"Ο ΕΡΩΤΑΣ και Η ΠΟΙΗΣΗ αξεχώριστα"

Παρουσιάζει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

"Ο ΕΡΩΤΑΣ και Η ΠΟΙΗΣΗ αξεχώριστα" είναι μια φράση του Οδυσσέα Ελύτη από τα Ανοιχτά Χαρτιά του, αλλά κι ένα δεκαεξασέλιδο, επετειακό βιβλιαρίδιο, το οποίο αποτέλεσε μιαν προσεγμένη αναφορά τιμής του Υπουργείου Πολιτισμού στον Νομπελίστα μας, με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα ετών από την εκδημία του (στις 18 Μαρτίου 1996) και κυκλοφορήθηκε από τις Εκδόσεις Ίκαρος, ως ευγενική προσφορά τους, με τη συναίνεση της Ιουλίτας Ηλιοπούλου, την 18η Μαρτίου 2006, ημερομηνία που αναγράφεται μάλιστα και στο εκφραστικό εξώφυλλο.  

Στις καλοσχεδιασμένες σελίδες της έκδοσης (την οποία έχω διαρκώς μαζί μου, κατ' αυτές τις ημέρες της 100ετηρίδας από τη γέννηση του Ποιητή), αποτυπώνεται η αλληλουχία της Ποίησης ως ακαταμάχητου έρωτος και του Έρωτος ως τελεσφόρας ποίησης, μεσ' από χαρακτηριστικά και άκρως εύγλωττα αποσπάσματα του δοκιμιακού και ποιητικού λόγου του.

Το ανά χείρας βιβλίο μού απέστειλε ακριβός φίλος, ο Ευ. Αντ. από την Κρήτη, το οποίο κατάφερε να πάρει για λογαριασμό μου (και τον ευχαριστώ για τη σκέψη του, έστω και μετά την πάροδο πενταετίας πλήρους), τη βραδιά της 18ης Μαρτίου 2006, στην βασιλική του Αγίου Μάρκου, στο Ηράκλειο της Κρήτης, τη γενέθλια πόλη του Ποιητή, οπότε διανεμήθηκε δωρεάν στον κόσμο. Σημειωτέον, την ίδια βραδιά πέντε ελληνικές πόλεις, που εμπλέκονται ούτως ή άλλως με τον Ελύτη, γιόρτασαν την Ημέρα της Ποίησης τού 2006. 

Ανοίγω για εσάς, αγαπητοί αναγνώστες του Ίσκιου μας, το συλλεκτικό βιβλιαράκι και αντιγράφω φθέγματα ερωτοποιητικά:

Η αγάπη στην Ποίηση μού ήρθε από μακριά και, αν μπορεί να το πει αυτό κανένας, έξω απʼ τη λογοτεχνία. Το συνειδητοποίησα μια μέρα καθώς τριγύριζα στις αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου και βρέθηκα μπροστά σʼ ένα πάπυρο πρασινωπό, αν θυμάμαι καλά, με χαραγμένο επάνω του, αρκετά καθαρά, ένα απόσπασμα της Σαπφώς. Ύστερα από τους σωρούς τα λατινικά χειρόγραφα που κατάπινα τα χρόνια εκείνα, ένιωσα μια πραγματική ανακούφιση. Μου φαινόταν πως ο κόσμος ίσιωνε κι έμπαινε στη σωστή του θέση. Αυτά τα λιγνόκορμα, συμπαγή κεφαλαία συγκροτούσανε μια γραφική παράσταση διαυγή και μυστηριακή μαζί, που μού 'κανε νόημα φιλικό μεσ' από τους αιώνες. Σα να βρισκόμουν πάλι σʼ ένα γιαλό της Μυτιλήνης κι άκουγα την κόρη του περιβολάρη μας να τραγουδά.

"Πρώτα-πρώτα η Ποίηση", Ανοιχτά Χαρτιά

είναι από μέντα κι από λόγια του Ιωάννου η ποίηση

"Ο κήπος βλέπει", Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας

Γιατί κάνουμε Ποίηση; Ρωτάω με τον ίδιο τρόπο που θα ρωτούσα: γιατί κάνουμε έρωτα; Στα μάγουλα ενός κοριτσιού, όπως και στους στίχους ενός ποιήματος, από τον αποστολέα έως τον αποδέκτη δε μεσολαβεί τίποτε. Η μεταγλώττιση γίνεται χωρίς διερμηνέα και η χρυσόσκονη που απομένει στα δάχτυλά μας μοιάζει αρκετή. Ωστόσο, αν την ξαναφυσήξει ο άνεμος, η φύση όλη θα κατοικηθεί από χιλιάδες μυστικά σήματα. Και το στοιχειό του αχόρταγου, που παραφυλάει μέσα μας, θʼ ανοίξει το στόμα του ζητώντας και άλλα και άλλα.

"Τα κορίτσια", Ανοιχτά Χαρτιά

Χαράζοντας μια λεία καμπύλη στο κενό οι ώρες έρχονται που αγάπησαν τις ώρες μας…
Κι είνʼ όλος τους ο αιθέρας ποίημα που πλαταίνει κι ανοίγεται
Σαν η πρώρα του ύπνου μπαίνει στη ζωή

"Διόνυσος", Προσανατολισμοί