδη εντυπωμένων σε βιβλίο διηγημάτων του, αλλά κυρίως οτιδήποτε νεότερο τού προκύψει [δείτε τα όλα μαζεμένα εδώ], όπως ακριβώς το τελευταίο του, που έγραψε, με τίτλο Ο Αναμορφωμένος και αφορά στην "αναμορφωτική" Κόλαση της Μακρονήσου, εκεί όπου τσαλαπατήθηκε ξεδιάντροπα και ανεπιστρεπτί η ανθρωπιά σαν αποτσίγαρο.

Χαιρόμαστε ότι ο αγαπητός συνεργάτης και φίλος πλέον Δ. Γ. Μ. ανεβαίνει σταθερά στις κορυφές της Τέχνης του Λόγου. Και τούτο συμβαίνει -πιστεύουμε-, επειδή ο λόγος του δεν εξωτερικεύεται ως προϊόν χλιδάτης απασχόλησης ή ως υπερωρία παραγωγής στοιχείων για το βιογραφικό του, αλλά ως έντιμη στάση ζωής ή αγέρωχη αντί-σταση στην ψευτοζωή, που ολοένα μάς επιβάλλεται έξωθεν ή άνωθεν.

Η γραφή του διακρίνεται για την αξιοπρέπεια και το ήθος της, με όλες τις σημασίες των όρων. Κινείται μεταξύ καρδιάς και νου, αποφεύγοντας συστηματικά να μεταχειρισθεί ως εργαλεία τους γλυκανάλατους (και ως εκ τούτου αδιέξοδους) ρομαντισμούς του παρελθόντος ή τους γαργαλιστικούς σεξισμούς του παρόντος της Ελληνικής Πεζογραφίας.

Ο Μαγριπλής επιδιώκει, μες από τα διηγήματά του, δικαίωμα στη Α-λήθεια, τουτέστιν στη μη Λήθη. Η Μνήμη, άλλωστε, είναι η κατεξοχήν πατρίδα μας, είναι ο μονόδρομος επιβίωσης πολύ μετά την πεπερασμένη ύπαρξή μας. Δηλοί -θεωρούμε- μιαν υπέροχη κοινωνικότητα σε μιαν εποχή άκρατου και απελιπισμένου ιδιωτισμού, σε καιρούς εξάλλου πικρότατης μελαγχολίας των Συνελλήνων.

Τα διηγήματα του Μαγριπλή, σε τελική ανάλυση, λυτρώνουν και διδάσκουν, δίχως -ευτυχώς!- να μεσσιανίζουν ή ν' αυτοδιατυμπανίζονται. Τώρα μάλιστα που απορρέουν και μικρότερα σ’ έκταση απ’ ό,τι τα προγενέστερα (προσωπικά, λατρεύω τα μικροδιηγήματα και την αίσθηση που διαχέουν), αποθηκεύονται ευκολότερα στο ήδη φουλαρισμένο file του μυαλού τού σημερινού πολυ-διαδικτυωμένου αναγνώστη.

Γνωρίζω ότι ετοιμάζεται ήδη η νέα συλλογή διηγημάτων του με τον τίτλο «Κρυφές Ενοχές», από τη σειρά επί-γνωση των εκδόσεων Αντ. Σταμούλη. Την αναμένουμε μετά πολλής χαράς, ώστε να μεταλάβουμε υγιούς γραφής και σκέψης!

Στη φωτό: Κατασκευή της Chryssa, Tοπίο Λονδίνου- Picadilly Circus I. (1989)