Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ [facebook]
Η Κέρκυρα είναι πια φτωχότερη, με την αναχώρηση για το επέκεινα της σπουδαίας χαράκτριας και μεγάλης, γλυκύτατης ψυχής, Άριας Κομιανού.
Μια φιλόξενη στέγη για την τέχνη της χαρακτικής απέκτησε η Κέρκυρα, προσφορά της χαράκτριας στον τόπο καταγωγής της, σε ένα διατηρητέο κτήριο επί της οδού Π. Κωνσταντά 13 (προσωπική περιουσία της χαράκτριας), αλλά ο χρόνος αποδείχτηκε αντίπαλος. Έφυγε από τη ζωή τον πρώτο καιρό της ίδρυσης του ιδρύματος ο πρόεδρος Θάνος Χρήστου, πανεπιστημιακός. Το ίδρυμα φυτοζωούσε, αρρώστησε κι η Άρια, δεν αναπτύχθηκαν καν τα εκπαιδευτικά προγράμματα που ήταν ο κύριος στόχος. Έφυγε πια κι η Άρια, και κανείς δεν γνωρίζει το μέλλον.
Η Άρια Κομιανού γεννήθηκε το 1938 και σπούδασε χαρακτική στην ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Κώστα Γραμματόπουλο. Στο έργο της περιλαμβάνονται χαρακτικά, πορτρέτα και ex-libris, ενώ έχει εικονογραφήσει πολλά βιβλία. Έχει πραγματοποιήσει περίπου 25 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει λάβει μέρος σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων, ενώ έχει βραβευτεί σε πολλές διοργανώσεις στο εξωτερικό. Στην Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών (Μουσείο Σολωμού Κέρκυρας) είχε δωρήσει χαρακτικά της, με τον «Πόρφυρα» συνεργάστηκε σε πολλά εξώφυλλα. Θα την θυμόμαστε.
Μια φιλόξενη στέγη για την τέχνη της χαρακτικής απέκτησε η Κέρκυρα, προσφορά της χαράκτριας στον τόπο καταγωγής της, σε ένα διατηρητέο κτήριο επί της οδού Π. Κωνσταντά 13 (προσωπική περιουσία της χαράκτριας), αλλά ο χρόνος αποδείχτηκε αντίπαλος. Έφυγε από τη ζωή τον πρώτο καιρό της ίδρυσης του ιδρύματος ο πρόεδρος Θάνος Χρήστου, πανεπιστημιακός. Το ίδρυμα φυτοζωούσε, αρρώστησε κι η Άρια, δεν αναπτύχθηκαν καν τα εκπαιδευτικά προγράμματα που ήταν ο κύριος στόχος. Έφυγε πια κι η Άρια, και κανείς δεν γνωρίζει το μέλλον.
Η Άρια Κομιανού γεννήθηκε το 1938 και σπούδασε χαρακτική στην ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Κώστα Γραμματόπουλο. Στο έργο της περιλαμβάνονται χαρακτικά, πορτρέτα και ex-libris, ενώ έχει εικονογραφήσει πολλά βιβλία. Έχει πραγματοποιήσει περίπου 25 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει λάβει μέρος σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων, ενώ έχει βραβευτεί σε πολλές διοργανώσεις στο εξωτερικό. Στην Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών (Μουσείο Σολωμού Κέρκυρας) είχε δωρήσει χαρακτικά της, με τον «Πόρφυρα» συνεργάστηκε σε πολλά εξώφυλλα. Θα την θυμόμαστε.
Η Άρια Κομιανού (1938-30 Ιουλίου 2015) είναι κοντά μου. Η χαρακτική στην Κέρκυρα και ευρύτερα στα Ιόνια Νησιά ήταν πάντα σπουδαίο πράγμα. Ο Νικόλαος Βεντούρας κουβαλούσε την κληρονομιά που άφησαν στη χαρακτική οι πρωτοπόροι Λυκούργος Κογεβίνας και Μάρκος Ζαβιτζιάνος. Συνεχίζει ο Γιώργος Κεφαλληνός, αδρές γραμμές χάραξε κι η Άρια Κομιανού, ο επόμενος σημαντικός κρίκος της αλυσίδας των Κερκυραίων χαρακτών, η οποία θαύμαζε τα δυνατά κόκκινα. Και άλλοι (δεν κάνω τώρα απογραφή).
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει τη Δευτέρα, στο Σταυρό, τη γενέτειρά της, καθώς μαθαίνουμε.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει τη Δευτέρα, στο Σταυρό, τη γενέτειρά της, καθώς μαθαίνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου