Εξερευνά και φωτογραφίζει η ΜΑΡΙΑ
ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΙΤΗ-ΚΟΝΤΟΝΗ
Είναι
καιρός τώρα, που ο κτήτορας αυτού εδώ του ηλεκτρονικού περιοδικού Στον ίσκιο του Ήσκιου εκφράζει το
παράπονό του ότι σταμάτησα να εξερευνώ και να παρουσιάζω δουλειά μου… Και δίκιο έχει!... Έτσι αποφάσισα, για
να τον ευχαριστήσω, αλλά και για να επανεύρω την γόνιμη επαφή μου με τους
αναγνώστες μας, να συνεχίσω την εξερεύνηση των πηγών και των πηγαδιών του πανέμορφου και καταπράσινου αυτό τον καιρό προαστίου της Μπόχαλης,
σε συνέχεια προηγούμενης δημοσίευσής μου, την οποία είχα κάνει για το Κρυονέρι και το
Ακρωτήρι και που μπορείτε να διαβάσετε ξανά εδώ και εδώ.
Ξεκίνησα
από τον Σταυρό της Μπόχαλης και κατηφόρισα στην ολάνθιστη οδό Φιλικών. Φωτογράφισα έναν
πέτρινο χιλιομετρικό δείκτη, τον οποίον γλυτώσαμε κάποτε λίγο πριν κλαπεί και,
στην βιασύνη μας, διαπιστώνω τώρα ότι τον τοποθετήσαμε... ανάποδα!... Η εγχάρακτη, δηλαδή, χιλιομετρική
απόσταση έχει μπει προς την μεριά του όχθου και όχι του δρόμου!!! Γράφει «ΧΛΜ
1» (εννοείται: της επαρχιακής οδού πόλης Ζακύνθου - Αλυκών).
Και
μια ενδεικτική φωτογραφία από το λιθόστρωτο χαντάκι, το οποίο –δυστυχώς- σε αρκετά
τμήματα έχει εξαφανιστεί.
Συναντώ
το πρώτο μονότοξο γιοφύρι της Φιλικών αλλά είναι δύσκολο να το φωτογραφίσω.
Παρατηρώ ότι έχει λιθόστρωτο στην κοίτη του και ευελπιστώ ότι θα είναι
προσπελάσιμο το άλλο γιοφύρι, μετά τον άγιο Σπυρίδωνα.
Κάνω μια φωτογραφική στάση στον Άγιο Σπυρίδωνα της Κιμηλιάς η του Δανούφρη.
Φωτοαποτυπώνω τη βάση του καμπαναριού του, που λειτουργούσε και ως πορτόνι,
τη βρύση στην άκρη του δρόμου και μια αρχιτεκτονική λεπτομέρεια πάνω από αυτή.
Το νερό
της βρύσης, λιγοστό σήμερα, συγκεντρώνεται σε κτιστό ντεπόζιτο, πίσω από αυτή,
που και τούτο με τη σειρά του συνδέεται με δεύτερη δεξαμενή και με υπόγειους
διαδρόμους, όπως έχει ήδη ανακοινώσει ο Αρχιτέκτονας Νίκος Βουτσινάς σε σχετική και πολύ
αξιόλογη εργασία του.
Επόμενη
στάση μου, στη γέφυρα που ευρίσκεται στη συμβολή της οδού Φιλικών με τον δρόμο
προς στον Άγιο Γεώργιο των Φιλικών και πράγματι είναι προσπελάσιμη! Η γέφυρα,
μονότοξη, δεν φέρει επιγραφή, έχει κατασκευαστεί όμως επί Αγγλοκρατίας, όπως
και οι περισσότερες γέφυρες του νησιού.
Φέρει λιθόστρωτο στην κοίτη της. Ομολογώ ότι πρώτη
φορά το συναντώ κάτι τέτοιο! Στο ανάντη τμήμα της υπάρχει ένα πηγάδι, ενώ στο κατάντη τα λιγοστά νερά διαχέονται στην
περιοχή “Αυροχαρές”.
Ανατολικά
της γέφυρας φωτογραφίζω το λιθόστρωτο καλντερίμι, που έρχεται από την Αγία Tριάδα και -ευτυχώς- έχει σωθεί ένα μικρό τμήμα του. Κάνω κλικ επίσης σ' ένα προσεισμικό σπίτι –
αρτοποιείο με τον φούρνο του. Αποτελούν για μένα μια πολύ ευχάριστη έκπληξη!
* * *
Ο
δρόμος με οδηγεί προς το Εβραϊκό Νεκροταφείο και προς τον Άγιο Γεώργιο των
Φιλικών. Δεν θα σταθώ όμως σε αυτά, τα οποία -ούτως ή άλλως- από μόνα τους
κάνουν ξεχωριστή ανάρτηση (ίσως κάποτε τα παρουσιάσουμε στο e-περιοδικό μας), διότι τώρα ψάχνω να βρω την πηγή, που μου υπέδειξαν.
Ανηφορίζω μέσα στην καταπράσινη ρεματιά και οδηγούμαι στην πηγή.
Ανοίγω μετά φόβου το πρόχειρο καπάκι της και την βρίσκω γεμάτη κρυστάλλινο νερό. Εσωτερικά είναι
κτισμένη, στο στόμιο της έχει τμήματα με
συμπαγή τούβλα και λίθους, πάνω στους οποίους υπάρχουν χαραγμένα γράμματα και
κάποιες σύγχρονες παρεμβάσεις.
Νάναι, άραγε,
του Ρωμανού η Βρύση;;; Διαβάζω στο «Λεξικόν
Ιστορικόν και Λαογραφικόν της Ζακύνθου» του Λεωνίδα Χ. Ζώη ότι το 1660 υπήρχε Εβραϊκή Οικογένεια Ρωμανού. Επίσης διαβάζω στη σελίδα 7 του β΄
τόμου «Ύπαιθρος Χώρα» του Ντίνου Κονόμου ότι αναφέρεται, του Ρωμανού η βρύση
μέσα στο λαγκάδι, σ’ ένα τοπικό κτηματολόγιο του 1478.
Ναι, λοιπόν, είναι σίγουρο: Πρόκειται για του Ρωμανού τη Βρύση!!! Τώρα μένει να
διαβάσει κάποιος ειδικός τα γράμματα στο στόμιό της κι εμείς να συνεχίσουμε
άλλη φορά την εξερεύνηση και των άλλων πηγών της Μπόχαλης.
Ακρωτήρι,
8 Μαΐου 2012
7 σχόλια:
Έχεις ποτέ σκεφτεί να διοργανώσεις περιηγήσεις; Αυτό το καταπληκτικό μικρόβιο σου πρέπει να το μεταδώσεις.
Καλώς τηνε, κι ας άργησε,
για να μας δώσει χρώμα,
χαίρομαι που το διάβασα,
κι έμαθα κάτι ακόμα.
Κι ετούτη η ανάρτηση,
είναι μικρό διαμάντι,
μα μπέρδεψες, μου φαίνεται,
κατάντη και κατάντι.
Δύ-στιχος
Αγαπημένη μου Μαρία,χαίρομαι ειλικρινά που "ενέδωσες" στο παράπονο του "κτήτορα" και...πήρες τση ρούγες με τη μηχανή σου! Καιρός ήταν γιατί να είσαι σίγουρη, μας έλειψες!!!Εκτός από την ιστορική σημασία των εξερευνήσεων σου και το κέντρισμα/ευκαιρία ώστε να γωνρίσουμε όλοι μέρη τόσο γνωστά που καθόλου απίθανο να μην είχαμε την ευκαιρία ή το ενδιαφέρον να επισκεφτούμε, προσωπικά με συγκίνησες ιδιαίτερα γιατί...μου έδειξες τις παλιές γειτονιές μου, καθότι στην Μπόχαλη μεγάλωσα και τόσο στον Ά.Γιώργη των Φιλικών όσο και στον Ά. Σπυρίδωνα, ιερουργούσε ο αείμνηστος παπάκης μου! Επί πλέον, δε, εκεί στη βρύση στον Ά. Σπυρίδωνα, σταματούσαμε πάντα να πιούμε γάργαρο νερό και να ξαποστάσουμε ανηφορίζοντας από τη χώρα συνήθως το χειμώνα όταν η "Κοντή" γινόταν αδιάβατη λόγω βροχής. Λοιπόν, μη σταματήσεις, συνέχισε! Πολλά φιλιά,
δ.μ.τ.
@Παμπάλαιος
ποτέ δεν είναι αργά!
Τόχω κάνει μερικές φορές!
Προσπαθούμε προσπαθούμε.
@Δυ-στιχος
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τα ωραία σου στιχάκια.
Και έχεις δίκιο, μπέρδεψα το κατάντη με το κατάντι.
Ας όψεται ο ορθογραφικός έλεγχος και η κεκτημένη ταχύτητα!
Τζάμπα μάθαμε γεφυροποΐα!!
@δ.μ.τ
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σου θύμησα τα παλιά σου λημέρια.Να είσαι πάντα καλά.
Νομίζω ότι θα συμφωνήσω με τον πρώτο αναγνώστη και το σχόλιο...πρέπει να οργανώσεις κανένα περίπατο με λίγους και καλούς για περάσετε όμορφα!!φιλιά
Δημοσίευση σχολίου