Στον ίσκιο του Ήσκιου: "Ράφτης Κυριών" του Φεντώ από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σκουλικάδου Ζακύνθου "Ο Ερωτόκριτος"

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

"Ράφτης Κυριών" του Φεντώ από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σκουλικάδου Ζακύνθου "Ο Ερωτόκριτος"

Οι πολύχρωμες φωτογραφίες, που αποτυπώσαμε και Σάς παρουσιάζουμε εδώ προέρχονται από την παράσταση "Ράφτης Κυριών", την οποία είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε απόψε στο Πολιτιστικό Κέντρο Σαρακινάδου, μετά από ευγενική πρόσκληση των αγαπητών Φίλων του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκουλικάδου "Ο Ερωτόκριτος", που είναι και οι... "δράστες" αυτού τού πολυαπαιτητικού εγχειρήματος!

Βεβαίως δεν είμαστε Κριτικοί του Θεάτρου για να έχουμε επιστημονική -τρόπον τινά- αντιμετώπιση της θεατρικής παράστασης (ίσως και καλύτερα), αλλά μπορούμε ευθαρσώς να ομολογήσουμε ότι εισπράξαμε 100% την καλή ενέργεια, που απέρρευσε από την ψυχή των ερασιτεχνών ηθοποιών, οι οποίοι απέδωσαν τα μέγιστα δυνατά, καταχειροκροτούμενοι μάλιστα από το κοινό!

Δίχως αμφιβολία, παρόμοιες προσπάθειες κι επιδόσεις Πολιτισμού λειτουργούν θεραπευτικά στην πολυασθενούσα εποχή μας, χορηγώντας βάσιμες ελπίδες εκεί όπου όλα φαντάζουν στο μη περαιτέρω. Μια ολόκληρη κοινωνία -εν προκειμένω του προοδευτικού τζαντιώτικου χωριού Σκουλικάδο- προσέλαβε δημιουργικά ένα όχι εύκολο θεατρικό έργο, μορφώνοντας λιγότερο ή περισσότερο τους ντόπιους. Στη συνέχεια, αυτό το πολιτισμικό αγαθό, το παρουσίασαν στο ζακυνθινό κοινό, καταδεικνύοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι υπάρχει και κάτι Εναλλακτικό στην κατήφεια ή και απόγνωση του καιρού και του τόπου μας!

Οι συντελεστές του πολυπεριοδικού μας, που παρακολούθησαμε την αποψινή παράσταση, δεν έχουμε παρά να συγχαρούμε τον "Ερωτόκριτο" και όλους όσοι κόπιασαν για την Επιτυχία! Ας μην ξεχνούν ότι, παρά την επιθυμία να προσεγγίζει κανείς στο τέλειο, σημασία έχει η καλή διάθεση προς τούτο, η ίδια η περιπέτειά του!!! Εύγε!!!

π. Π.Κ. / Φ.Κ.

Μεταξύ σοβαρού και αστείου!

Ο «Ράφτης κυριών», η πρώτη πραγματική επιτυχία του Φεντώ, είναι μια εξωφρενική κωμωδία πάνω στην συζυγική απιστία και την κοινωνική υποκρισία, οι οποίες, και ας το αρνούνται πεισματικά, είναι η μια πρόθυμη συνένοχος και συνεργός της άλλης.

Η υπόθεση στρέφεται γύρω από ένα γιατρό, την ερωμένη του, το σύζυγό της και την ερωμένη του, η οποία είναι αυτή παντρεμένη και.όποιος βγάλει άκρη, έβγαλε!

Ποιος ο θύτης, ποιος το θύμα, ποιος απατά ποιον, ποιος είναι τελικά ποιος; Δύσκολη απάντηση, αφού οι ρόλοι εναλλάσσονται με γοργούς ρυθμούς, τα απρόοπτα ανατρέπουν την τάξη, ο λόγος προτρέχει της διανοίας και ψέματα, οι σχέσεις των συζύγων και οι ταυτότητες μπερδεύονται, το κωμικό στοιχείο συνδυάζεται με την υπερβολή και το παράλογο, το χιούμορ καταλήγει οριακό, εκρηκτικό, και ο θεατής παρακολουθεί, σχεδόν ασθμαίνοντας, την περίτεχνη πλοκή που λειτουργεί στην εντέλεια.

Ωστόσο το ελαφρό είδος θεάτρου και το κωμικό στοιχείο το οποίο προσφέρει ο Φεντώ δεν αποκλείουν την αλήθεια. Κάτω από την εσκεμμένα απλοϊκή ματιά, με ατέλειωτο χιούμορ και με φαινομενικά αφελείς διαλόγους, σατιρίζει τα αστικά ήθη, τη σεμνοτυφία και την υποκρισία της εποχής. Ο κόσμος που παρουσιάζει ο Φεντώ δεν έχει σχέσεις με τη ηθική ή το ρομαντισμό γιατί απλά αδιαφορεί για το συναίσθημα και την ηθικότητα. Και το ότι η τιμή, ενώ δεν θριαμβεύει, σχεδόν πάντα σώζεται, είναι φανερό πως οφείλεται και μόνο στη θεατρική σύμβαση.

Υπόθεση

Ο Μουλινώ, γιατρός και παντρεμένος μόλις έξι μήνες με την Υβόν, θέλει να ζήσει μια εξωσυζυγική περιπέτεια με την επίσης παντρεμένη, κυρία Σουζάν. Προκειμένου να είναι «διακριτικός» και να μην αποκαλυφθεί από το σύζυγο της ερωμένης του, τον κον Ωμπέν, παριστάνει τον.ράφτη και μετατρέπει το δήθεν ραφείο, το οποίο νοικιάζει, σε ερωτική φωλιά! Εν τω μεταξύ ο κος Ωμπέν απατά την σύζυγό του Σουζάν με τη Ρόζα, η οποία είναι γυναίκα του Μπασσινέ (άσχετα αν τον έχει εγκαταλείψει για έναν άλλον), ο οποίος είναι πελάτης του Μουλινώ.Ανάμεσά τους η πεθερά του γιατρού, κυρία Αιγκρεβίλ, προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει και ένας μπάτλερ να παριστάνει το γιατρό.(αν βγάλατε άκρη!!!)

Το έργο χωρίζεται σε τρεις πράξεις. Η πρώτη και η τρίτη διαδραματίζεται στο σπίτι του γιατρού Μουλινώ, ενώ η δεύτερη πράξη διαδραματίζεται σ'ένα διαμέρισμα-πρώην ραφείο.

Tόπος - Χρόνος : Παρίσι, τέλη του 19ου αιώνα.

Η πρώτη παράσταση του έργου πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι στις 17 Δεκεμβρίου 1886 στο θέατρο «Τheatre de la Renaissance».

Τα φαινόμενα...απατούν!

Παρίσι, τέλη του 19ου αιώνα. Ένας ράφτης. Ένα ραφείο Τίποτε το περίεργο. Κυρίες και κύριοι να μπαινοβγαίνουν. Μάλλον θα έπεσε πολλή δουλειά...Επόμενο είναι, αφού δεν πρόκειται βέβαια για έναν τρίτης διαλογής ράφτη αλλά για έναν ράφτη πρωτοκλασάτο! Τα χειροποίητα μέτρα και μάλιστα χωρίς μεζούρα είναι η ειδικότης του! Πελάτες του ως και η βασίλισσα της Γροιλανδίας (!)

Χωρίς αμφιβολία είναι εξαιρετικός και ασφαλώς έχουν αξιολογήσει αρκούντως τα... προσόντα του οι καθώς πρέπει κυρίες και μάλιστα οι παντρεμένες, οι οποίες επιλέγουν να ράβονται μόνο σε αυτόν. Τα ρούχα του οπωσδήποτε προσφέρουν σε αυτές ένα μεγαλείο.

Μα ναι! Πρόκειται για έναν σπουδαίο ράφτη κυριών, ο οποίος ενδιαφέρεται για την απόλυτη ικανοποίηση των πελατισσών του. Άλλωστε το επιβάλλει και το μορφωτικό του επίπεδο, γιατί είναι και γιατρός! (όχι, δεν έχετε χάσει επεισόδια!).

Παρακαλώ, μην απορείτε πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό. Εξηγήσεις υπάρχουν πολλές. Η ρουτίνα του γιατρού τον κουράζει, είναι μονότονη, ενώ η ραπτική κυριών, ω! η ραπτική κυριών, τον ηρεμεί και τον κάνει άλλον άνθρωπο! Έτσι τουλάχιστον...μας λέει ο ίδιος.

Η πραγματικότητα όμως λέει άλλα: Ράβει τουαλέτες και παριστάνει τον ράφτη στους κερασφόρους συζύγους ενώ περιποιείται τις συζύγους τους κανονικά! Μάλιστα!

Πέφτετε από τα σύννεφα; Εκπλήσσεσθε; Μη μου πείτε! Πρωτάκουστα πράγματα για σας και για την εποχή μας; Όχι δα! Άλλωστε το' χετε ακούσει : Η φύση των ανθρώπων δεν αλλάζει.

Η συζυγική απιστία (παρακαλώ, μην το παίρνετε προσωπικά! ) και οι ρομαντικές περιπέτειες από την μια μεριά, η υποκρισία και ο φόβος για το κοινωνικό σκάνδαλο από την άλλη, πάντοτε υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι τα πιο ενδιαφέροντα και πιο πιπεράτα θέματα, ιδιαίτερα όταν αφορούν τους άλλους -Εμείς ποτέ! Πάντα οι άλλοι.

ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΛΕΣΣΑ 7 Μαρτίου 2011

Βιογραφικό Ζώρζ Φεντώ

Ο Ζωρζ Φεντώ (Georges Feydeau) θεωρείται ο μεγαλύτερος Γάλλος κωμωδιογράφος μετά τον Μολιέρο, ο κατ'εξοχήν συγγραφέας της κλασικής φάρσας (βωντβίλ)[1] και ένας από τους προδρόμους του θεάτρου του παραλόγου. Γεννήθηκε το 1862 στο Παρίσι και ήταν γιος του μυθιστοριογράφου Ερνέστ Φεντώ.

Στο γύρισμα του 19ου αιώνα το Παρίσι ήταν η πνευματική και καλλιτεχνική πρωτεύουσα του δυτικού κόσμου, το κέντρο της belle epoque,[2] και αποτέλεσε το ιδανικό πλαίσιο για να ξεδιπλώσει ο Φεντώ το ταλέντο του.

Ξεκίνησε γράφοντας μονολόγους και στην ηλικία των είκοσι γράφει τα πρώτα του θεατρικά έργα («Par le fenetre», «Αmour et piano», «Gibier de potence», 1883), τα οποία κέρδισαν μεν τον έπαινο των κριτικών αλλά δεν είχαν εισπρακτική επιτυχία.

Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1886, σε ηλικία είκοσι τεσσάρων ετών με το έργο «Ράφτης Κυριών» (Τailleur pour dames), το οποίο αποθεώθηκε και από τους κριτικούς και από το κοινό. Ωστόσο στα χρόνια που ακολούθησαν οι επιτυχίες του ήταν περιστασιακές.

Εν τω μεταξύ παντρεύεται την κόρη του διάσημου ζωγράφου Κάρολου Ντυράν και αρχίζει επίσης να μελετάει τους θεατρικούς συγγραφείς της φάρσας, όπως ο Εζέν (Ευγένιος) Λαμπίς. Έτσι εμπνέεται και το 1892 δίνει δύο σημαντικά έργα: «Σαμπινιόλ με το ζόρι» (Champignol malgre lui) και « Ο κύριος πάει κυνήγι» (Monsieur chasse!).

Μετά από αυτό ο Φεντώ γίνεται ο πιο δημοφιλής συγγραφέας του θέατρου του μπουλβάρ [3], όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και στο εξωτερικό, όπου μερικά έργα του ανεβάζονται μεταφρασμένα πριν καν παρουσιαστούν στο Παρίσι.

Ανάμεσα στα εξήντα θεατρικά του έργα την μεγαλύτερη επιτυχία γνώρισαν τα εξής : «Kουκου» (Le dindon, 1896), «Η κυρία του Μαξίμ» (La dame de chez Maxim, 1899), « Ψύλλοι στ' αυτιά» (La puce a l' Oreille, 1907), «Ξενοδοχείο ο παράδεισος» (1894).

Το 1909 ο Φεντώ αφήνει τη γυναίκα του και περνάει τα επόμενα δέκα χρόνια σε ένα ξενοδοχείο περιτριγυρισμένος από τα βιβλία του.

Aπό το 1908 έως το 1916 γράφει μία σειρά από θεατρικά έργα επηρεασμένα από τον δυστυχισμένο γάμο του, όπως «Το καθάρσιο του μπέμπη» ( On purge bebe 1910), «Η μακαρίτισσα μητέρα της κυρίας» (Feu la mere de Madame, 1908), «Leonie est en avance», «Ne te promera pas toute nue» (1911), στα οποία η σύζυγος εμφανίζεται ως η στρίγκλα που ωθεί τον άντρα της στα όρια της τρέλας.

Το 1919 ο Φεντώ παθαίνει ψυχολογικές κρίσεις που οφείλονται στη σύφιλη από την οποία είχε προσβληθεί κάποια χρόνια νωρίτερα. Παρ' όλη τη φροντίδα διάσημων γιατρών της εποχής, πεθαίνει σε ψυχιατρική κλινική το 1921 σε ηλικία 58 ετών.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Στη Γαλλία τον 19ο αιώνα, vaudeville (βωντβίλ) ονομαζόταν η κωμωδία που ήταν διανθισμένη με γνωστά τραγούδια της εποχής και σατίριζε την ανερχόμενη αστική τάξη. Το βωντβίλ αντανακλά τις υλιστικές ανησυχίες και τις επιφανειακές αξίες της αστικής κουλτούρας, και θα μετεξελιχθεί στη φάρσα χάρη στην θεατρική «σοφία» του Λαμπίς και του Φεντώ.

2. Μπελ Επόκ (γαλλικά: Belle Epoque, «Όμορφη Εποχή») ονομάστηκε η περίοδος που ξεκίνησε από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη και χαρακτηρίστηκε για το αισιόδοξο πνεύμα που κυριάρχησε.

3. μπουλβάρ (το) [ από το γαλλικό boulevard = λεωφόρος] είδος ελαφρού θεάτρου, το βουλεβάρτο. Το 19ο αιώνα έγινε συνώνυμο του «καλοφτιαγμένου» κωμικού έργου που ικανοποιεί το μεγάλο κοινό. Χωρίς συνήθως πνευματικές ανησυχίες ή σκηνικούς πειραματισμούς, τα θεατρικά έργα μπουλβάρ δίνουν μια ζωντανή κι αληθοφανή εικόνα της ζωής της μεγαλοαστικής, κυρίως, τάξης.

Έπαιξαν οι :

Ετιέν (μπάτλερ του Μουλινώ) : Λευτάκης Ιωάννης

Υβόν (σύζυγος του Μουλινώ) : Χασάπη Έφη

Γιατρός Μουλινώ : Προκόπης Αντώνης

Μπασσινέ (φίλος του Μουλινώ) : Δέλλιος Ευάγγελος

Κυρία Αικρεβίλ (μητέρα τηςΥβόν) : Κακολύρη Αθηνά

Σουζάν («φίλη» του Μουλινώ) : Καραγιαννοπούλου Διονυσία

Ωμπέν (σύζυγος της Σουζάν) : Λούτας Νικόλαος

Κος Μπονέ (πελάτης του «ράφτη») : Πλέσσας Αναστ. Διονύσιος

Κα Σαιντ Ανιγκραίζ -Ρόζα (σύζυγος Μπασσινέ) : Πλέσσα Ουρανία

Μαζί τους και η χαριτωμένη σκυλίτσα Μπέμπα

Συντελεστές του Έργου :