Ο βασιλιάς Παύλος (1901-1964) ανέβηκε στον ελληνικό θρόνο σε μία από τις πιο φορτισμένες ιστορικές περιόδους του ελληνικού 20ού αιώνα, τον Απρίλιο του 1947, ενώ μαινόταν ο Εμφύλιος στην καθημαγμένη Ελλάδα. ‘Εφυγε πρόωρα από τη ζωή στις 6 Μαρτίου 1964, αφού λίγες ημέρες νωρίτερα είχε ορκίσει, βαριά άρρωστος, την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου στο Τατόι. Τι θα είχε συμβεί στην Ελλάδα αν ο βασιλιάς Παύλος δεν είχε προσβληθεί από μία επιθετική μορφή καρκίνου στο στομάχι και δεν πέθαινε πρόωρα; Πιθανόν η παρουσία του να απέτρεπε τα Ιουλιανά το 1965 και ακόμη περισσότερο τη δικτατορία της 21ης Απριλίου.
Ίσως ο πιο διαδεδομένος μύθος που συνοδεύει τον Παύλο στο συλλογικό υποσυνείδητο ήταν η αίσθηση ότι υπήρξε ένας μάλλον αδύναμος βασιλιάς, και ότι τα νήματα τα κινούσε στην πραγματικότητα η βασίλισσα Φρειδερίκη, που διέθετε περιορισμένο λαϊκό έρεισμα. Αντίθετα, περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα φαίνεται ότι ήταν η τάση του Παύλου να εμπλέκεται ενεργά στο πολιτικό παρασκήνιο.
Στην αρχή της βασιλείας του, κάτω από την επιρροή του βενιζελικού στρατηγού Kωνσταντίνου Βεντήρη, ήταν κάθετα αντίθετος με την προοπτική να πολιτευθεί ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος. Τασσόταν υπέρ μιας κυβέρνησης των Φιλελευθέρων, Βενιζελικών κομμάτων, φοβούμενος ότι ο Παπάγος θα μπορούσε να εξελιχθεί σε δικτάτορα τύπου Φρανθίσκο Φράνκο.
Κατηγορούσε η Αριστερά και ενίοτε το Κέντρο τον Παύλο ως θεματοφύλακα της Δεξιάς. Αλλά πρέπει να επισημανθεί ότι οι Φιλελεύθεροι εισήλθαν στη Βουλή επί της βασιλείας του. Πέραν τούτου, οι αντιρρήσεις του Παύλου σχετικά με την κάθοδο του Παπάγου στην πολιτική προκάλεσαν αντιδράσεις στη Δεξιά.
Το ίδιο συνέβη με την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, μετά τον θάνατο του Παπάγου, παρά την προτίμηση που είχε εκδηλώσει προς τον Στέφανο Στεφανόπουλο η πλειοψηφία των βουλευτών του Ελληνικού Συναγερμού. Η Δεξιά εξεμάνη, για μια ακόμη φορά, όταν το 1963 ο Παύλος έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Γεώργιο Παπανδρέου, με τον οποίο μάλιστα διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πορεία των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα θα ήταν διαφορετική εάν δεν επισυνέβαινε ο θάνατος του Σοφοκλή Βενιζέλου τον Φεβρουάριο του 1964 και του Παύλου έναν μήνα αργότερα. Το παλαιό καθεστώς κατέρρευσε εξαιτίας της ανικανότητας των πολιτικών ηγετών που είχαν αναδειχθεί από την μοναρχία. Με τον θάνατό του άρχισε να γράφεται ο επίλογος της βασιλείας στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου