Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Έλαβα σήμερα "Τα καναπεδάκια της ανεργίας", το νέο βιβλίο με είκοσι τρία μικροδιηγήματα του καρδιακού φίλου και αδελφού Δημήτρη Γ. Μαγριπλή. Εκδόθηκε τον περασμένο μήνα, Ιούνιο 2016, από την Κριτική, με 144 σελίδες, ομιλητικό εξώφυλλο του Γιώργου Σκαραφίγκα και αποτελεί την αντίσταση του Δημήτρη στη χαίνουσα κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας, μιας πατρίδας στο μη περαιτέρω και στην άκρη του γκρεμού.
Όντας ο ίδιος βαθύτατα και άδολα πολιτικοποιημένος, βαθιά μορφωμένος -όντας διδάκτορας κοινωνιολογίας-, άνθρωπος της λογοτεχνίας (γραφιάς πεζογραφίας και εραστής της ποίησης), έχει σπρωχτεί κι αυτός στο μη περαιτέρω της μητέρας πατρίδας, μακριά από τα πρωταρχικά όνειρά του. Σύζυγος της γλυκύτατης Διονυσίας, πατέρας τριών υπέροχων παιδιών (της Ελένης, του Γιώργου και της Ειρήνης), απομονωμένος σ' ένα ειδυλλιακό αγρόκτημα κοντά στη θάλασσα, στο Βαθύ Κυπαρισσίας, έχει βρει τρόπους ν' αντισταθεί στο ρεύμα του χαμού. Εργάζεται χειρωνακτικά με ό,τι αγροτικό σκεφτεί ο νους, ανασταίνει με αγώνα τα παιδιά του, ενώ παράλληλα ορθώνει λόγο έλλογο κατά όσων έσπρωξαν τον λαό μας, τον "πάντοτε ευκολοπίστευτο και πάντα προδομένο" (κατά τον στίχο Διονυσίου του Σολωμού), στο μη περαιτέρω των αντοχών του, που λέγαμε ανωτέρω.
Έτσι, το ανά χείρας βιβλίο του Μαγριπλή, αποτελεί το ημερολόγιο της Κρίσης, την ευθύβολη κραυγή της αγωνίας του ή, όπως ακριβώς αναφέρεται στο οπισθόφυλλό του, "σε ένα ιδιότυπο μείγμα μαγικής αφήγησης και στεγνού ρεαλισμού, ο Δημήτρης Μαγριπλής καταγράφει σπαρταριστές εικόνες και ιστορίες από την αστική και αγροτική Ελλάδα της υπερκατανάλωσης και της κρίσης που ακολούθησε. Οι ανίκητοι και ακίνητοι μηχανισμοί της ελληνικής γραφειοκρατίας, οι εκπρόσωποι της εκκλησίας και των λεγόμενων 'κοινωνικών φορέων', ο επιχειρηματίας, ο αγρότης και ο συμβασιούχος - κανείς δε μένει στο απυρόβλητο, ενώ όλοι μαζί συνθέτουν ένα γκροτέσκο ψηφιδωτό της σύγχρονης Ελλάδας".
Ο Δημήτρης Μαγριπλής εκπέμπει προς κάθε κατεύθυνση το δικό του SOS από το Βαθύ Κυπαρισσίας, δίχως να επαναπαύεται ωχαδελφικά στην δίνη της καθημερινότητας. Έχει κατορθώσει να γράφει τόσο ήρεμα, τόσο φιλικά για τα μέγιστα προβλήματα επιβίωσης μέσα σ' έναν βίο αβίωτο, ώστε εντέλει έχεις την αίσθηση ότι ο πανήρεμος και μόνιμα μειλίχιος Δημήτρης έχει υψώσει ήδη την δική του αγέρωχη και απο-φασιστική αντιστασιακή σημαία στην έπαλξη που βρέθηκε!
Φίλε Δημήτρη, καλή Ανάσταση! Φτού, ξελεφτερία για όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου