© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Φιλοσοφία με πάθος


του Διονύση Ν. Μουσμούτη, Διευθυντή τού Περιοδικού Ιστορία Εικονογραφημένη

για το βιβλίο: Νίκιας Λούντζης, Φιλοσοφικοί Πειρασμοί, Έχει, τελικά η Φιλοσοφία τον Θεό της; Εκδόσεις Πάπυρος, 2012, σελ.: 360, τιμή: 18,00 €

Ο Νίκιας Λούντζης συνιστά μια μάλλον ιδιάζουσα και αρκετά ενδιαφέρουσα περίπτωση στα νεοελληνικά γράμματα. Προσωπικότητα πολυσχιδής, νομικός με πολυετή σταδιοδρομία, από πολύ νωρίς άρχισε να διαμορφώνει το δικό του, αυτόνομο πνευματικό στίγμα είτε με τα λογοτεχνικά του εγχειρήματα, είτε κυρίως με τις πολυάριθμες μελέτες του για την επτανησιακή ιστορία, την επτανησιακή μουσική αλλά και γενικότερα για την ιστορία της λυρικής τέχνης στην Ελλάδα, καθώς και για την επτανησιακή ζωγραφική. 

Το πιο πρόσφατο και ίσως πιο ιδιόμορφο πνευματικό του διάβημα είναι οι Φιλοσοφικοί πειρασμοί (με τον εξίσου «προκλητικό» υπότιτλο: Έχει, τελικά, η Φιλοσοφία τον Θεό της;), που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πάπυρος. Αυτή τη φορά ο Λούντζης επιχειρεί ένα μάλλον δύσκολο εγχείρημα: να μιλήσει για τα μεγάλα ζητήματα της φιλοσοφίας μέσα από την αφηγηματική φόρμα του μυθιστορήματος. Δύσκολο μεν τεχνικά, στην ουσία του όμως ερεθιστικό ή και λυτρωτικό για τον συγγραφέα, ο οποίος αξιοποιεί τη λογοτεχνική φόρμα για να δώσει ζωή στον αποστασιοποιημένο λόγο του φιλοσοφικού δοκιμίου, για να συνδέσει τη φιλοσοφική σκέψη με τη βιωμένη πραγματικότητα, για να σχολιάσει, να ειρωνευτεί, να μιλήσει για ανθρώπους με σάρκα και οστά.

Ο τόπος, είναι η καλοκαιρινή Ζάκυνθος του σήμερα· η αφορμή, ένα συνέδριο φιλοσοφίας, στο οποίο θα συναντηθούν πρόσωπα ετερόκλητα, το καθένα με τη δική του ιδιομορφία, τους δικούς του πόθους και τα δικά του πάθη. Επιστημονικές ανακοινώσεις, συζητήσεις, διασκεδάσεις στις χαυνωτικές καλοκαιρινές νύχτες, όλα θα ήταν μάλλον προβλέψιμα, αν δεν υπήρχε η παρουσία μιας νεαρής γυναίκας, ενός «καλλίγραμμου μελαχρινού μίσχου», που αναστατώνει τον ήρωα-αφηγητή. Τον αναστατώνει γιατί δεν θα μπορούσε να μείνει αδιάφορος απέναντι στην παρουσία της, αφού είναι ένα πλάσμα ερωτικό και ερωτεύσιμο, αλλά και γιατί είναι ένα δροσερό, ατίθασο πνεύμα που θέτει συνεχώς ερωτήματα, που δεν αναζητεί απόλυτες αλήθειες αλλά αναζητεί απαντήσεις, έστω κι αν είναι δύσκολο να δοθούν, στα προσωπικά της υπαρξιακά ερωτήματα. Μεταξύ των δύο αναπτύσσεται ένας διάλογος που διατρέχει όλη την έκταση του βιβλίου, στο πλαίσιο του οποίου ο συγγραφέας έχει τη δυνατότητα να μιλήσει για τα μείζονα υπαρξιακά ερωτήματα που διατρέχουν όλη την ιστορία της φιλοσοφίας.

Την αφήγηση όμως δεν την μονοπωλούν τα δύο αυτά πρόσωπα. Οι συμμετέχοντες στο συνέδριο, οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους, οι φίλοι, ο μικρόκοσμος της Ζακύνθου, δίνουν τη δυνατότητα στον αφηγητή να σχολιάσει συχνά με χιούμορ, συχνά με ειρωνεία που γίνεται δηκτική έως και «βλάσφημη», μια κοινωνική πραγματικότητα που αρέσκεται στην υποκρισία. Τα πρόσωπα στο βιβλίο δεν είναι καρικατούρες, αλλά ζωντανοί χαρακτήρες, δεν αποτελούν λογοτεχνικό άλλοθι για κάποια διδακτική αφήγηση, αλλά πραγματικούς ήρωες που δίνουν ζωή στο μυθιστόρημα.

Ο Νίκιας Λούντζης πλέκει αριστοτεχνικά τη λογοτεχνία με τον φιλοσοφικό στοχασμό, χρωματίζει τον λόγο του με χιούμορ και πικρή ειρωνεία, για να χτίσει ένα γοητευτικό έργο, οδηγώντας με σιγουριά τον αναγνώστη μέσα από τα δύσβατα μονοπάτια των μεγάλων ερωτημάτων της δυτικής φιλοσοφίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails