Συν-επιβάτες στο "Α.9111" τής Ντενίζ Παναγιωτοπούλου

 Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Είχα την χαρά να λάβω πριν κάμποσες μέρες το νέο βιβλίο τής φίλης Ντενίζ Παναγιωτοπούλου, με τίτλο «Α.9111», που κυκλοφορήθηκε από τις Εκδόσεις Φαρφουλάς τον Νοέμβριο τού 2012, με 128 σελίδες. Το εξώφυλλο κοσμεί ένα έργο τού Αντώνη Τσακίρη. Η Ντενίζ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ζάκυνθο. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 2010 με το βιβλίο «Η εξομολόγηση μιας σφήκας». Από το 1998 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. 

Τι εστίν όμως «Α.9111»; Πρόκειται για ένα μοντέλο ντιζελομηχανής ALCO, που έσερνε και την αμαξοστοιχία 514 στον σιδηρόδρομο τής Πελοποννήσου. Στο νέο πεζογράφημά της η Ντενίζ επιχειρεί να συνθέσει ένα παζλ ανθρώπων μέσα σε μια τέτοια αμαξοστοιχία. Παραμονεύοντας, λοιπόν, τις ιστορίες των επιβαινόντων, ανατέμνεται η σύγχρονη καθημερινότητά μας. Όχι εκείνη η -ούτως ή άλλως- καταγραφόμενη, αλλά εκείνη η αθέατη, η μη ιστορούμενη και (ως εκ τούτου) εξαιρετικά σπαρακτική. Διότι, θα συμφωνείτε -φαντάζομαι- μαζί μου ότι πίσω από τα συνήθως επιφαινόμενα θεριεύουν οι μυστικές ζωές των πραγμάτων, πλάι στα σύμφωνα ασφυκτιούν τα φωνήεντα μη συμφωνούντα για την μοίρα τους... Εδώ, στο «Α.9111», επιβιβάζονται (επι-φαινόμενοι) ένας νεαρός με τον σκύλο του, μια υστερική μαμά με τον μαμάκια γιόκα της, ένας Γάλλος ακαδημαϊκός με την Μοραΐτισσα αρραβωνιάρα του, κάποιοι μετανάστες εν σιωπή, δύο Εγγλέζες τουρίστριες, πανηγυριώτες τσιγγάνοι κι ένα μοιραίο ζεύγος στην τουαλέτα... 

Όλοι ταξιδεύουν -ως κουφότητες ή ανεστιότητες τού σήμερα- στην πραγματική πατρίδα τους: το Τίποτά τους... Κάπου έξω ίσως να επιβιώνει ο πραγματικός εαυτός τους, η παράλληλη αλήθεια τους (ας την πούμε καλύτερα: μη-λήθη), οι ορίτζιναλ αποσκευές τής ψυχής τους. Ποιος θα επιζήσει τού εκτροχιασμού που επίκειται και κυρίως τι έφταιξε γι' αυτόν; Κανείς δεν θα μάθει. Υπάρχουν διάφορες αδιάφορες αστυνομικών διαστάσεων προσεγγίσεις α-Λήθειας. Θεωρώ ότι μήτε η Ντενίζ γνωρίζει... Σε τέτοιες ιστορίες εκτροχιασμού, η α-Λήθεια μυθοποιείται, καθώς μάς ξεφεύγει από τα χέρια και το νου... 

Εάν διαθέτουμε την κατάλληλη ακοή, ας ενωτισθούμε (σεμνά και ταπεινά, οπωσδήποτε) τι εντέλει θέλει να πει η Ντενίζ διά των μικρών ηρώων τών εξίσου μικρών ιστοριών που αθανατίζει στο «Α.9111», ενώ ουδείς θα μάθει ποτέ τι μέγα χάθηκε στον Εκτροχιασμό...

Ντενίζ, όπως ασφαλώς θα γνωρίζεις, δεν κυκλοφορεί πλέον τραίνο στην Πελοπόννησο. Κατ' αρχήν εκτροχιάστηκε το άλφα-γιώτα... Έτσι το «τραίνο» έγινε, στα νεότερα χρόνια «τρένο» με έψιλον... Εεε, τι να σού κάμει ένα ε-ψιλόν; Όλοι και όλα καταβαραθρώθηκαν στο Τίποτά τους! Κράτα τη μη-Λήθη και πορεύου!