Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Μετά από μακρά κυοφορία κάποιων χρόνων, ήδη κρατάμε στα χέρια μας το νέο ποιητικο-πεζό βιβλίο της Ζακυνθινής ποιήτριας και καλής φιλολόγου Αθηνάς Βλαχιώτη. Είναι "Οι αφηγήσεις του Αγγέλου Rom", με 14 σχέδια του Κυριάκου Ρόκου, από τις Εκδόσεις Ιδεόγραμμα (Αθήνα 2011, με 84 σελίδες).
Καθώς η ίδια προλέγει "Ο Κύριος Rom, που άλλοτε είναι Άγγελος Rom, μάς διηγείται τις παρακάτω ιστορίες που συνέβησαν σ' ένα πλάσμα της φαντασίας του, την Όλγα Σεμιόνοβα, φοιτήτρια της οικονομίας". Πρόκειται για επτά αξιανάγνωστες ιστορίες, όπου η Βλαχιώτη εκτονώνει τον πλούσιο κόσμο της για θέματα υπαρξιακού φόβου, γυναικείας υπόστασης, φτωχών ανθρώπων, αθώων νεκρών, βουρκωμένων ψυχών, γονεϊκής αλληλουχίας και πατρογονικής νοσταλγίας, ποιητικής μνημοσύνης, παραγώγων ύπνων σκοτεινών, υπαινιγμών και αλληγοριών, τόπων (δηλαδή, τρόπων) οδυνηρών.
Η γραφή της αγαπητής φίλης συγγενεύει με τα κείμενα της αποκαλυπτικής Γραμματείας και με τον σουρεαλισμό. Ένα συνταίριασμα, που προσθέτει ιδιάζουσα ατμοσφαιρικότητα και κρυπτικότητα σε καθεμιά από τις αφηγήσεις. Ένα ταξίδι είναι όλο αυτό στην ψυχή και τις περιπλοκές της. Για μια καταβύθιση πρόκειται στο διαρκές Γίγνεσθαι και το αθέατο Είναι του άγνωστου γνωστού έσω ανθρώπου μας.
Εύγε, φίλη Αθηνά! Συν-χαίρουμε και ευχόμαστε τα κάλλιστα στην ζωή και την γραφή!
Ακολουθεί -ως δείγμα γραφής- η "Ιστορία πρώτη":
Ιστορία πρώτη
Μπήκε κρυφά στην πολυκατοικία που ήταν όλο γραφεία. Έσπρωξε μία μία τις πόρτες, "Δεν μπορεί, κάποια θα ξεχάσανε ανοιχτή", σκεφτόταν, ελπίζοντας να βρει κάτι να φάει. Ώρα δέκα. Η Όλγα Σεμιόνοβα κρύβεται στο σκοτεινό δωμάτιο. Έξω κλειδώνουν την καγκελόπορτα, κι αυτή γράφει:
"Έτρεχε αλλόφρονη μέσα στο σπίτι και πίσω της την κυνηγούσαν αναμνήσεις και εικόνες καθημερινές, οι περισσότερες τυχαίες, στο δρόμο ή αλλού. Με τρόμο έβλεπε το χρόνο της να λιώνει. Δεν την παρηγόρησε το τηλεφώνημά του: 'Με τις αγωνίες σου θα προχωρήσεις. Μού αρέσουν οι αγωνίες σου', τής είπε".
Η Όλγα Σεμιόνοβα αναγνωρίζει τον δριμύ χειμώνα που απειλεί τις νύχτες της, ενώ στα ζεστά σπίτια κάθονται οι όμορφες νωχελικά το σώμα τους κοιτάνε. Παντού ευωδιάζει εκλεκτό σαπούνι. Την άνοιξη που οι μέρες είναι στρογγυλές κι ο ήλιος λαμπερός, γεμίζουν οι δρόμοι, οι πλατείες, με τις όμορφες. Όχι πως εμείς θα αρνηθούμε την παγωμένη χώρα μας για το εκλεκτό σαπούνι,
σκέφτηκε.
Τώρα η Όλγα Σεμιόνοβα φοβόταν πολύ. Φοβόταν το δωμάτιο και τους ανθρώπους που περπατούσαν έξω στους σκοτεινούς δρόμους. Ξαφνικά την πήρε ο ύπνος και μέσα στο όνειρό της είδε το ίδιο δωμάτιο και τους ανθρώπους στο τζάμι να τής χτυπάνε ν' ανοίξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου