Στην "Αλπική ζώνη" με τη Λενέτα Στράνη

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Λάβαμε αυτές τις μέρες τη νέα ποιητική συλλογή τής Λενέτας Στράνη, της φίλης Ζακυνθινής δημιουργού. Τιτλοφορείται "Αλπική ζώνη" και κυκλοφορήθηκε από τις εκδόσεις Κίχλη, τον Νοέμβριο του 2014, με 80 σελίδες. Το εξώφυλλο κοσμεί το έργο του Αριστείδη Πατσόγλου "Φρυκτωρία σε βουνοκορφή", φιλοτεχνημένο ειδικά για την ανά χείρας έκδοση. 

Εκείνο που εισπράττει άμεσα ο αναγνώστης του νέου αυτού ποιητικού βιβλίου είναι ένας λυρισμός ακριβοδίκαιος. Ένας λυρισμός που δεν συγχωρεί, αλλά με το... γάντι κατανέμει ευθύνες προς κάθε κατεύθυνση για την διασάλευση μιας απροσδιόριστης και μυστικής ενίοτε Τάξης, η οποία πάντως διέπει τα σύμπαντα, είτε τα τριγύρω μας, είτε τα εντός μας. 

Ο κάθε ποιητής -εν προκειμένω η φίλη Λενέτα- πασχίζει να γιατρέψει τις όποιες πληγές του χωροχρόνου του, χειρουργικώ τω τρόπω. Μιλώντας ευθαρσώς, δηλαδή, για ανεπίδοτα μεταμεσονύκτια συμβάντα, για το φως που έχει ήδη αλωθεί, για γεγονότα μη αναστρέψιμα, για τους τόπους της ουτοπίας και δη σε καιρούς και τόπους ισχνών αγελάδων, για τις διόδους-διεξόδους της ύπαρξης στα όνειρα, για τις εξόριστες λέξεις κι ένα σωρό άλλες καταστάσεις του αβίωτου βίου μας, επιδιώκοντας εντέλει την επιβίωση και την διάσωση ενός εκάστου. 

Πολλά θα μπορούσε ο αναγνώστης να ανα-γνωρίσει στους στίχους της αγαπητής ποιήτριας. Ανάλογα πάντα με τις δικές του αναζητήσεις. Διότι τότε και μόνον επιδίδεται η Ποίηση, εάν ο δέκτης διακρίνει στα γραψίματα του πομπού-δημιουργού τις προσωπικές του "υπόθεσες ψυχικές" (κατά τη σολωμική ρήση) και δια του χειραγωγού Ποιητή οδηγηθεί σε απάνεμο τόπο - τρόπο ύπαρξης! 

Ευχαριστούμε τη Λενέτα Στράνη για τις ευφρόσυνες στιγμές ανά-γνωσής μας και για του λόγου το αληθές και ασφαλές, αντιγράφουμε δύο χαρακτηριστικά ποιήματα, δείγματος χάριν: 

ΣΕ ΑΛΠΙΚΗ ΖΩΝΗ

Μέτοικοι ἀπ’ τὸ εὔκρατον τοῦ ἡλιοτρόπιου 

δυσπνέοντας ἀνηφορίζουμε τὴ μοναξιά μας

Δεινὴ ὀρειβάτρια ἡ ἐπιβίωση μᾶς ἐμψυχώνει

ἄμετρες οἱ ἀπώλειες στὴ διαδρομή. Πολλοὺς

μᾶς σαβανώνουν χιονοθύελλες ἄλλοι χανόμαστε 

σὲ βάραθρα παραπατώντας. Οἱ εὐνοούμενοι 

τῆς τυχαιότητας καὶ τῶν ὀνείρων στήνουμε 

ἀντίσκηνο σὲ ζώνη ἀλπική. Μέρες διαύγειας

ἡ θέα μᾶς ἐξουθενώνει. Ὄρνια τοῦ νόστου 

γυροφέρνουν στὰ κεφάλια μας 

Λευκὲς παιώνιες ποὺ σμιλευτήκαμε στὸ χιόνι 

δίχως ἐλπίδα νὰ μᾶς λιώσει ἥλιος ἔρωτας

Ἀντὶ γιὰ ὑμέναιους τὸ μοιρολόι τῆς βροχῆς 

μὲ συνοδεία οἰμωγὲς ἀνέμων. Οὐδεὶς τολμᾶ 

νὰ ἐπανακάμψει στὶς πεδιάδες

Μᾶς δήμευσε ἡ νομιμότης ὡς Αὐθαίρετους

*     *     * 

ΑΝΤΙ-ΘΕΣΕΙΣ

Νοέμβρη μήνα οἱ φίλοι μου οἱ ἐπιδημητικοὶ

προετοιμάζονται γιὰ τὸν ἐρχόμενο χειμώνα

Νὰ ἐπισκευάσουν λίγο τὴν ἀνία τους

σπασμένα τζάμια στὰ ἐξώθυρα τῶν καθιερωμένων 

καυσόξυλα στὸ τζάκι τῆς ἀσφάλειας 

ἀλεξικέραυνο γιὰ τὰ ἀπρόοπτα καὶ τὶς ἐκπλήξεις

Οἱ ἄλλοι φίλοι μου οἱ ἀποδημητικοὶ θὰ ταξιδέψουν

χτενίζουν τὰ φτερά τους στὸν ὁρίζοντα

Πούπουλα γκρίζα πέφτουν ἀπ’ τὸ χτένι τους

καὶ σκοτεινιάζει ἡ προοπτικὴ τοῦ ὀνείρου 

Μὰ καὶ ἀκάλυπτοι θ’ ἀποτολμήσουν τὴ διαδρομὴ

Μνῆμα τους τὰ πελάγη καὶ οἱ κάμποι