Μ Ν Η Μ Ο Σ Υ Ν Η
Στον Ορέστη Αλεξάκη (1931-2015)
αποχαιρετισμός
Και τώρα που ακίνητος γυρνάς
να δεις (ανείδωτα) μεσ' στις σκιές
τους άλλους φίλους της σιωπής
και της γαλήνης
-όσους με το μελάνι τους
αφήσανε το φως
να σιγοκαίει για το κενό
στης διάβασης την πύλη-
σβήσε αλάθητα στης Λάμψης την ακμή
της Λήθης το κατάμαυρο σημάδι
και σε λευκές σελίδες χάραζε
της Μνημοσύνης τη γραμμή -
Έτσι
ορθός πάντα να στέκεσαι κ' εσύ
-Ορέστη της παραβολής ή του ωραίου μύθου-
με της πνοής ή με της λύρας μυστικά
τα σωθικά να κοινωνείς
και τους σφυγμούς να συνωδείς
για της αυγής τους οδοιπόρους -
όταν επίμονα
για τ' όνειρο θα τους καλείς
στης αντοχής την άνοδο
ή στον μονόδρομο της Καλλιθέας.
Διονύσης Σέρρας
Ζάκυνθος, 18-20.5.2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου