© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Τα Εγγλέζικα Μνήματα στη Ζάκυνθο

  Εξερευνά, φωτογραφίζει και παρουσιάζει η ΜΑΡΙΑ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΙΤΗ-ΚΟΝΤΟΝΗ  


Η πρώτη γνωριμία, που είχα με τα Εγγλέζικα Μνήματα στην Αγία Τριάδα, ήταν σ' ένα άρθρο του αείμνηστου Γιάννη Ν. Κούτση, που δημοσιεύθηκε το 1984 στην Ετήσια εικονογραφημένη Επιθεώρηση Ζάκυνθος, την καλλιτεχνική Επιμέλεια της οποίας είχε η συμπατριώτισσά μας και φίλη Κυρία Κρύστα Αγαλιώτου-Γιακουμέλου.

Το 1993, που για πρώτη φορά τα επισκέφτηκα, ήταν σε καλύτερη κατάσταση, διότι, όπως μου είπε ο Κος Δ. Μπονίκος, ερχόταν ένα συνεργείο από το Αγγλικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης και καθάριζαν τα γλυπτά μνημεία. Τώρα έχουν αφεθεί στην τύχη τους πρασινισμένα, ετοιμόρροπα και απαγορεύεται η επίσκεψη τους λόγω επικινδυνότητας.

Ο λόγος που δεν συντηρείται αυτό το Νεκροταφείο, όπως μου είπαν (σε αντίθεση με αυτό της Κέρκυρας, που είναι ένα στολίδι), είναι επειδή δεν πρόκειται για καθαρά στρατιωτικό και δεν υπάρχουν πιστώσεις για Νεκροταφεία Άγγλων πολιτών. (Εδώ θα συμπληρώσω, μήπως δεν ενδιαφέρθηκε κανένας Ζακυνθινός ΑΡΧΩΝ να γνωστοποιήσει το πρόβλημα στην σωστή Αρχή;;; Στο κάτω κάτω το μνημείο είναι στην ζακυνθινή γη και εχει φτιαχτεί από ντόπιους μαστόρους, ντόπια υλικά και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας μας.

Και πάλι όμως -δόξα τω Θεώ- που υπάρχει ακόμη, χάρη στην φροντίδα και αγάπη του Κου Δ. Μπονίκου, των προγόνων του και των Γειτόνων.

Το Νεκροταφείο για όσους δεν γνωρίζουν είναι πίσω από την Εκκλησία της Αγίας Τριάδος και δίπλα στα ερείπια του Αγίου Ιωάννη του Τράφου (άλλη πονεμένη ιστορία και αυτή).

Το καλύτερο που βρήκα στην σημερινή μου επίσκεψη από αυτήν του 1993, είναι οτι μπροστά στα ερείπια της Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη υπάρχει ένα φροντισμένο μικρό περιβολάκι, μια κληματαριά και πλήθος γεράνια, όλα χάρμα οφθαλμών που σε ταξιδεύουν σε μια άλλη εποχή.

Ελπίζοντας ότι με την σημερινή μας περιήγηση θα ξυπνήσουμε το ενδιαφέρον κάποιων για την διάσωση και αξιοποίησή του, παραθέτω αυτούσιο απόσπασμα από το Άρθρο του αείμνηστου Αρχιτέκτονα Γιάννη Ν. Κούτση,που μνημόνευσα πιο πάνω.
Ακρωτήρι 20/05/2010



...Είναι γνωστό ιστορικά ότι στη Ζάκυνθο υπήρχαν δύο νεκροταφεία εγγλέζικα.
Το πρώτο, δηλαδή αυτό που σώζεται σήμερα και που προοριζότανε για τους Άγγλους πολίτες που κατοικούσαν στη Ζάκυνθο και τους αξιωματούχους στρατιωτικούς και πολιτικούς και που σύμφωνα με τον Λ .Ζώη, ιδρύθηκε το 1675.
Το δεύτερο, πάλι σύμφωνα με τον Λ .Ζώη, ιδρύθηκε από το δημοτικό συμβούλιο της Ζάκυνθος το 1815 περίπου, με την έναρξη της αγγλικής «προστασίας» και προοριζόταν για την ταφή των Άγγλων καθολικών στρατιωτών. Το νεκροταφείο αυτό βρισκόταν στο σημείο που σήμερα είναι το υπαίθριο θέατρο...
Τα ταφικά στοιχεία του, κυρίως επιτύμβιες πλάκες ιστορικής μόνον αξίας, μεταφερθήκανε στο άλλο νεκροταφείο.
Αντίθετα, τα ταφικά στοιχεία που υπάρχουν στο πρώτο νεκροταφείο, εκτός από το ιστορικό ενδιαφέρον τους, έχουν κατά κανόνα μεγάλη αισθητική αξία.
Από τα δείγματα αυτά συμπεραίνει κανείς ότι η αγγλική παροικία της Ζακύνθου ,πολύ πριν ακόμη από την προστασία (1817-1857), ήτανε και πολυάριθμη και αξιόλογη. Η μορφή και η μεγαλοπρέπεια των τάφων μαρτυρούν και υψηλό αισθητικό αλλά και οικονομικό επίπεδο.

Θα μπορούσε κανείς να κατατάξει τους τάφους στις εξής κατηγορίες.
1.Τάφοι ναόσχημοι
Οι τάφοι αυτοί κατασκευασμένοι από λαξευτές ζακυνθινές πέτρες (Ψαμμίτης Γέρακα) ή μάρμαρο λευκό ή και τα δύο συνδυασμένα, μιμούνται αρχαία κλασικά πρότυπα ναών.
2. Τάφοι με μορφή σαρκοφάγων
Κατασκευασμένοι από την παραπάνω πέτρα η και από βουνίσια ζακυνθινή πέτρα (Ζαχαρία).
3. Επιτύμβιες στήλες
Αυτές είναι στολισμένες με σκαλιστά ανθέμια και γιρλάντες και είναι μαρμάρινες από λευκό μάρμαρο.
4. Επιτύμβιες πλάκες
Αυτές είναι ανακλινδροειδούς μορφής, σκαλισμένες κυρίως σε πέτρα βουνίσια (Ζαχαρία), σε ελικοειδή διαμόρφωση, καθώς και σε οριζόντια θέση, στηριγμένη σε τέσσερα λεοντοειδή πόδια, η να σηκώνουν κανιστροειδή πέτρινα στολίδια.
5. Επιτύμβιες πλάκες κατακόρυφες
Αυτές έχουν ποικιλία μορφών με θυρεούς και μονογράμματα.
6. Επίτοιχος τάφος μεγαλοπρεπής, συνδυασμένος με τον μανδρότοιχο του νεκροταφείου και διακοσμημένος με σύμπλεγμα αγγέλων γλυπτών.
7. Μαρμάρινοι η πέτρινοι Σταυροί.

Η διάταξη των τάφων είναι ακανόνιστη μέσα στον περίβολο του νεκροταφείου. Οι μανδρότοιχοι είναι λιθόκτιστοι, επιχρισμένοι και μπαίνουμε στο νεκροταφείο από σιδερένια κιγκλιδωτή πόρτα με σκαλοπάτια. Ο χώρος του νεκροταφείου αποτελείται από δύο επίπεδα που συνδέονται με μια πέτρινη σκάλα.
Στο πιο ψηλό επίπεδο έχουν τοποθετηθεί οι επιτύμβιες πλάκες του άλλου νεκροταφείου που μεταφέρθηκαν εδώ τα τελευταία χρόνια…









































11 σχόλια:

Δύ-στιχος είπε...

Όλο "θα πάω" έλεγα,
"για μιά στιγμούλα μόνο",
να κάμω μιά επίσκεψη,
ποτέ δεν είχα χρόνο.

Τρέχα εσύ Μαρία μου,
για μας και τα παιδιά μας,
και να μας δείχνεις πιό συχνά,
τ' αμπελοχώραφά μας.

Δύ-στιχος

Χάρης Τορτορέλης είπε...

Για τα εγγλέζικα μνήματα μου μιλούσε η γιαγιά μου. Έλεγε ότι ήταν πολύ μεγαλύτερα και ότι με τα χρόνια λίγο λίγο οι γείτονες τα καταστρέφανε για να μεγαλώσουν τα περιβόλια τους. Όντως υπήρχαν και δεύτερα τα οποία τα κατέστρεψαν για το τσιμεντένιο, υπαίθριο θέατρό μας...
Τα έχω επισκεφτεί πολλές φορές. Έχω και πολλές φωτογραφίες. Συγκρίνοντάς τις με τις εικόνες της δικής σας ανάρτησης, βλέπω ότι η καταστροφή, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια, είναι μεγάλη.
Εντωμεταξύ, αυτή εμονή των νεοζακυνθινών με τα άγρια σκυλιά είναι απαράδεκτη. Εντάξει, ο σκύλος είναι μια προστασία αλλά όχι και με αυτόν να κλείνουμε την πρόσβαση στους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν μία βόλτα. Στα Εγγλέζικα Μνήματα σε κυνηγάνε σκύλοι, στα Εβραικά το ίδιο, στην Πικριδιώτισα, στην κοντή για την Μπόχαλη, στον Άγιο Λύπιο. Εντάξει ρε παιδιά, γιατί να έρθω στο νησί? Άμα δεν πατάει ψυχή κάποτε στο Τζάντε θα αναρωτιόμαστε αν φταίει η κρίση αλλά θα φταίει η ανικανότητα κρίσης μας. Οι Δημαρχαίοι θα πρέπει να φροντίσουν για την πρόσβαση σε χώρους αναψυχής και πολιτισμού (ξέρω τώρα γελάμε).
Πάντως συγχαρητήρια για την ανάρτηση. Ας ελπίσουμε να διαβαστεί από αυτούς που πρέπει και να γίνει ότι πρέπει.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Έχουμε κι εδώ, καθολικό, Αγγλικανικό και Εβραϊκό, νεκροταφείο, που δεν έχω επισκεφθεί.

P. Kapodistrias είπε...

Αναΐς,

Δηλαδή, πού έχετε; Δεν γνωρίζουν όλοι οι φίλοι σε ποιον τόπο αναφέρεσαι...

kiki είπε...

Είχα πάει πριν 2 χρόνια με την ελπίδα να μπω μέσα, αλλά ήταν κλειστό, με σκύλο μέσα. Σημαντικό το ρεπορτάζ Μαρία. Δεν ηξερα ότι δυστυχώς, έχει αφεθεί στην τύχη του. Κρίμα και πάλι κρίμα. Αλλά και τι είναι αυτό που δεν έχει αφεθεί στην τύχη του εδω;

Μαρία Σ είπε...

Καλημέρα και ενα Μεγάλο Ευχαριστώ σε ολους σας.
Ιδιαιτερα στον Π.Κ. που μας παρέχει απλόχερα το Βήμα να δείχνουμε << ..και στα παιδιά μας
τ αμπελοχωραφά μας..>> οπως γράφει και ο Δυ-στιχος.
Κική να πάμε μια μέρα μαζί διότι η περιοχή , εχει και αλλα κρυμένα μυστικά.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Στην Κέρκυρα, και συγκεκριμένα περιοχή Σολάρι Καπουτσίνους.
Καλή Πεντηκοστή.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Πόσο σημαντικό να πέφτει φως σε αξιομνημόνευτα σημεία του νησιού. Υπήρξα ...γείτονας μένοντας 5-6 χρόνια στην Αγία Τριάδα και τυχαίνει να τα ξέρω καλά. Ωστόσο πάντα μου έκανε εντύπωση πόσο "στη σκιά" μένουν του ενδιαφέροντος. Φορέων και κατ' επέκαταση τουριστών..
Ευχαριστούμε!

ga είπε...

Μαρία ποιος θα μιλήσει γι'αυτά απο τη στιγμή που είναι "κρυμμένα" κάτω ένα στρώμα πρασινάδας;Δεν τα γνώριζουν αρκετοί και δεν υπάρχει υπεύθυνος(φυσικά εθελοντής,τι άλλο; )για να τα φροντίσει και να μιλήσει γι'αυτά.Μπράβο...θέλουμε και άλλα τέτοια άρθρα :)

Ανώνυμος είπε...

είναι αξιοθαύμαστο που μέσα σε τέτοιους χώρους μπορείς να βρεις "διαμάντια". θα ήταν διαστροφή να ομολογήσω τον θαυμασμό μου αλλά και την έλξη μου για τα κοιμητήρια;

Δορισ είπε...

Μαράκι μου, τα ιστορικά σου... σκαλίσματα είναι μια εξαιρετική προσφορά για τους μεταγενέστερους και και για εμάς τους πιό παλιούς,
επαναφορά στη μνήμη μιας εποχής που μας αρέσει πολύ να θυμώμαστε.
Θερμά συγχαριτήρια για το έργο σου.
Στον αγαπητό π. Π.Κ.,ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ανάρτηση και για το όλο έργο του. Μου παρέχει αρκετή ενδιαφέρουσα ύλη να διαβάζω, εδώ στο όμορφο Σύδνευ που ζώ. Όμως, τίποτε πιο όμορφο δεν υπάρχει από το Φιόρο του Λεβάντε που τόσο αγαπώ.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails