Αγαπητέ ποιητά,
Καθυστέρησα να σας γράψω, γιατί διάβαζα και ξαναδιάβαζα, όταν έβρισκα λίγο χρόνο, το πραγματικά εξαιρετικό ποιητικό βιβλίο σας. Με παρέσυρε πολλές φορές σε έναν κόσμο γεμάτο θαύματα.
Ακολούθησα τη "συμβουλή" σας (σ. 9) και μπήκα στο κλουβί, αφήνοντας το βιβλίο, σιωπηλό ερωδιό, στη βεράντα. Έγινα κοινωνός μιας γλώσσας ποιητικής που δημιουργούσε, σε κάθε ποίημα, νέους κόσμους και μας προσκαλούσε να ταξιδέψουμε στα βάθη τους (σ. 12). Έβλεπα μια πολυσήμαντη και μαζί απειλητική πραγματικότητα να ανάγει το "εγώ" σε τόπο και τον τόπο μας σε σύνολο των "εγώ" (σ. 28), τις λέξεις να γίνονται σύμβολα, τα σύμβολα αρχέτυπα και να ανατρέπουν την ξεθωριασμένη πλέον φαντασία μας (σ. 31). Χωρίς αμφιβολία, το βιβλίο σας μας βοηθά να νιώσουμε πόσο διαφορετικοί είναι οι καιροί, πόσο παρακμιακοί όταν επανέρχονται (σ. 36). Διορθώνουμε τα στερεότυπά μας, ψάχνοντας μια βαθύτερη ουσία (σ. 57). Πάνω απ' όλα, ταξίδεψα στην υφήλιο, με συγκλονιστικό σταθμό την Αγιά Σοφιά, όπου οι λέξεις διασπώνται από το άλγος της απουσίας, οι Απόντες ζουν, "υπο-μένουν και ανθίστανται" (σ. 110-11).
Ευχαριστώ πάρα πολύ που δεν με ξεχνάτε.
Με θερμή φιλία,
Ζωή Σαμαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου