© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Με αφιέρωμα στα άδυτα του Βατικανού η 541η «Ιστορία Εικονογραφημένη»

Μας πληροφορεί σχετικά ο συνεργάτης μας και διευθυντής της «Ι. Ει.» ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ μες από το ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ του ανά χείρας νέου τεύχους (Ιουλίου 2013)

Η ίδρυση του παπικού κράτους, κράτους θεοκρατικού, στην Κεντρική Ιταλία ανάγεται στο 756. Όταν το 1871 η Ρώμη έγινε πρωτεύουσα της ενοποιημένης Ιταλίας, ο πάπας περιορίστηκε στην περιοχή του Βατικανού, δυτικά της Ρώμης, και άρχισε έναν αγώνα ενάντια στο ιταλικό κράτος που διήρκεσε ώς το 1929.
Στις 29 Φεβρουαρίου 1929 υπογράφηκαν στο ανάκτορο του Λατερανού στη Ρώμη οι τρεις Συνθήκες του Λατερανού από τον πάπα Πίο ΙΑ΄ και τη φασιστική κυβέρνηση του Μουσολίνι. Σύμφωνα με τις συνθήκες, στο τμήμα του εδάφους της Ρώμης όπου βρίσκεται η έδρα του πάπα και τα κεντρικά ιδρύματα της Καθολικής Εκκλησίας ιδρύθηκε ένα κυρίαρχο παπικό κράτος, το Βατικανό. Το κονκορδάτο καθόρισε τα δικαιώματα και τα προνόμια της Καθολικής Εκκλησίας στην Ιταλία.
Με τις Συνθήκες του Λατερανού ρυθμίστηκε το «ρωμαϊκό ζήτημα», δηλαδή η διένεξη που το ιταλικό κράτος είχε από τη σύστασή του με το Βατικανό σχετικά με το καθεστώς της Ρώμης, ήδη πρωτεύουσας της Ιταλίας, αλλά και πολλά άλλα ζητήματα. Μεταξύ άλλων, κατέστη παράνομο το διαζύγιο, απαγορεύτηκαν οι εκδόσεις προτεσταντικών Βίβλων, η Εκκλησία έλαβε φοροαπαλλαγές και απέκτησε λόγο στα εκπαιδευτικά θέματα. Η οικονομική σύμβαση προέβλεπε ότι έπρεπε να καταβληθούν στο Βατικανό 750.000.000 λιρέτες σε μετρητά και 1.000.000.000 λιρέτες ως αποζημίωση για τις ζημιές που υπέστη ο παπισμός από τότε που καταργήθηκε το παπικό κράτος.
Οι συνθήκες διατηρήθηκαν σε ισχύ και μετά την ανατροπή του Μουσολίνι στην Ιταλία το 1943 και περιελήφθησαν στο Σύνταγμα της Ιταλικής Δημοκρατίας το 1947. Έτσι, η παπική έδρα έχει πλήρη ιδιοκτησία και αναγνωρισμένα κυριαρχικά δικαιώματα πάνω στο Βατικανό.
Ωστόσο, το Βατικανό το βαραίνει μια σκιά, με βαθιές ρίζες στο παρελθόν: η αδιαφάνεια στην οικονομική του λειτουργία και τις οικονομικές του συναλλαγές. Το Βατικανό έχει αρνηθεί επανειλημμένα να εφαρμόσει τις οδηγίες του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά τη σχετική συμφωνία του 2010, για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Περιλαμβάνεται πλέον στη «μαύρη λίστα» των κρατών που δεν συνεργάζονται με τις διεθνείς εποπτικές αρχές και διακινούν κεφάλαια προερχόμενα από εγκληματικές δραστηριότητες.
Από τις αρχές του 2013, η Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας έχει απαγορεύσει τις διατραπεζικές συναλλαγές με τα ιδρύματα που εδρεύουν στο κρατίδιο του Βατικανού. Παρά τις προσπάθειες της Αγίας Έδρας, μέχρι πρόσφατα ουδεμία πρόοδος σημειώθηκε στις επαφές της με την ιταλική Κεντρική Τράπεζα. Αντ’ αυτού, το παπικό κράτος κατέφυγε στην ελβετική συνδρομή. Mάλιστα μία ημέρα μετά την παραίτηση του πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ στις 28 Φεβροαρίου 2013 –η αιτία της οποίας είναι αμφιλεγόμενη– ανακοινώθηκε η συμφωνία του Βατικανού με ελβετική εταιρεία προκειμένου να αναλάβει να διεκπεραιώνει εντός των ορίων του κρατιδίου τις συναλλαγές με πιστωτικές κάρτες και κάρτες ανάληψης.
Σκιές ωστόσο βαραίνουν και την εξωτερική πολιτική του Βατικανού, καθώς στο παρελθόν η Αγία Έδρα συνδέθηκε απροκάλυπτα με αντιδραστικές δυνάμεις, αντιτάχθηκε στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, καθώς επίσης και στην προοδευτική και πρωτοποριακή επιστήμη. Πέρα όμως από σκιές και αμφισβητήσεις, είναι αναμφισβήτητος ο βαρύνων διεθνής του ρόλος, ως κεφαλής μιας θρησκευτικής κοινότητας 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails