Περιήγηση στην Αρμενία {3}

Ταξιδεύει και φωτο-μεταδίδει ο π. ΜΙΧΑΗΛ ΒΙΣΒΙΝΗΣ

Η γιαγιά Ναταλία με τον σύζυγό της είναι μαζί από 18 ετών παντρεμένοι, ήτοι διάγουν το εβδομηκοστό πρώτο έτος εγγάμου βίου. Αυτό το φτωχικό και ταπεινό σπιτάκι φιλοξενεί μέχρι σήμερα την αγάπη που τρέφει ο ένας στον άλλον. 
     Άντεξαν πολλούς βοριάδες στην ζωή τους, ξεριζωμούς, θανατηφόρους σεισμούς, την λαίλαπα του άθεου σοβιετισμού και πολλά άλλα, που όταν η γιαγιά εξιστορεί τα μάτια της τρέχουν ακόμη. Κάθε τόσο σηκώνει τα ροζιασμένα χέρια της και δείχνει την εκκλησιά του Άι Δημήτρη εκεί πάντα αποθέτει τις ελπίδες της. Κρατάει καθημερινά άσβεστο το καντήλι της πίστης. Μες από αυτή την απλή πίστη της βρήκε έναν τρόπο να οικονομεί το λάδι για να μην της τελειώνει... 

     Όση ώρα μιλούσε μου θύμιζε μια άλλη μάρτυρα της πίστης και της Ελλάδας «την Κυρά της Ρώ». Δεν είχα στα μπαγκάζια μου μια σημαιούλες να της αφήσω. 

     Τελειώσαμε με την Γιαγιά με ένα ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και εκείνη ανταπάντησε δυνατά με τα 90 της χρόνια με ποντιακή φωνή πνιγμένη στη συγκίνηση: ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!! 

     Αληθώς Ανέστη Γιαγιά! Κράτα αναμμένο το καντήλι!!!

Όλα αυτά συμβαίνουν στην ενδοχώρα της Αρμενίας και μάλιστα στο χωριό Χανκαβάν, το οποίο ονομάζεται και "ελληνικό χωριό". Στον καιρό μας διαμένουν εκεί μόνο πέντε οικογένειες, των οποίων οι πρόγονοι μετοίκησαν στον τόπο αυτόν από τον Πόντο στο β΄ μισό του 19ου αιώνα.

     Όλα τα παιδιά και τα εγγόνια τους ζουν πλέον στην Ελλάδα. Στις δημοσιευόμενες φωτογραφίες αποτυπώνεται η μικρή ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, η οποία συντηρείται από τους χωριανούς που ζουν στη Ελλάδα. Την ιερή αυτή στέγη προσέχει και ανάβει καθημερινά το καντήλι η γιαγιά Ναταλία, ηλικίας 90 ετών. Το καντήλι το ανάβει για λίγο, διότι μεριμνά να κάνει οικονομία λαδιού, ώστε να της φτάσει το λίγο που διαθέτει...