Μόλις τώρα φθάνει ώς εμάς ένα πένθιμο άγγελμα για έναν φίλο, ο οποίος μετέστη προς την άλλη ζωή, έναν δημιουργό ποιητικού λόγου, τον πολύ Ορέστη Αλεξάκη, ο οποίος απεβίωσε, σε ηλικία 84 ετών.
Γεννημένος το 1931 στην Κέρκυρα, ο Ορέστης Aλεξάκης σπούδασε νομικά και άσκησε στην Αθήνα το επάγγελμα του δικηγόρου έως το 1991. Μετά το 1991 έζησε στην Κέρκυρα και τη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια μετακόμισε μόνιμα στην Αθήνα. Έγραψε κυρίως ποίηση, παράλληλα όμως ασχολήθηκε με φιλολογικά μελετήματα, δοκίμια και κριτική. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ισπανικά και σερβικά. Είχε τιμηθεί για την ποίησή του με το βραβείο Nικηφόρου Bρεττάκου.
Όπως πληροφρούμαστε, η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 18 Μαΐου, στις 15:30, από το νεκροταφείο της Καλλιθέας. Θα μείνει αλησμόνητος, πλάι σε κείνους όλα αυτά τα χρόνια μάς έδινε παρηγορία ο ήσκιος του. Ιδού ένα από τα πλείστα όσα δείγματα της γραφής του:
Και μη ρωτάς γιατί θλιμμένος είμαι
Είναι που πίσω απ’ τη σιωπή σου ταξιδεύουν
τα καραβάνια
των λησμονημένων
Είναι που μες στα μάτια σου σαλεύουν
σκιές νεκρών
μορφές αγαπημένων
Είναι που μοιάζεις με ταξίδι στο αχανές
Είναι που δρόμους άλλους φανερώνεις
Είναι που κλείνεις τις
καταπακτές
και στο καινούριο θαύμα ξημερώνεις
Είναι που μες στο φέγγος σου αγρυπνώ
σα να πιστεύω πως
υπάρχω ακόμα
Είναι που σου χρωστώ πολύ ουρανό
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα
Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989) [πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πλανόδιον το 1989] Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου