Κλειδώνουν οι πόρτες
για τις μνήμες; Υπάρχει τέτοιας λογής λουκέτο;
Τον πατέρα να φέρνει το
δέντρο για τα Χριστούγεννα, τον χειμώνα του 1978.
Την μάνα με το έτι και έτι της ημερήσιας αγάπης της.
Τα παιδιά με τσάντες φορτωμένα
και κόμικ, είναι Παρασκευή μεσημέρι, παράδεισος·
μπορεί και παράνομα τσιγάρα,
πώς να αποδείξουμε, αλλιώς, ότι μεγαλώνουμε;
Μεγαλώσαμε
όμως.
Και οι πόρτες κλειδωμένες.
Άβαφες κι αμέριμνες.
Στρωμένος ο δρόμος απάτητα φύλλα
και τα ετήσια του χειμώνα ρούχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου