Ταξίδεψε και φωτο-αποτύπωσε ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Σε απόσταση 13 χιλιομέτρων από τo Kotor του Μαυροβουνίου βρίσκεται η κωμόπολη Perast, που χάρη στα 17 αρχοντικά παλάτια και τις 16 περίτεχνες εκκλησίες της έχει κερδίσει το προσωνύμιο «Βενετία του Kotor».
Στο πέρασμα των αιώνων, πολλές αυτοκρατορίες μάχονταν για τον έλεγχο της μικρής αυτής πόλης. Τον 10ο αιώνα ήταν μια αυτόνομη πόλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Από το 1186 έως το 1371 ήταν μια ελεύθερη πόλη της μεσαιωνικής Σερβίας. Από το 1420 έως το 1797 ανήκε στην Δημοκρατία της Βενετίας και υπό ουγγρικό έλεγχο για σύντομο χρονικό διάστημα, ως ανεξάρτητη δημοκρατία από 1395 έως 1420, οπότε περιήλθε υπό βενετικό έλεγχο. Την Γαλλική Κατοχή (1807-1814) ακολούθησε η αυστριακή κυριαρχία μέχρι το 1918, όταν το διπλανό Κότορ έγινε τελικά μέρος της Γιουγκοσλαβίας. Δεκαέξι μπαρόκ παλάτια χτίστηκαν κατά την περίοδο αυτή, δεκαεπτά καθολικές εκκλησίες και δύο ορθόδοξες. Η παλιά πόλη δεν έχει αμυντικό τείχος, αλλά, αντίθετα, έχει εννέα αμυντικούς πύργους, ο σημαντικότερος των οποίων είναι ο πύργος του Τιμίου Σταυρού. Χτίστηκαν από το ναυτικό της Ενετικής Δημοκρατίας κατά τον 15ο και 16ο αιώνα.
Ο διακεκριμένος Κροατός μπαρόκ ποιητής και θεολόγος Αντρίγια Zmajević (1628-1694) ήταν από την Perast. Στις 15 Απριλίου 1654 η οθωμανική δύναμη από την Ερζεγοβίνη, υπό την ηγεσία του Μωάμεθ-πασά Rizvanbegović επιτέθηκε στην πόλη. Ο Κρστο, αδελφός του Αντρίγια, υπερασπίστηκε ηρωικά την πόλη. Άντρια έγραψε ένα ποίημα με τίτλο "Μάχη της Perast", αφιερωμένο σε αυτό το γεγονός.
Η πόλη Perast βρισκόταν στο απόγειό της τον 18ο αιώνα, στο πλαίσιο της Ενετικής Δημοκρατίας, όταν υπήρχαν εκεί, εξάλλου, τέσσερα ενεργά τα ναυπηγεία, στόλος από περίπου εκατό πλοία και 1.643 κάτοικοι. Εκείνη την εποχή τα πιο όμορφα κτίρια ανέκυψαν στο πλαίσιο αυτής της οχυρωμένης πόλης. Πολλά περίτεχνα μπαρόκ παλάτια και θαυμάσιε κατοικίες, επηρεασμένα από τη χαρακτηριστική βενετσιάνικη αρχιτεκτονική. Ο πληθυσμός έχει μειωθεί από το 430 έως το 1910 και σήμερα αριθμεί μόνον 360 κατοίκους.
Στα τέλη του 18ου αιώνα, η πόλη συσσώρευσε αρκετό πλούτο. Κατάφερε να συγκεντρώσει 50.000 χρυσά νομίσματα (περίπου 200 κιλά χρυσού), προκειμένου να πληρώσει τον Ενετό κατασκευαστή Giuseppe Beati, ώστε να τους κατασκευάσει το ψηλότερο καμπαναριό (55 μέτρων) στην ανατολική ακτή της Αδριατικής.
Κατά την πτώση του Γαληνοτάτης (1797), η Perast ήταν η τελευταία πόλη της Δημοκρατίας που κατέβασε τη σημαία των Ενετών. Στις 12 Μαΐου του 1797 η Δημοκρατία της Βενετίας εξέπνευσε, αλλά μερικές θέσεις στην Βενετική Αλβανία για αρκετούς μήνες συνέχισαν να παραμένουν πιστοί στην Ενετική Δημοκρατία: Η Perast ήταν ο τελευταίος τόπος της Δημοκρατίας που παραδόθηκε. Στις 22 Αυγούστου του 1797 ο κόμης Giuseppe Viscovich, καπετάνιος της Perast, κατέβασε τη σημαία των Ενετών με τον Λέοντα του Αγίου Μάρκου, προφέροντας αποχαιρετιστήρια λόγια μπροστά στους κλαίοντες ανθρώπους της πόλης κι έθαψε τη σημαία κάτω από το θυσιαστήριο του κυρίως ναού της πόλης. [Ακούστε ΕΔΩ το τραγούδι "Perasto 1797" από τον Luciano Brunelli. Τα αποχαιρετιστήρια λόγια του Κόμη, ακούστε ΕΔΩ].
Από το 1941 έως το 1943, κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού ο Μουσολίνι είχε επισυνάψει τα εδάφη γύρω από Kotor στο Βασίλειο της Ιταλίας, η Perast επέστρεψε τρόπον τινά υπό την επίδραση της Βενετίας, όντας η περιοχή μέρος της Δαλματίας, ονομαζόμενη "Provincia di Cattaro". Μετά το 1945, η Perast αποκαταστάθηκε στην Γιουγκοσλαβία, και αποτελεί μέρος του Μαυροβουνίου μετά την ανεξαρτησία του, το 2006.
Στο μέσον περίπου του κόλπου-φιόρδ, σε κοντινή απόσταση από την Perast, δύο μικρά νησάκια μέσα στο γαλάζιο σεντόνι της θάλασσας τραβούν την προσοχή του κάθε περιηγητή: τα νησιά St George’s Island (Sveti Dorde) και Our Lady of the Rock Island (Gospa od Skrpjela), τα οποία είναι επισκέψιμα με καΐκι από το λιμάνι της Perast. Πάνω στο πρώτο νησί ορθώνεται ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων Μοναχών, ενώ στο άλλο δεσπόζει η Εκκλησία της Παναγίας των Βράχων (1632), κτισμένη σε ρυθμό μπαρόκ. Ο επισκέπτης μπορεί να ζητήσει από τους ντόπιους να του διηγηθούν τον θρύλο που συνοδεύει τη δημιουργία του μικρού νησιού της Παναγίας - κάθε φορά που οι ναυτικοί της Perast επέστρεφαν σώοι από ένα δύσκολο ταξίδι έριχναν κι από έναν βράχο, καθώς έμπαιναν στον κόλπο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί έτσι η λιλιπούτεια νησίδα.
[Πολλαπλά στοιχεία, σχετικά με την εν λόγω κωμόπολη, ερανίστηκε από το διαδίκτυο και συνέθεσε προς ανάγνωσιν ο π. Π. Κ.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου