Εξευρευνά, φωτογραφίζει και παρουσιάζει η Μαρία Σιδηροκαστρίτη-Κοντονή
Από καιρό αναρωτιόμουν, εάν υπάρχει η Σπηλιά του Αγίου Νικολάου, στον γκρεμό κάτω από την Υπαπαντή στο Ακρωτήρι Ζακύνθου, αλλά μάλλον έχει αγριέψει η περιοχή και είναι αδύνατη η πρόσβαση, ώστε να διαπιστώσουμε, εάν υπάρχει η όχι.
Για την εν λόγω Σπηλιά, οι πληροφορίες, που πήρα από τον Κύριο Αντώνη Καρδιανό, λένε ότι ήταν κτισμένο ένα εκκλησάκι στο εσωτερικό της σπηλιάς και ότι δίπλα της υπήρχε ένα μικρότερο σπήλαιο, που το έλεγαν Χωνευτήρι και στο οποίο πέταγαν οι κάτοικοι της περιοχής τις μαυρισμένες από τα καντήλια εικόνες τους. Μάλιστα μού είπε ότι κάποιος, του οποίου το όνομα αρνήθηκε να φανερώσει, πήγαινε, τις έπαιρνε, τις καθάριζε και τις πουλούσε... Έτσι διασώθηκαν.
Εξάλλου, ο Αυστριακός περιηγητής του 1901 και 1902 Salvator αναφέρει την σπηλιά του Αγίου Νικολάου και δίνει έμφαση στο Χωνευτήρι, για το οποίο σημειώνει ότι, εκτός από τις εικόνες, πετούσαν και τα στέφανα των γάμων, που είτε είχαν διαλυθεί, είτε είχε πεθάνει ο ένας σύζυγος και ο άλλος ξαναπαντρευόταν, είτε είχαν πεθάνει και οι δύο σύζυγοι και είχε ξεχαστεί να ενταφιαστούν τα στέφανα μαζί τους.
Σήμερα ο δρόμος με εφερε στον λόφο της Υπαπαντής στο Ακρωτήρι, μετά από τηλεφώνημα της Κυρίας Καίτης Μινώτου. Ας αφεθούμε στην ευγενική ξενάγησή της!
Σε μια καταπληκτική θέση του λόφου του Ακρωτηριού, νότια, υπάρχει το πλάτωμα της Υπαπαντής στην άκρη του γκρεμνού, γεμάτο κυπαρίσσια ευκάλυπτα και ελιές και με μοναδική θέα προς το Κάστρο, την πόλη, τον Λαγανά και τον Σκοπό.
Ο ναός της Υπαπαντής ανήκε στην Ενορία της Αγίας Τριάδος της πόλης μας και είχε καταστραφεί πριν από το 1953, οι δε εικόνες του είχαν μεταφερθεί στον παλιό ναό της Αγίας Τριάδας. Όπως με πληροφόρησε σχετικά ο Εφημέριος της Αγίας Τριάδας π. Αντώνης Καλόφωνος, μετά τον σεισμό του 1953 ο εν λόγω ναός πωλήθηκε, με σκοπό την εξεύρεση χρημάτων για την ανοικοδόμηση του νέου κεντρικού ναού,οπότε αγοράσθηκε από την Οικογένεια Μινώτου, που είχε δίπλα τα κτήματα της.
Ο πατέρας της Κυρίας Καίτης Μινώτου έκτισε μια σύγχρονη εκκλησία στο βόρειο δυτικό τμήμα του περιγράμματος του παλαιού ναϋδρίου, διατήρησε όμως το περίγραμμα του, το ιερό Βήμα και την Αγία Τράπεζα στην θέση της κάτω από τον ουράνιο θόλο.
Στο εσωτερικό του σύγχρονου ναού υπάρχει επιγραφή δυσδιάκριτη, στην οποία διακρίνεται το 18… ΑΝΑΚ…ΘΗ, δηλαδή ανακαινίσθη το χίλια οκτακόσια… Συμπεραίνεται ότι υπήρχε παλαιότερος ναός σε αυτή την θέση. Βιβλιογραφικά δεν βρήκα κάτι, πιο έγκυρες όμως πληροφορίες για τη χρονολόγησή του μπορούν να δώσουν οι τέσσερις εγχάρακτοι Σταυροί στις γωνίες της υπαίθριας Αγίας Τράπεζας.
Υπάρχουν επίσης λίθινα και ξυλόγλυπτα τμήματα από τα καλλιτεχνήματα του ναού, το λίθινο χωνευτήρι και δύο εικόνες του Αγίου Νικολάου από την παρακείμενη σπηλιά.
Ο Salvator αναφέρει ότι είχε διπλά καμπαναριά και ήταν κόκκινο βαμμένη. Η έκπληξη για μένα ήταν όταν η Κυρία Μινώτου με οδήγησε από το λιθόστρωτο μονοπάτι, που ερχόταν από την συνοικία της Αγίας Τριάδας, στην Υπαπαντή και κατέληγε σε στέρνα με πέτρινο φιλιατρό η οποία εσωτερικά εχει την μορφή μποτίλιας, όπως μου είπε.
9 σχόλια:
Κάθε φορά δεν χορταίνω να διαβάζω τις
αναφορές απο τις περιηγήσεις σου, και θάθελα απο εδω να σε παρακαλέσω κάποια φορά να πάμε μαζί σε μια απ αυτές.
@ Χαρά,
Η Μαρία "ξαναχτύπησε" ποιοτικά!!! Μάλλον πρέπει να νοικιάσουμε βανάκι, ώστε να πηγαίνουμε όλοι μαζί σ' εξερευνήσεις!
Καλησπέρες!
@ Μαρία,
Είσαι (το έχω ξαναπεί) ΠΟΛΥΤΙΜΗ! Σ' ευχαριστούμε!
Τι μου θύμησες Μαρία μου...
Ο αείμνηστος παπάκης μου λειτουργούσε εκεί όλα τα χρόνια που ήταν εφημέριος στην Μπόχαλη, αφού το Ακρωτήρι ανήκε στην Ενορία της Μπόχαλης. Πάρα πολλές φορές, όταν λειτουργούσε εκεί τις εργάσιμες ημέρες, όπου ο ιεροψάλτης δεν μπορούσε να έλθει, πήγαινα εγώ μαζί του κι έψελνα...
Ωραία, όμορφα χρόνια...τότε που το Ακρωτήρι δεν είχε κυριευτεί από τους τουρίστες, τότε που οι κατοικίες ήταν απλές και φτωχικές μέσα στους ελαιώνες, (λιοστάσια) κι οι άνθρωποι έσκυβαν με αγάπη πάνω στη γη να την δουλέψουν για να ζήσουν τις φαμελιές τους. Ομολογώ πως τελευταία φορά που πέρασα από κει, ήταν το χειμώνα του 1990-91 όπου πήγα σκόπιμα για να μαζέψω κοπελούλες από τους όχτους και να αναπολήσω το πολύ μακρινό χθες...
Σε ευχαριστώ Μαρία μου για την υπέροχη ανάρτηση σου!
πολλά φιλιά,
δ.μ.τ.
@Χαρά
πόσο χαίρομαι που σου αρέσουν οι περιηγήσεις μου.
Σε ευχαριστώ πολύ και
πολύ ευχαρίστως να πάμε μαζί κάποια φορά.
@ Π.Κ.
Εγώ ευχαριστώ πολύ πολύ
αλλά εχω ορεξη και βλέπω να σας κουράζω.
Εχετε τόσα πολλά να πείτε.
Τα Βανάκια δεν τα χρειαζόμαστε ποδαρόδρομο θα πάμε!!!!
@Daniel
πόσο χαίρομαι που σου θύμησα τα παλιά.
Και είναι εποχή για κοπελούλες.
Βγήκαν!!!!!
Προσπαθούμε οσο μπορούμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών και με μεγάλη μου χαρά βλέπω οτι σε κάποια παιδιά αρέσει.
Ξέρω εισαι απογοητευμένη από την σημερινή Ζάκυνθο, αλλά διαβάζοντας τον Ισκιο του Ησκιου καταλαβαίνεις οτι είμαστε κάποιοι που αντιστεκόμαστε και θα αντιστεκόμαστε.
Τίποτα δεν εγνώριζα
γι' αυτήν την εκκλησία.
Είμαι εγώ Ζακυνθινός;
Με πιάνει απελπησία!
Δύ-στιχος
@Δυ-στιχε
Μη σε ποιάνει απελπισία γιατί και εγώ που ασχολήθηκα με ολα αυτά ,πρώτη φορά πήγα.
Κανόνισε να βρείς κάποιον που να ξέρει για να μας πάει στις πέντε πόρτες ,για να αλάξουμε αντικείμενο εξερευνησης.
Και πολύ ωραία τα λές.
Κανόνισε να συναντηθείτε με τον
π Π.Κ.
@ Δύ-στιχε κάμε υπομονή
πάψε τη δυστυχία
το Τζάντε απονεκρώνεται
με τόση απελπισία...
Τα κλάματα δε φτάνουνε
πρέπουν πρωτοβουλίες.
Όπου κανείς κι αν βρίσκεται
να πάψουν οι αηδίες
ποιότητα να ιδρύεται
μπροστά να προχωράμε,
τι είχαμε τι χάσαμε
ποτέ μας δεν ξεχνάμε,
όμως με μάτια ορθάνοιχτα
και καθαρά καρδία
μπορούμε ν' αναστήσουμε
χαμένα μεγαλεία!!!
Είχα επισκευθεί την εκκλησούλα και το χωνευτήρι στη σπηλιά αρκετές φορές πριν το 1953.Σας ευχαριστώ που φεσκάρατε τη μνήμη μου.
Α.Σ
ΥΓ. Είμαι συμμαθητής της daniel!!!
Δημοσίευση σχολίου