11/9/2020 Του Θεοδώρου Καλμούκου | Εθνικός Κήρυξ
Η Μόρια καίγεται. Το χάος που υπήρχε έγινε έρεβος. Ο πόνος πολύς. Η αγωνία κορυφώθηκε και βασανίζει τη ψυχή μου. Ζητώ την κατανόηση των φίλων αναγνωστών και αναγνωστριών για τον προσωπικό τόνο της σημερινής μου γραφής για το αγιοτόκο και ηρωοτόκο νησί της Λέσβου, αλλά θα καταλάβουν το ανάκρασμα της καρδιάς μου όταν τους πω ότι πέρα από όλα τα άλλα με συνδέουν με αυτό το χωριό οι σταυροί και μνήματα των γονιών μου, όπως είμαι σίγουρος και πολλών από εσάς στις ιδιαίτερες πατρίδες σας.
Όπως σας έχω πει εδώ και πολλά χρόνια η Μόρια είναι η ιδιαίτερή μου πατρίδα και ο ασίγαστος νόστος της καρδιάς μου. Είναι η γεννήτρα γης μου. Εκεί που πρωτάνοιξα τα κλαμένα μου μάτια στο θαύμα και το αίνιγμα της ζωής. Εκεί, στο σχολείο της που πρωτόμαθα συλλαβιστά τα πρώτα μου γράμματα και του Θεού τα πράγματα στον ναό του Αη Βασίλη δίπλα στον μακαριστό παπά-Βασίλη Μπάμια, αυτόν τον εγκόσμιο άγιο ιερέα.
Bλέποντας τη Μόρια στις φλόγες η αγωνία μου για την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί, μεταποιήθηκε σε θλίψη αφόρητη. Βέβαια η κατάσταση ήταν γνωστή, αλλά αυτές τις μέρες πια κορυφώθηκε, η φωτιά αποτελείωσε το χωριό μου με όλα τα συνεπαγόμενα.
Η οργή και η αγανάκτηση ξεχείλισαν από τις καρδιές των φιλήσυχων κατοίκων της Μόριας βλέποντας το χωριό τους κυριολεκτικά να καίγεται. Φοβερές οι σκηνογραφίες. Απερίγραπτες. Φωτιές, καπνοί, αντάρα, σκόρπισμα των ταλαίπωρων προσφύγων και μεταναστών και άλλων, ανάμεσά τους και κακοποιών στοιχείων, στους δρόμους και τα σοκάκια του χωριού. Ακόμα και στο κοιμητήριο πήγαν κατά δεκάδες στη δροσιά των πεύκων, τρώνε, αφοδεύουν, κατασκηνώνουν. Άλλο ένα εκκλησάκι, του Αγίου Ιωάννη, το κατάστρεψαν κυριολεκτικά. Δεν αφήνουν ήσυχους ούτε τους αγίους μας, ούτε τους νεκρούς μας…
Οι κάτοικοι νιώθουν αποκαρδιωμένοι και προδομένοι από τη σημερινή κυβέρνηση και τους υπευθύνους της, στους οποίους είχαν εναποθέσει όνειρα και ελπίδες, αλλά δυστυχώς αποδεικνύονται ανεπαρκείς ακόμα και για βασική αντιμετώπιση. Κρίμα. Από δηλώσεις και πυροτεχνήματα άλλο πράγμα. Ο λιμός της πράξης όμως απογυμνώνει κυριολεκτικά όχι μόνο τον αρμόδιο υπουργό Μηταράκη αλλά και πιο ψηλά. Να το πω ξεκάθαρα πως πολύ φοβάμαι ότι ο Μητσοτάκης έχει τελειώσει από τη Λέσβο αν δεν αλλάξει άρδην ρότα. Καθαρές κουβέντες.
Και για να εξηγούμαστε: Οι κάτοικοι της Μόριας και της Λέσβου γενικότερα είναι άνθρωποι αξιοπρεπείς, φιλάνθρωποι, φιλάδελφοι και αλληλέγγυοι. Βγάζουν την μπουκιά από το στόμα τους για να τη μοιραστούν με τους ταλαίπωρους πρόσφυγες και μετανάστες διότι οι ίδιοι ξέρουν από τον καημό και τον κατατρεγμό της προσφυγιάς αφού τον έζησαν στο πετσί τους το 1922 με την καταστροφή της Μικράς Ασίας και τον σφαγιασμό της Σμύρνης. Ανάμεσά τους ήταν και οι δικοί μου προπάτορες, ο παππούς και η γιαγιά από τη Σμύρνη και τις Κυδωνίες ή Αϊβαλή και οι οποίοι από προύχοντες και πάμπλουτοι που ήταν στον τόπο τους, έγιναν πρόσφυγες ξεριζωμένοι στη Λέσβο.
Η σημερινή κατάσταση όμως έχει κυριολεκτικά παραμορφώσει το νησί κι έχει κονιορτοποιήσει τη Μόρια, η οποία πριν μερικά χρόνια ήταν μία κωμόπολη γεννήτρα ανθρώπων του πνεύματος, των γραμμάτων, της λογιότητας, της αρχοντιάς, της επιχειρηματικότητας, της οικογένειας, της πίστης στα όσια και ιερά της Ορθοδοξίας και του Γένους. Έσφυζε από ζωή και δραστηριότητα και σήμερα τα αποκαΐδια και η δυσοσμία τους σημαίνει το τέλος της. Κρίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου