Μελοποιημένος Φώσκολος από τον Δημήτρη Κυριακόπουλο / Ugo Foscolo: A Zacinto

Ο Ούγκος Φώσκολος (Ugo Foscolo), Ζακυνθινός από μητέρα και Ιταλός από πατέρα, εθνικός ποιητής της Ιταλίας, δεν παύει να υπεραγαπάται και να τιμάται στη "μητρική γη" του, καθώς μάλιστα πέθανε και θάφτηκε μακριά της!

Όλοι τον θεωρούμε οικείο μας και, στην πρώτη ευκαιρία, τού αποδίδουμε τα πρέποντα, αφού κι εκείνος έως λατρείας αγάπησε τη Ζακυνθούλα μας, έγραψε μάλιστα σχετικό σονέτο, στο οποίο αφήνει να εκδηλωθούν οι εσώτατοι καρδιακοί πόθοι του για το νησί μας. Είναι το ποίημα, που φέρεται με τον τίτλο "A Zacinto".

Την πρώτη στροφή αυτού του ποιήματος (βλ. παρακάτω), μεταφρασμένου στα ελληνικά από τον Ζακυνθινό ποιητή Στέφανο Μαρτζώκη (1855-1913), παρουσιάζουμε σήμερα μελοποιημένη από έναν αγαπητό φίλο συνθέτη κι ευαίσθητο καλλιτέχνη, τον Δημήτρη Κυριακόπουλο. Ο ίδιος ο Δημήτρης είχε την καλοσύνη να πρωτοπαρουσιάσει τη νέα δουλειά του από εδώ, στο πολυπεριοδικό του Ίσκιου μας. Προς τούτο έγινε χθες, στο Εντευκτήριο "Χρόνος" μια ερασιτεχνική μαγνητοσκόπηση, ώστε όλοι μας να μεταλάβουμε Ποίησης και Μουσικής, προς ψυχ-αγωγίαν και τέρψιν!!!

ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ

Πλιά στη ζωή δεν θα πατή το δύστυχο ποδάρι

τις άγιες όχθες που άγγιζα στα χρόνια τα χρυσά,

ώ ποθητή μου Ζάκυνθο, που πάντοτε με χάρη

στο κύμα καθρεφτίζεσαι, στα Ελληνικά νερά.

Η Αφροδίτη ολόλαμπρη από κει μέσα βγήκε

κ’ έκαμε με το γέλιο της γόνιμα τα νησιά,

οπού απερίγραφτα ο λαμπρός ο στίχος δεν αφήκε

τα νέφη σου τα διάφανα, τα δένδρα τα πυκνά,

του ποιητή που έψαλε τη διάφορη εξορία,

της μοίρας τ’ άγρια κύματα, που το μικρό νησί

ο Οδυσσέας εφίλησε τρανός στη δυστυχία.

Απ’ το παιδί σου το άχαρο, ω μητρική μου γη,

μονάχα το τραγούδι του θάχης για συντροφία.

σ’ εμένα η Μοίρα μού έγραψε αδάκρυτη ταφή.