© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Ασώματα likes

Απόπειρα (νανο)διηγήματος από τον π. Παναγιώτη Καποδίστρια

Είμαστε λίγα χρόνια πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο. Διεθνής η αστάθεια, η πολιτικοκοινωνική κατάθλιψη, η κρίση εντός εκτός...

Η Ζελί Βουλγάρεως, μια νέα πολλά υποσχόμενη πιανίστα, είναι σφόδρα ερωτευμένη με τον Άγγελο Καστρίτη, συνομήλικό της εύελπι ζωγράφο και ποιητή. Απόλυτων ηθικών αρχών εκείνη, επιφυλάσσεται να πρωτοπαραδοθεί στον καλό της την πρώτη νύχτα του βέβαιου γάμου τους. Σαν σε καλοστημένο μυθιστόρημα όμως -έτσι τα 'φερε η τύχη- οι εκατέρωθεν μεγαλοαστικές οικογένειές τους δε συμφώνησαν επί του προικώου και όλα διαλύθηκαν… Η σχέση παρέμεινε ασώματη και ο καθένας ακολούθησε διαφορετική ατραπό ζωής, βράζοντας στο ζουμί του. Η ωραία Ζελί παντρεύτηκε έναν άμουσο μεγαλοκτηματία σε τόπο μακρινό και ο Άγγελος εξελίχτηκε σε ξακουστό ζωγράφο. Καμιά σχέση πια μεταξύ τους. Όλα κομμένα με το μαχαίρι…

Ένα μετακατοχικό πρωί, καθώς η πρώην πιανίστα ξεσκάτιζε το μωρό της, έφερε ο ταχυδρόμος κάτι από τον τόπο της. Διαβάζοντας τη θέση «Αποστολεύς» στον μεγαλούτσικο φάκελο, πάνιασε. Τον άνοιξε με πολλή προσοχή κι έβγαλε από μέσα ένα δεκαεξασέλιδο φυλλάδιο: «Αγγέλου Καστρίτου: Η ΑΣΩΜΑΤΗ, ποιήματα». Χάιδεψε με περιπάθεια και με λερωμένα δάχτυλα το λατρεμένο ονοματεπώνυμο κι έπεσε το βλέμμα της σε μια τυχαία σελίδα. Διάβασε φωναχτά, σα να έλεγε στο μωρό, που είχε ήδη πλαντάξει στο κλάμα, «Σκάσε, εμπόδιο της ζωής μου…»:

«Κι όταν θα 'χω στο Τίποτε θαφτεί θα σ’ αγαπάω,
στο τζαμάκι της θύρας σου, σπουργίτι, θα χτυπάω».

Ένοιωσε μια-μια τις συλλαβές να σφυροκοπούν την καρδιά της. Πήρε χαρτί και μολύβι, ευχαρίστησε δεόντως τον ποιητή για την ευγενική αποστολή κι έτσι ξοδεύτηκαν τα χρόνια της απόστασης, με την ατελέσφορη ανταλλαγή ασώματων - σπαραξικάρδιων επιστολών. Πολύ αργότερα απόχτησε τηλέφωνο στο σπίτι και είχε πια τη μοναδική δυνατότητα, μια φορά την εβδομάδα, όταν όλοι έλειπαν από τους τέσσερις τοίχους της μοναχικότητάς της, να μιλάει με τον διάσημο αγαπημένο της, ασώματα πάντα, εκφράζοντας όσο μπορούσε πιο συγκρατημένα το Ασίγαστο που την έπνιγε, ώσπου και οι δύο επέστρεψαν το γηρασμένο σώμα τους στη γη.

Εντελώς τυχαία, στην ασύνορη γειτνίαση του Facebook, ανακάλυψα δυο νέα παιδιά, που ανταλλάσσουν ασώματα pokes και likes: Τη Ζελί Βουλγάρεως και τον Άγγελο Καστρίτη. Υποθέτω πως είναι εγγόνια εκείνων. Στο μεταξύ έχω από καιρό εντοπίσει στο διαδίκτυο, εντελώς τυχαία, σκαναρισμένο το φυλλάδιο της στιχουργημένης πάλαι ποτέ αγάπης. Δημιούργησα λοιπόν δύο εικονικούς λογαριασμούς στο fb με τα ονόματα: «Ζελί Καστρίτου» και «Άγγελος Βούλγαρις». Με αυτά τα ψευδώνυμα έγινα διαδικτυακός φίλος και με τα εγγόνια των δύο εκείνων. Πολύ τούς άρεσε η τυχαία σμίξη των ονοματεπωνύμων τους!

«Ρε, τι σού είναι το Τυχαίο», σχολίασε θαυμαστικά το αγόρι κι έσπευσε το κορίτσι να κάμει like. Πάντα κάνουν like, όταν ο Άγγελος Βούλγαρις ανταλλάσσει παλιομοδίτικους δεκαπεντασύλλαβους με τη Ζελί Καστρίτου, αντιγραμμένους από την παλιά ποιητική συλλογή. Να, τώρα που βλέπω την οθόνη μου, εκείνος μόλις δημοσίευσε στον τοίχο της:

«Κι όταν θα 'χω στο Τίποτε θαφτεί θα σ’ αγαπάω»

κι εκείνη καθόλου δεν αργεί να σχολιάσει:

«Στο τζαμάκι της θύρας σου, σπουργίτι, θα χτυπάω».

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις είναι τυχαία. Μα εντελώς!…

[Εικαστικό σχόλιο: Ζωγραφική της Άριας Κομιανού]

13 σχόλια:

Μαρία Σ είπε...

Γλυκόπικρο
Τα πρόσωπα και τα γεγονότα μοιάζουν τόσο αληθινα!
Εγώ πιστευω οτι ειναι αληθινή ιστορία ! Κάνω λάθος?

P. Kapodistrias είπε...

@ Μαρία μου,

είναι τέτοιας περιπλοκότητας η σμίξη αλήθειας και ψεύδους στη ζωή μας, ώστε, αλήθεια, τι είναι αλήθεθεια;

- Μη Λήθη!!!

Να είσαι καλά να μάς διαβάζεις!!! Περιμένουμε τη νέα εξερεύνησή σου!

Roni Bou Saba روني بو سابا είπε...

ζήτημα αλήθειας.. διαδικτυακής αλήθειας που κρατάει και συντηρείται από δυο αγνά παιδιά και έναν υποστηρικτή του έρωτα της Ζελί και του Άγγελου

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Aσφαλώς και κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα και καταστάσεις πραγματικές, είναι εντελώς τυχαία..
Ποιος να πιστέψει το αντίθετο;
Καθώς τα πρόσωπα, τα πράγματα και οι καταστάσεις είναι απολύτως..φανταστικές!
Το τι μ αρέσουν όλες αυτές οι φανταστικές καταστάσεις, το τί με γοητεύουν, το πόσο θάθελα αυτή η Ζελί και ο Άγγελος-τα εγγόνια- να διαπεράσουν εγκαίρως την οθόνη, και να πιάσουν ο ένας το χέρι του άλλου.. Γιατί εκεί στο τίποτα που έφθασαν οι άλλοι, κι εκεί στο τίποτα που κινδυνεύουν να φθάσουν αυτοί, η Αγάπη ζητάει πάντα τα Δικαιώματά της!
Το Καλύτερό σας νανο-διήγημα π Παναγιώτη, είναι αυτό, ακόμη κι αν αμέσως τώρα σκαρώσετε κάτι που θα σας έκανε να ξεπεράσετε όλους τους Αθανάτους!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ρόνι Μπου Σάμπα,

Μα είναι αυτό όλο Αλήθεια; Μετά από μια ολόκληρη γενιά, η διαδικτυακή αυντήρηση μιας Αγάπης;;;;;

Εδώ μάλλον ισχύει το πώς θ' αληθέψει το Ψέμα!...

P. Kapodistrias είπε...

@ Ρεγγίνα,

Πολύ χαίρομαι που σού άρεσε όλο αυτό!

Όλα είναι και γίνονται Φαντασιώδες, Φάσμα, (υπο)Φαινόμενο... Κρίμα...


υ.γ. Εσύ, που ασχολείσαι με τα ψυχικά προβλήματα, πες μου, θα επιβιώσω;;;;

www.annatsoykalakoyfoy.gr είπε...

Πάτερ μου, ρομαντικό και χαριτωμένο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γεωργία Τσιόππη είπε...

Ποια μοίρα καθόρισε το Ασίγαστο και ποια άλλη καθορίζει ακέφαλα σώματα και ασώματες κεφαλές; Καμία. Η εποχή του εμπαθούς Θεού έχει παρέλθει.Καθένας μπορεί να γευτεί το πολύπαθο Ασίγαστο εφόσον και μόνο το επι-θυμεί• επιθυμεί να χαϊδέψει με τα μάτια, να μιλήσει με τα χέρια.
Όμως, ακόμα και ασώματα το Ασίγαστο δεν επιμένει, έστω ατελώς, να είναι ο αντι-λωτός καρπός κατά της σύγχρονης λήθης του Προσώπου;

Τατιάνα Καρύδη είπε...

π Παναγιώτη,
Θα επιβιώσετε! Και όχι μόνον αυτό αλλά μαζί θα ανασύρετε τους τους πραγματικούς ανθρώπους από τα ..ενδύματά τους.

Τα..ψυχικά προβλήματα είναι το..χόμπυ μου! Θα το αφήσω εδώ από σήμερα που φεύγω για την Ερείκουσα..
Δεν ερχόσαστε μαζί μας;

P. Kapodistrias είπε...

@ Άννα, καλημέρα!

Ευχαριστώ! Όπως ακτιβώς και η ζωή: Ρομαντική και χαριτωμένη!!!

Ή, μήπως, δεν είναι πάντα έτσι;;;;;

P. Kapodistrias είπε...

@ Γεωργία Τσιόππη,

Τι να προσθέσω εγώ; Έγραψες πάλι!!!

Η Τύχη οριοθετείται από τα τείχη που οικοδομούμε εμείς κι έχει σχέση αλληλεπίδρασης με το άπληστο κι εν τέλει ακοινώνητο Εγώ. Εάν στοχεύαμε στο Εμείς, όλα θα ήταν διαφορετικά, τουτέστιν ερωτεύσιμα!

Καλή Κυριακή!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ρεγγίνα,

Ωωω, τι καλά! Ερείκουσα; Ήκουσα καλά;

Θέλω κι εγώ!!!! παρακαλώ να κινηθεί η κυρία ανταποκρίτριά μας για μερικές φωτογραφίες, εκφραστικές του τόπου όπου ηπάγεις! Πλήήήζ!

Ως προς το κυρίως: Χλομό το βλέπω ως προς την επιβίωση...

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Παρά ταύτα θα επιβιώσετε!
Υπομονή!
Θα χαράξει!

Μόλις γύρισα πριν 20 λεπτά..
Αφού παρά λίγο να μείνω εκεί για πάντα!
Τόσο όμορφα!
Έχω ξαναπάει άλλες δύο φορές για διακοπές.
Αν είχα εκεί τους Κατάλληλους ανθρώπους, ΔΕΝ θα ξαναγύριζα από αυτό τον Παράδεισο..
Πρέπει οπωσδήποτε να βρεθείτε εκεί!
Η παρέα μου δεν ήταν της..ορειβατικής- περιπατητικής σχολής.. Εμένα μου έμεινε απωθημένο οτι δεν έκανα το γύρο του νησιού, ούτε όλες τις περιπατητικές διαδρομές..
Την άλλη φορά..
Θα σας στείλω φωτογραφίες καταπληκτικές από Ερείκουσα.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails