«Χριστός γεννάται, δοξάσατε»
[Εφημερίδα Ερμής της Ζακύνθου | ένθετο Επιλογές, 19 Δεκεμβρίου 2014]
«Χριστός γεννάται δοξάσατε», θα ψάλουν με κατάνυξη οι εκκλησίες μας τις μέρες των Χριστουγέννων που πλησιάζουν.
Κι εμείς, εκστασιασμένοι γύρω απ’ το λίκνο, θρησκευόμενοι και μη, θα δοξάσουμε τη γέννηση της αγάπης και θα οραματιστούμε την αλληλεγγύη και την ενότητα με όλα τα πλάσματα του σύμπαντος, ώστε ν’ αγγίξουμε την πολυπόθητη αθανασία μέσ’ απ’ το αδιαίρετο της ολότητας.
Το κάθε τι που γεννιέται στην πλάση εμπεριέχει την ελπίδα εν σπέρματι: Η φύτρα του σταριού που βλασταίνει αυτή την εποχή στα χωράφια μας. Τα πρώτα μπουμπούκια της αμυγδαλιάς μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Τ’ αυγά της χελιδονοφωλιάς, κάτω απ’ τη λότζα μας, την άνοιξη.
Παράλληλα, όμως, αυτές τις μέρες θα δοξάσουμε και τις γέννες του ανθρώπινου πνεύματος· όσες απ’ αυτές μας εξυψώνουν και μας ωθούν να συναντήσουμε τη θεία φύση μέσα μας, σύμφωνα με το «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση» του υπέρτατου κανόνα που μας διέπει.
Και δεν ήταν λίγες οι δημιουργίες της χρονιάς που μας πέρασε. Παρόλο που εξακολουθούμε να βιώνουμε έναν παρατεταμένο κοινωνικό χειμώνα και η ανασφάλεια μετέτρεψε τους περισσότερους από μας σε φυλλοβόλες ψυχές, υπολογίζοντας πως έτσι θα επιβιώσουμε ως την επόμενη άνοιξη, υπάρχουν, ευτυχώς, ανάμεσά μας κι όλες εκείνες οι αειθαλείς, που αντιστέκονται με το έργο τους στα καιρικά φαινόμενα και μας οπλίζουν μ’ αισιοδοξία και τόλμη.
Το 2014 σφραγίστηκε από αρκετές πνευματικές δωρεές: Σημαντικές ανακαλύψεις επιστημόνων-ερευνητών με στόχο την ουσιαστική εξέλιξη και πρόοδο της ανθρωπότητας. Αγώνες για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, την αξιοπρέπεια, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη. Φωτεινές πράξεις αγάπης και αλληλεγγύης προς τους πάσχοντες σωματικά και ψυχικά συνανθρώπους μας. Καλλιτεχνικές δημιουργίες απαράμιλλης ομορφιάς, όπως μια μουσική σύνθεση, ένα πρωτοποριακό εικαστικό έργο ή μια εμπνευσμένη ποιητική συλλογή.
Μια συλλογή σαν αυτή του πατέρα Παναγιώτη Καποδίστρια, με τίτλο «Ανακαλυπτήρια», που εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2014 από το ΚΕΝΤΡΟ ΛΟΓΟΥ «ΑΛΗΘΩΣ», στο Μπανάτο Ζακύνθου.
Ο δημιουργός της, εκτός από την εκκλησία και την εκπαίδευση, διακονεί και τα ανεξερεύνητα μυστήρια της Ελεούσας Ποίησης από τη νεανική του ηλικία. Είναι κληρικός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως Ζακύνθου, δίδαξε ως εργαστηριακός συνεργάτης, για ένα διάστημα, στο Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, σήμερα καθηγητής στο Μουσικό Σχολείο του νησιού, ποιητής και συγγραφέας.
Η εν λόγω συλλογή είναι η ενδέκατη σε σειρά έκδοσης, αλλά αισθανόμαστε την ανάγκη να επισημάνουμε, ότι απ’ το πρώτο ήδη ποιητικό του έργο φάνηκε το διαμέτρημα ενός σημαντικού Έλληνα ποιητή. Και τούτο επιβεβαιώνεται πλήρως απ’ τα βραβεία και τις διακρίσεις που απέσπασε. Μεταξύ αυτών και το Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, το 2004, με τη συλλογή του «Της αγάπης μέγας χορηγός» Επτανησιακά Φύλλα (2003).
Τα «Ανακαλυπτήρια» μάς συγκίνησαν· και χρησιμοποιούμε τη συγκεκριμένη λέξη επειδή, κατά τη γνώμη μας, είναι ίσως απ’ τις πιο κατάλληλες να εκφράσει πόσο μια αληθινή δημιουργία μάς συνεπαίρνει, κινητοποιεί τον βαθύτερο εσωτερικό μας κόσμο και επιτρέπει στον αναγνώστη να συναισθανθεί τους θησαυρούς που αναδύονται από μέσα της.
Λόγος μεστός, αυθεντικός, εκρηκτικός, ώριμος, καλαίσθητη ποιητική φόρμα. Η νόηση αγρεύει τους προβληματισμούς της σε κορυφές στοχασμού και το συναίσθημα διαποτίζει το στίχο με κείνη την ξεχωριστή ευαισθησία, που μόνο οι ταλαντούχοι ποιητές είναι σε θέση να εκφράσουν, σύμφωνα με τους, κατά κοινή ομολογία, ελάχιστους αναγνώστες τους.
Το ποίημα άλλοτε περιβάλλεται σαν από αυγινό φως, με συνέπεια ν’ ακτινοβολεί το αίσθημα της αισιοδοξίας, της χαράς και της ελπίδας. Άλλοτε, πάλι, σαν από δειλινό μούχρωμα που αφήνει να σκιαγραφείται η θλίψη της απώλειας, η αμφισβήτηση, η μελαγχολία και η αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης. Κάποιες φορές αναλαμβάνει τα σκήπτρα η παρηγορία, πάχνη δροσιστική, ξεπλένοντας το τραύμα με λέξεις υπομονής και εγκαρτέρησης. Η απεικόνιση δηλαδή της πραγματικής ζωής με πολύτιμες ψηφίδες ποίησης.
Τι άλλο θα τολμούσαμε, όμως, να προσθέσουμε για έναν ποιητή, ο οποίος απ’ τα πρώτα βήματα της δημιουργίας του προσείλκυσε το ενδιαφέρον του μεγάλου Ελύτη; Αναρωτιόμαστε πόσοι απ’ τους συμπατριώτες μας έχουν συνειδητοποιήσει την προσφορά και το μέγεθος του έργου του. Και το εύλογο ερώτημα επειδή, όπως έχουμε ξαναγράψει, η οικειότητα που δημιουργείται από την καθημερινή επαφή -έστω και οπτική- μάς εμποδίζει ν’ αξιολογήσουμε αντικειμενικά ξεχωριστούς συνανθρώπους μας.
Ελπίζουμε πως οι μικροί μαθητές, ως πιο διαυγή και ελεύθερα πνεύματα, έχουν τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται πόσο πολύ ευνοήθηκαν απ’ την τύχη με το να έχουν στην τρυφερή τους ηλικία για δάσκαλο έναν αληθινή ποιητή.
Παραμονές Χριστού, λοιπόν, όπως συνηθίζουμε να λέμε οι Ζακυνθινοί, και η κοινωνία μας στενάζει κάτω από δυσεπίλυτα προβλήματα και αδιέξοδες καταστάσεις. Καλό θα ήταν ν’ αφήσουμε για λίγο κατά μέρος τα άγχη και πολλά απ’ τα ψευδοδιλλήματα της καθημερινότητας που μας ταλαιπωρούν και να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στα πιο ουσιώδη, μεταλαμβάνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ενέργεια, αγωνιστική διάθεση και δύναμη απ’ τα πνευματικά δισκοπότηρα που μας περιβάλλουν.
Ο καινούργιος χρόνος άνοιξε τις πύλες του να μας υποδεχτεί. ζητάει αγάπη, σθένος, αισιοδοξία. Και να δοξάσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου μεσ’ απ’ το δρόμο που επιλέγει ο καθένας μας. Οι άγγελοι -αυτό είναι βέβαιο απ’ τις γραφές- περιλαμβάνουν και ποιήματα στα ωσαννά τους. Η ποίηση ξέρει να στοχάζεται, να γαληνεύει, να ενοράται το ακατάληπτο και να προσεύχεται. Είναι αυτή που φιλοδοξεί να λέγεται αρωγός στο αέναον της συμπαντικής δημιουργίας. Δυο ποιήματα του Παναγιώτη Καποδίστρια από τη συλλογή «Ανακαλυπτήρια» θα μας πείσουν για του λόγου το αληθές:
ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΣΕ ΑΠΟΣΥΡΣΗ
Σκευή του βίου
σελήνη δαγκωμένη επισκευάζω
και είναι υγεία να φοβάμαι τον Φόβο
σαν τον Ίμερο
μια νίκη Άλφα
ενώ τραχύς ο πόνος μέχρι τ’ Ωμέγα.
Εκτός θαλάσσης
-άμμος έτσι τα ’φερε-
χαραμίζομαι
βρέξει χιονίσει άνεμοι με κατοικούν
ζώα ξεβαμμένα.
Τον άμμο ποθώ
των ψαριών τ’ αγγίγματα
συν όλα τ’ άλλα.
ΠΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ
Επέχει θέση τάφου η Φιλία.
Ενθέτεις εκεί μέσα κτερίσματα θαυμάτων
θολά τζαμάκια της αποκαρδίωσης
φωνούλες ανεφάρμοστες
αισθήματα ληγμένα.
Μια ζωή σε Ονειροτροφείο
τι κατάλαβες;
Ορθώσου τώρα στη γωνιά με το ’να πόδι
παιδί τιμωρημένο
οι δε φιλίες απ’ την αυλή να σε χλευάζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου