© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

50 χρόνια από το Ναυάγιο "Ηράκλειον" - Ο ελληνικός "Τιτανικός". Αφιέρωμα στην 582η "Ιστορία Εικονογραφημένη"

Μας πληροφορεί μες από το ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ

Τον Μάρτιο του 1965 η άφιξη του υπερωκεανίου «Λέστερ» στο λιμάνι του Πειραιά, για λογαριασμό της κραταιάς τότε Ατμοπλοΐας Αδελφών Τυπάλδου, γίνεται δεκτή με διθυραμβικά δημοσιεύματα. Τον Ιούνιο αφού μετονομάστηκε σε «Ηράκλειο» δρομολογήθηκε στις ακτοπλοϊκές γραμμές Πειραιά - Κρήτης. 

Τίποτα δεν προμήνυε ότι το πλοίο θα προκαλούσε στις 8 Δεκεμβρίου 1966 μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στην Ελλάδα. Το ναυάγιο του «Ηράκλειο» εκτοπίζει από τα πρωτοσέλιδα του ημερήσιου Τύπου δύο κορυφαία γεγονότα της νεότερης ελληνικής ιστορίας: τη δίκη για τη δολοφονία Λαμπράκη και τη δίκη για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Η αδυναμία παροχής βοήθειας, τα «ξύλινα» σωσίβια, η μη συμμετοχή ναυαγοσωστικών, αν και είχαν ειδοποιηθεί, η αργοπορία των πολεμικών πλοίων, οι παροπλισμένοι σταθμοί ασυρμάτου «αναδύονται» από τον βυθό της Φαλκονέρας.

Στο ταραχώδες κλίμα της εποχής η πολιτικοποίηση του δυστυχήματος ήταν αναπόφευκτη. Οι πολιτικές ευθύνες για τους ελλιπείς ελέγχους ασφαλείας, καθώς και τη μη εφαρμογή ψηφισθέντος προ 18μήνου νόμου για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, μπήκαν στο κάδρο της σύγκρουσης της Ένωσης Κέντρου με την «κυβέρνηση των αποστατών». Στις 16 Δεκεμβρίου ο Σταύρος Μπίρης, πρώην υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας του Γεωργίου Παπανδρέου, ξεκαθάρισε ότι η πράξη δρομολόγησης του πλοίου δεν εδόθη επί των ημερών του αλλά από τους αποστάτες.

Και ο αρχηγός της ΕΡΕ Παναγιώτης Κανελλόπουλος όμως επετέθη στην κυβέρνηση ζητώντας την παραίτηση του υπουργού Ισίδωρου Μαυριδόγλου. Τέσσερις ημέρες μετά ήρε την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση Στεφανόπουλου, κατόπιν μυστικής συμφωνίας με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον βασιλιά, δρομολογώντας εκλογές για τον Μάιο του 1967, οι οποίες βέβαια ανακόπηκαν από τη χούντα των συνταγματαρχών.

Ο αριθμός των θυμάτων του ναυαγίου ήταν πιθανότατα πολύ μεγαλύτερος από τους 276. Ανάμεσα στους μόλις 47 διασωθέντες ούτε μία γυναίκα ούτε ένα παιδί, κανένας κάτω των 16 ή άνω των 45 ετών. Οι περισσότεροι πνίγηκαν μέσα στις καμπίνες. Μέσα στο πλοίο κανένας επιβάτης δεν ήταν καταγεγραμμένος και ανάμεσά τους υπήρχαν πολλοί Ρομά και κρατούμενοι, που χάθηκαν και είναι αμφίβολο εάν αναζητήθηκαν ποτέ.

Το τελευταίο ταξίδι τού «Ηράκλειον» δεν στάθηκε μοιραίο μόνο για τις ψυχές που πήρε μαζί του αλλά και για τη θαλάσσια αυτοκρατορία των Αδελφών Τυπάλδων, πρωτοπόρων της ελληνικής κρουαζιέρας, ενώ άμεσο ήταν και το πλήγμα στον ελληνικό τουρισμό. Μετά το τραγικό αυτό ναυάγιο καθορίστηκαν μελέτες για δημιουργία επί τούτου θαλάμων επιχειρήσεων έρευνας διάσωσης τόσο στο ΥΕΝ όσο και στη Ναυτική Διοίκηση Αιγαίου, επίσης τότε καθορίστηκε ο θεσμός του «σκοπούντος πλοίου» (ένα πολεμικό πλοίο από κάθε κατηγορία κάνει επιφυλακή 24ωρης ετοιμότητας στο ναύσταθμο), καθώς και ο καθορισμός άδειας απόπλου σύμφωνα με τις υφιστάμενες κάθε φορά καιρικές συνθήκες και όχι «κατά κρίσιν πλοιάρχου».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails