Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος (516 / Ιουνίου 2011) του Περιοδικού ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ, αφιερωμένο στο πρόβλημα της Τρομοκρατίας, σε συνδυασμό με τα Πολιτικά Εγκλήματα. Σχετικά μάς πληροφορεί, στο Σημείωμα της Σύνταξης,
ο Διευθυντής του Περιοδικού και συνεργάτης μας ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ
Από την ίδρυση της Α΄ Διεθνούς (όπου έχουμε την περίφημη διαμάχη Μαρξ - Προυντόν) ώς τον Ισπανικό Εμφύλιο και τον Μάη του ’68 οι δύο επαναστατικές αριστερές οικογένειες βρίσκονται σε συνεχή πόλεμο. Το 1876 ο Ιταλός αναρχικός Ενρίκο Μαλατέστα ανέπτυξε τη θεωρία της «προπαγάνδας της πράξης»: η επαναστατική βίαιη πράξη είναι το πιο αποτελεσματικό προπαγανδιστικό μέσο. Ο αναρχικός επαναστάτης δίνοντας το παράδειγμα με πράξεις και όχι με κούφια λόγια εμπνέει τις μάζες και ανοίγει τον δρόμο στην αυθόρμητη επανάσταση από κάτω. Με βάση αυτήν ακριβώς τη θεώρηση οι Ιταλοί αναρχικοί, αφού απέτυχαν να κινητοποιήσουν τον αγροτικό πληθυσμό, επικέντρωσαν την προσοχή τους σε ατομικές πράξεις διαμαρτυρίας που συμπεριλάμβαναν και φόνους προσωπικοτήτων (μεταξύ αυτών και ο βασιλιάς Ουμπέρτο Α').
Η τρομοκρατία στην Ελλάδα ασκήθηκε, κυρίως μετά τη μεταπολίτευση, από διάφορες οργανώσεις στα πρότυπα των αντίστοιχων γερμανικών ομάδων (Φράξια Κόκκινος Στρατός κ.ά.) ή των ιταλικών Ερυθρών Ταξιαρχιών της δεκαετίας του 1970. Η κυριότερη από τις εγχώριες αυτές οργανώσεις, με την πιο αιματηρή δράση, ήταν η Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη, που δραστηριοποιείται από το 1975, με τη δολοφονία του σταθμάρχη της CIA στην Eλλάδα Pίτσαρντ Γουέλς, έως την εξάρθρωσή της το 2002. Στο ύφος των προκηρύξεων που εξέδιδαν τα μέλη της ήταν εμφανής η προσπάθεια πρόταξης ενός ιδεολογικού «μανδύα» στις ενέργειές τους. Άλλες σημαντικές ως προς τη δράση τους τρομοκρατικές οργανώσεις ήταν ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας (που έδρασε την περίοδο 1975-1995 και επίσης εξαρθρώθηκε), η Αντικρατική Πάλη, καθώς και οι πρόσφατα εμφανισθείσες Επαναστατικός Αγώνας, Σέχτα Επαναστατών, Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς κ.ά.
Η 17Ν εμφανίστηκε σε μια ιστορική στιγμή που η πόλωση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς είχε μειωθεί σημαντικά. Στη διάρκεια της περιόδου μετά το 1974, τα ιδεολογικά θέματα και σύμβολα που είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για να διχάσουν την ελληνική κοινωνία και να πολώσουν την κοινοβουλευτική ζωή δεν πρόσφεραν πια επαρκή βάση για ανοιχτή πολιτική σύγκρουση.
Η τρομοκρατία ξεπέρασε σε έντυπες σελίδες και τηλεοπτικό χρόνο την υπόθεση Κοσκωτά και τη δίκη στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, αλλά και την περίοδο 1974-1975, με την τραγωδία της Κύπρου, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τις δίκες της χούντας. Γιατί συνέβη αυτό; Πολιτικά, η δράση της 17Ν είχε μάλλον περιθωριακό χαρακτήρα. Ωστόσο, είναι αλήθεια πως το μυστήριο που κάλυπτε την τρομοκρατία επί τριάντα χρόνια και οι ποικίλες θεωρίες για την προέλευσή της είχαν ερεθίσει την περιέργεια της κοινής γνώμης. Η εξάρθρωση της 17Ν ήταν απόρροια της ενεργοποίησης της εκτελεστικής εξουσίας, των συντονισμένων ενεργειών των ελληνικών διωκτικών και δικαστικών αρχών, σε συνεργασία με ξένες –κυρίως αμερικανικές και βρετανικές– υπηρεσίες. Οι αποκαλύψεις προήλθαν από τη δράση των αρχών και όχι από το ρεπορτάζ των δημοσιογράφων –όπως, παραδείγματος χάριν, έγινε με το σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ στις ΗΠΑ. Τούτο δεν είναι χωρίς σημασία.
Η ιστορία της τρομοκρατίας στην Ελλάδα είναι συναρπαστική, αλλά έχει ακόμη πολλές λευκές σελίδες. Από την άποψη αυτή, η βιογράφησή της συνιστά «έργο εν προόδω» που δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί, αφήνοντας άλλο ένα κενό στη σύγχρονη ιστορία ζωή της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου