Χθες το δειλινό, καθώς όλοι γιορτάζαμε την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, οι δε Ζακυνθινοί Παναγιώτηδες την ονομαστική εορτή τους (εξαιτίας της Σύναξης της Παναγίας), ο καλός μας φίλος και γιατρός Σπύρος Λ. βρέθηκε μεταξύ ουρανού και γης και από εκεί, με ένα mms, θέλησε να μάς κάμει κοινωνούς της εμπειρίας του:
Όντας εκ των ιδιοκτητών του βουνού Σκοπός, εκεί όπου κατά την αρχαιότητα υπήρχε ιερό της Αρτέμιδας και σήμερα περιώνυμη σταυροειδής μετά τρούλου επ' ονόματι της Παναγίας της Σκοπιώτισσας, αποτύπωσε για χάρη μας το παλλάδιο της Θεομήτορος καθώς εισερχόταν κυριαρχικό στις ατραπούς του Σύγνεφου και στις αισθήσεις τ' Ουρανού.
Εκεί πάνω, μόλις βρεθείς (όπως συχνότατα ο ευδαίμων Σπύρος), αποξεχνιέσαι και αποξεχνάς. Βρίσκεσαι ανεμόθυτος στις ριπές όλων των Αέρηδων, νοιώθεις έκθετος στα σκαλούνια της Κυράς, συλλαμβάνεις το πέρασμα ιερών προσώπων, τα οποία δια γήινου οφθαλμού δεν δύνανται να αιχμαλωτισθούν. Από εκεί εισπράττεις όλα τα νερά των θαλασσών από τριγύρω: Το Ιώδες, το Ηώφιλον, το Σιωπικόν, το Κεχαριτωμένον, στον δε Ουρανό τον Αρχάγγελο με καψαλισμένες φτερούγες να ορθοπατεί στις μύτες, ώστε -χαιρέκακα θαρρείς- εγκοσμιώνει Μυστήρια που δεν αντέχει ανθρώπου νους και τη νοσταλγία την ασίγαστη των Εσχάτων...
Τα ανωτέρω είναι λόγια πυρετού, μην μού τα καταλογίσετε
π. Π. Κ.
[Περισσότερα για τον μυστηριώδη τόπο του Σκοπού και της Σκοπιώτισσα, δείτε στην ειδική ενότητα του Ίσκιου μας, εδώ.]
2 σχόλια:
Πράγματι στα σύννεφα η Σκοπιώτισα!!!!Όπως ανέφερα και στο φέις, είχα την τύχη να ξεκινήσω γι εκεί τέλη Δεκεμβρίου του 1991, όμως το χιόνι που έπεφτε ασταμάτητα και το σούρουπο που εξ αιτίας του έφτασε νωρίτερα, μας εμπόδισε να ολοκληρώσουμε το προσκύνημα...
Χρόνια Πολλά σε όλους τους Παναγιώτες, ιδιαίτερα σε σένα φίλτατε π. Παναγιώτη!
Με το καλό και ο Καινούριος Χρόνος, ας ευχηθούμε να μην είναι πιο σκληρός από αυτόν που φεύγει!
Με πολλή αγάπη,
δ.μ.τ.
Τι ποιητκό παραλήρημα είν΄ τούτο;
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ ΝΑΧΕΙΣ Δέσποτά μου!
Οσο γα τον Σπύρο Λ. (γνωστός μονήρης, εραστής των ορέων και δη του Σκοπού)πάντα νάχε τέτοιες ευαισθησίες.
Σαν να λογχίζει ο Τρούλος τον Ουρανό και να παραμερίζει τα σύννεφα.
Δημοσίευση σχολίου