Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ρ.Ε.Ν. Από αριστερά: Διονύσης Μουσμούτης, Γεράσιμος Ζώρας, Βασίλης Βιτσαξής, Κώστας Ασημακόπουλος.
Την περασμένη Δευτέρα 10 Μαΐου, παρουσία ακαδημαϊκών, καθηγητών Πανεπιστημίου, μελών του διπλωματικού σώματος, συγγραφέων και πυκνού ακροατηρίου, με διακριτή την παρουσία Ζακυνθινών της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε στην μεγάλη αίθουσα του κτηρίου Κωστή Παλαμά η απονομή των ετήσιων βραβείων του Ελληνικού Κέντρου Ρ.Ε.Ν.
Το βραβείο δοκιμίου απονεμήθηκε στον καθηγητή της εγκληματολογίας και σωφρονιστικής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νέστωρα Κουράκη, για το βιβλίο του Κλασσικά Ιδεώδη (εκδόσεις Printa, 2009). Απονεμήθηκαν επίσης ειδικά βραβεία στον συγγραφέα Κώστα Τσιρόπουλο για την επίσης μακρόχρονη και σημαντική προσφορά του περιοδικού Ευθύνη, και στον μελετητή και ποιητή Διονύση Σέρρα για την μακρόχρονη και σημαντική προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα του περιοδικού Επτανησιακά Φύλλα (έτος ιδρύσεως 1945), το οποίο εκδίδει και διευθύνει από το 1995 ). Στο έργο των τιμωμένων αναφέρθηκαν οι εκ του Δ.Σ. του «Ρ.Ε.Ν» Γεράσιμος Ζώρας, Κώστας Ασημακόπουλος και Διονύσης Μουσμούτης. Τα βραβεία, επέδωσαν, αντιστοίχως στους τιμώμενους η νέα ακαδημαϊκός και τ. Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Άννα Ψαρούδα Μπενάκη, ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Μαστροδημήτρης και ο καθηγητής Διονύσης Μαγκλιβέρας.
Ο Διονύσης Σέρρας λόγω του ότι δεν παραβρέθηκε έστειλε ευχαριστήρια επιστολή την οποία δημοσιεύουμε μετά την προσφώνηση του Διονύση Μουσμούτη. Την τιμητική διάκριση παρέλαβε η ανεψιά του Μαρία Παπαντωνίου.
Η Μαρία Παπαντωνίου παραλαμβάνει από τον Διονύση Μαγκλιβέρα, για λογαριασμό του μη παρευρισκομένου Διονύση Σέρρα το Ειδικό Βραβείο του Ρ.Ε.Ν. Διακρίνονται οι Διον. Μουσμούτης και Γερ. Ζώρας.
ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΕΡΡΑ
Παρουσιάζει ο Διονύσης Ν. Μουσμούτης
Eπίτευγμα του ιστοριογράφου και λογοτέχνη Ντίνου Κονόμου (1918-1990), τα Επτανησιακά Φύλλα συνιστούν ένα σημαντικό σταθμό στην Ιστορία του περιοδικού Τύπου. Ο Κονόμος, ένα χρόνο πριν από τον θάνατό του, το 1989 κυκλοφόρησε ένα τελευταίο τεύχος με το οποίο έκλεισε ένας μεγάλος και πολυσήμαντος κύκλος μιας ιδιαίτερα εκφραστικής έκδοσης. Με την διακοπή της κυκλοφορίας τους, ήταν συχνές οι αναφορές στο κενό που δημιουργήθηκε. Το 1995 ο Διονύσης Σέρρας, με τη σύμφωνη γνώμη συγγενών του ιδρυτή τους, συνέχισε την έκδοση με κυρίως τοπικό χαρακτήρα και θεματολογία ανάλογη εκείνης που είχε επιλέξει ο Κονόμος. Ο Σέρρας, στο πρώτο κείμενό του υπό τον τίτλο «Για τη συνέχιση της έκδοσης», επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Ασφαλώς ό,τι αποτελεί προσωπική κατάθεση του δημιουργού, δεν μπορεί να επαναληφθεί ή να “αντιγραφεί” (και δεν θα είχε αξία κάτι τέτοιο). Αυτά που μετράνε είναι η γόνιμη διδαχή από το παράδειγμα εκείνου, το προχώρημα σε κάτι εξίσου δημιουργικό και κατά το δυνατό, ανανεωτικό και ο βαθύτερος σεβασμός των αρχών που πρέσβευε και τηρούσε μια ολόκληρη ζωή, χωρίς παρεκκλίσεις και συμβιβασμούς, με κριτήρια τη γνώση, την ποιότητα, την υπευθυνότητα, την ερευνητική και αποκαλυπτική προσφορά, την παρρησία, την ανιδιοτέλεια…»
Ο Διονύσης Σέρρας συνιστά μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία στον χώρο των γραμμάτων μας. Ανήκει στην πλούσια και σημαντική χορεία των πνευματικών δημιουργών της περιφέρειας, με πολύμορφη και πολύτιμη προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα. Εκτός από μελετητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ανθολόγος, βιβλιογράφος, κατ’ εξοχήν είναι ποιητής, με δέκα ποιητικά βιβλία από το 1978. Πνευματικός ακρίτας, έστησε στην Ζάκυνθο το ανάχωμά του και από εκεί έδωσε και δίνει τη μάχη του, με τις δικές του αποκλειστικά δυνάμεις, μακριά από τα φώτα και τον θόρυβο του κέντρου. Η απόφασή του να συνεχίσει την έκδοση των Επτανησιακών Φύλλων, ενός περιοδικού που λάμπρυνε ο ιδρυτής του, αλλά που εκ των πραγμάτων είναι περιορισμένης εμβέλειας, δεν υποδηλώνει μόνο τόλμη και αυτοπεποίθηση, αλλά και βαθιά συναίσθηση χρέους, κατά την επιταγή της συνείδησής του.
Ο Σέρρας είναι βέβαιο ότι είχε επίγνωση της δύσκολης διαδρομής, γι’ αυτό και μέτρησε σωστά τις δυνάμεις του όπως και τελικά αποδεικνύεται από την επιτυχία του εγχειρήματος. Δεν δίστασε να εκπληρώσει αυτός που ο ίδιος πίστευε ως οφειλή, διακινδυνεύοντας την ψυχική του ηρεμία αλλά και το προσωπικό του γόητρο. Για την τολμηρή του απόφαση και την τελική της δικαίωση είναι άξιος κάθε επαίνου. Πρέπει να επισημανθεί, και είναι εξαιρετικά σημαντικό αυτό, η ανιδιοτελής προσπάθειά του να προβάλει, με τα μέσα που διαθέτει, τις πνευματικές δυνάμεις της Ζακύνθου: όσους σφράγισαν με το έργο τους το πρόσφατο παρελθόν ή ενεργοποιούν με την προσφορά τους το δημιουργικό παρόν, είτε διανοίγουν προοπτικές για το μέλλον. Από τις σελίδες των Επτανησιακών Φύλλων αναδείχθηκε ό,τι διαθέτει στην εποχή μας η μικρή αλλά βαρυφορτωμένη από πνευματική κληρονομιά Ζάκυνθος.
Χωρίς να ακολουθεί πιστά τις αρχές του ιδρυτή τους, «άνοιξε» τα Επτανησιακά Φύλλα, φιλοξενώντας και άλλα κείμενα: από ένα σημείο και μετά, σχεδόν σε κάθε τεύχος, αφιέρωνε τις περισσότερες σελίδες σε προσωπικότητες των ζακυνθινών αλλά και των νεοελληνικών γραμμάτων και γενικότερα της πολιτισμικής ζωής του τόπου μας. Οι αφιερωματικοί τόμοι των Επτανησιακών Φύλλων συνιστούν πλέον πολύτιμα βοηθήματα, που βιβλιογραφικά είναι αξεπέραστα. Ας αναφέρω ενδεικτικά τα αφιερώματα στον Διονύσιο Σολωμό, στον Ανδρέα Κάλβο, στον Ερμάννο Λούντζη, στον Γρηγόριο Ξενόπουλο, στον Διονύση Ρώμα, στην Μαριέττα Γιαννοπούλου-Μινώτου, στον Κονίδη Πορφύρη, τον συνθέτη Αλέκο Ξένο ή στον ζακυνθοϊταλό ποιητή Ούγκο Φόσκολο.
Τα Επτανησιακά Φύλλα είχαν ως κύριο μέλημά τους την πλούσια και ανεξάντλητη ζακυνθινή λόγια και λαϊκή παράδοση, στηρίχτηκαν στην ανάγκη των ειδικών και την ανάγκη των απανταχού ερευνητών να εκμεταλλευθούν κάθε πηγή και τεκμήριο της πλούσιας αυτής παρακαταθήκης. Το αξιόλογο και αξιέπαινο του περιοδικού είναι η εμμονή του στη προβολή της τοπικής παράδοσης, η διατήρηση του ομφάλιου λώρου με την τοπική Ιστορία και τη λογιοσύνη. Ο Διονύσης Σέρρας αθόρυβα και σεμνά αναδείχτηκε το βάρος και συνέχισε μια προσπάθεια που, αν όχι τίποτε άλλο, θυμίζει σε όλους τι οφείλουμε, ως γλώσσα και ως λογοτεχνία στα Επτάνησα.
Ο Σέρρας κατά το διάστημα αυτής της δεκαπενταετίας εξέδωσε τους ογκώδεις τόμους των Επτανησιακών Φύλλων –συχνά άνω των 25 τυπογραφικών φύλλων– από το προσωπικό ταμείο του, και από κάποιες λιγοστές συνδρομές κάποιων φιλότιμων αναγνωστών. Ποτέ δεν επιχορηγήθηκε από κάποιο δημόσιο φορέα. Εδώ οφείλω να επισημάνω το διαρκές προσπέρασμα των τοπικών αρχών της Ζακύνθου. Η μοναδική ανταμοιβή του ήταν ηθική, και αυτή προερχόταν είτε από τα δημοσιεύματα των αθηναϊκών κυρίως φύλλων, είτε από κάποια ευχαριστήριο επιστολή για την αποστολή κάποιου αντιτύπου.
Κύριες και κύριοι, μου είναι πολύ δύσκολο να μιλώ για τον Διονύση Σέρρα και για τα Επτανησιακά Φύλλα. Τούτο δεν οφείλεται μόνο στην αγάπη και εκτίμηση που έχω στο πρόσωπό του, αλλά και στο ότι η όποια διαδρομή μου στα γράμματα ξεκίνησε από αυτό το ιστορικό περιοδικό. Γνωρίζω πολύ καλά ότι στον Σέρρα δεν αρέσουν οι έπαινοι και οι βραβεύσεις. Είναι μακριά, απέχει από κάθε είδους υμνολόγια, απέχει από κάθε είδους κολακείες.
Οφείλω να διευκρινίσω ότι, όταν ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΕΝ πρότεινα την βράβευσή του, το έκανα με πλήρη επίγνωση των θέσεων, των αντιλήψεών του. Δια του Σέρρα όμως βραβεύονταν τα Επτανησιακά Φύλλα και δι’ αυτών η Ζάκυνθος. Είναι προφανές ότι ο όποιος ενδοιασμός μου έπαψε να υφίσταται. Οφείλω να ευχαριστήσω τον κύριο Πρόεδρο και τους συναδέλφους στο Διοικητικό Συμβούλιο για την ομόφωνη αποδοχή της πρότασής μου.
Ο βραβευθείς με το βραβείο δοκιμίου του Ρ.Ε.Ν. καθηγητής Νέστωρ Κουράκης, η νέα ακαδημαϊκός Άννα Ψαρούδα Μπενάκη, ο Διονύσης Μουσμούτης, ο Γεράσιμος Ζώρας, ο Βασίλης Βιτσαξής και ο Κώστας Ασημακόπουλος.
Zάκυνθος, 30.4.2010
Προς
Το εκλεκτό Διοικητικό Συμβούλιο
του ελληνικού «Ρ.Ε.Ν. CLUB»
Αθήνα
Αξιότιμοι Κύριοι,
Ζητώντας ειλικρινά τη συγγνώμη και την κατανόησή σας για τη μη δυνατότητα της παρουσίας μου στην τελετή απονομής των εφετινών τιμητικών διακρίσεων του «Ρ.Ε.Ν. CLUB», λόγω προσωπικών και αντικειμενικών δυσκολιών, επιθυμώ να σας εκφράσω τις βαθύτατες ευχαριστίες μου για την ομόφωνη απόφασή σας να βραβεύσετε και το ζακυνθινό περιοδικό «Επτανησιακά Φύλλα». Βράβευση, που όχι μόνο τιμά ξεχωριστά τη δική μου μικρή προσπάθεια, αλλά αντανακλά και το αξιέπαινο ενδιαφέρον σας για σημαντικές, κατά τη γνώμη σας, προσπάθειες ανθρώπων και της ελληνικής πνευματικής περιφέρειας.
Όντας, νοερά, σήμερα μαζί σας, επιτρέψτε μου να μνημονεύσω τον αξέχαστο συμπατριώτη μου ποιητή, συγγραφέα και μεταφραστή Σωκράτη Καψάσκη, τον πρώτο Ζακυνθινό που άξια βραβεύτηκε παλιότερα από το «Ρ.Ε.Ν. CLUB», και κυρίως, να αφιερώσω το λίαν για μένα τιμητικό βραβείο σας στη μνήμη του αξιόλογου και παραδειγματικού Ζακυνθινού Ντίνου Κονόμου, ιδρυτή των «Επτανησιακών Φύλλων».
Εύχομαι ολόψυχα κάθε δυνατή επιτυχία στο δημιουργικό σας έργο και συνεχή ευόδωση των σκοπών του «Ρ.Ε.Ν. CLUB», μ’ ενθάρρυνση, στήριξη και επιβράβευση της όποιας σημαντικής, αντικειμενικά, παρουσίας και προσφοράς στον ευρύτερο χώρο των γραμμάτων μας.
Με ιδιαίτερη τιμή
Διονύσης Σέρρας
7 σχόλια:
Στον Διονύση Σέρρα πρέπει πάσα δόξα και τιμή, διότι:
1. Δεν επιδιώκει τις τιμές.
2. Σαρκώνει την πνευματικότητα, δεν γράφει ή μιλάει γι' αυτήν.
3. Τιμά απεριόριστα τον τόπο του. Είναι Ζακυνθινολάτρης ως το μεδούλι!
4. Οι άνθρωποι της ποιότητάς του εκλείπουν πιά...
Ο επαινών Διονύσιον Σέρραν εαυτόν επαινεί!
πολλά συγχαρητήρια στον κ. Σέρρα!
Θερμοτατα συγχαρητηρια στον αγαπητο συμμαθητη και φιλο Νιονιο, αξιο συνεχιστη της πολιτιστικης παραδοσεως της Πατριδος μας
Μπράβο του για τα τόσα χρόνια συγγραφικής δράσης. Μ΄αρέσει που είναι...αθόρυβος!
συγχαρητήρια...αλλά τον ποιητή πρέπει να τον βραβεύσει και η επίσημη Ζάκυνθος
θερμά συγχαρητήρια στον κ. Σέρρα και για την βράβευση ,αλλά και για την συνέχιση του αξιόλογου περιοδικού .
Διονύση,
χαίρε μέχρι τα βαθύτερα εσώτερά σου, αναβαθμίδα στην κατρακύλα ο έπαινος.
Συγχαίρω και σε ψάχνω στα φύλλα της επτανησιακής άνοιξης, οξυγόνο ανασαμού.
Δημοσίευση σχολίου