Γράφει ο π. Παν. Καποδίστριας
Ήταν ο προεκλογικός / προπασοκικός Σεπτέμβριος του 1981, τω μακρινώ καιρώ εκείνω δηλαδή μιας νεότητας εξόχως κουραστικής.
Ήταν τα χρόνια της εξάντλησης που σού προσάπτει -λες- ένα καλοκαίρι σ' επιμονή, κάτι σαν άξαφνο ξύπνημα μεσημεριάτικου ύπνου.
Τότε ακριβώς -12 Σεπτεμβρίου 1981- επέλεξε ν' αυτοπυρποληθεί ο φίλος γλύπτης Αντώνης Βεζιρτζής, στον ακάλυπτο του σπιτιού του, στον Πεδίον του Άρεως.
Ήταν ο προεκλογικός / προπασοκικός Σεπτέμβριος του 1981, τω μακρινώ καιρώ εκείνω δηλαδή μιας νεότητας εξόχως κουραστικής.
Ήταν τα χρόνια της εξάντλησης που σού προσάπτει -λες- ένα καλοκαίρι σ' επιμονή, κάτι σαν άξαφνο ξύπνημα μεσημεριάτικου ύπνου.
Τότε ακριβώς -12 Σεπτεμβρίου 1981- επέλεξε ν' αυτοπυρποληθεί ο φίλος γλύπτης Αντώνης Βεζιρτζής, στον ακάλυπτο του σπιτιού του, στον Πεδίον του Άρεως.
Βρισκόμασταν τα καλοκαίρια στον ευρύχωρο και βαθύσκιωτο ήσκιο του σπιτικού των Καρυδακαίων, στο Σώχωρο Σαρακινάδου, εδώ στο Τζάντε μας. Πένθος επέπεσε τότε σ' όλους μας... Πάντα, μαζί με τον φίλο και αδελφό Σπύρο Καρυδάκη, τον θαυμάζαμε και αποζητούσαμε την δημιουργική συντροφιά του. Ένα προηγούμενο -πριν την εκούσια έξοδό του- καλοκαίρι τον θυμάμαι να κρατά στην αγκαλιά του τη γάτα των Καρυδακαίων, θωπεύοντας κι εξυμνώντας την τρυφερότητα των πελμάτων της!
Ποτέ δεν ξεχάστηκε ο Αντώνης... Απόψε ξεπήδησε μες από το YouTube, καθώς τυχαία συναπαντήθηκα με το ελεγειακό τραγούδι, που τού αφιέρωσε τότε ο φίλος του Δήμος Μούτσης. Ας το ξανακούσουμε μαζί, μνημονεύοντάς τον!...
1 σχόλιο:
Ο κορυφαίος Ζακυνθινός εικαστικός του 20ού αιώνα. Καθώς και εξαιρετικός διανοητής / ποιητής. Τα κείμενά του μεστά νοήματος.
Δημοσίευση σχολίου