© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2022

Άγιος Διονύσιος ο εν Ζακύνθω: 400 χρόνια από την κοίμηση του Πολιούχου Αγίου της νήσου (+17.12.1622)

Έχουν ήδη συμπληρωθεί 400 χρόνια από την 17η Δεκεμβρίου 1622, οπότε ο ταπεινός Ιεράρχης, Διονύσιος ο Ζακύνθιος, μετέστη στον Ουρανό, καθιστάμενος διαιώνιος πρέσβης ακοίμητος των πιστών. Ο Άγιος Διονύσιος, άγιος της ανεξικακίας και της συγγνώμης, όπως προσφυέστατα έχει ονομασθεί, επίγειος άγγελος της άσκησης και της ανιδιοτέλειας, αποτελεί μία από τις φωτεινότερες μορφές της Ορθοδοξίας κι έναν από τους λαοφιλέστερους Αγίους.

Γόνος εύπορης οικογένειας Νορμανδών ευγενών, γεννήθηκε κατά το έτος 1547 σε μια οικία, στην πρόχειρα φτιαγμένη πόλη του Αιγιαλού της Ζακύνθου, των πρώτων ενετικών χρόνων. Γονείς του ήταν ο Νούκιος Σιγούρος και η Παυλίνα Βάλβη, ασπασθέντες αμφότεροι το ορθόδοξο δόγμα και βαπτίζοντες το τέκνο τους με το όνομα Δραγανίγος.

Είναι γνωστό ότι έμαθε τα στοιχειώδη και τα πρώτα γράμματα της Εκκλησίας δίπλα στον αναγνώστη Καιροφύλα ενώ εξακολούθησε, και μετά την ηλικία των δέκα χρόνων, κατ’ οίκον σπουδές, παρά θεοσεβών και ευπαίδευτων διδασκάλων της εποχής εκείνης.

Σε ηλικία είκοσι ενός έτους, στερημένος πλέον των γονέων του, αποφασίζει τον Νοέμβρη του 1568 να ενδυθεί το μοναχικό σχήμα και να αφιερώσει τον βίο του στην αγάπη του Θεού.

Ενδυθείς το μοναχικό σχήμα και μετονομασθείς σε Δανιήλ, λαμβάνει λίγες ημέρες αργότερα από την Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας, την διαχείριση και επιστασία της ορεινής Μονής, δημοσίου πατρωνικού δικαιώματος, της Υπεραγίας Θεοτόκου Αναφωνητρίας.

Έχοντας ήδη διαβεί τα πρώτα στάδια της ιεροσύνης του, ξεκινά το καλοκαίρι του 1577 το ταξίδι για την Ιερουσαλήμ, με σκοπό να προσκυνήσει τον Τάφο του Χριστού. Εξ Αθηνών διερχόμενος χειροτονείται, υπό του εκεί Μητροπολίτου Νικάνορος, Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης, μετονομασθείς Διονύσιος, προς τιμήν του Αγίου Διονυσίου του Αεροπαγίτου, πολιούχου της πόλης των Αθηνών.

Στην Αίγινα, ο Αρχιεπίσκοπος Διονύσιος παρέχει, σύμφωνα με τον ζακύνθιο ιστοριοδίφη Λεωνίδα Ζώη «πλείστα δείγματα της αγίας αυτού ψυχής, γενόμενος Προμηθεύς των ορφανών, των χηρών αντιλήπτωρ, των πενήτων κυβερνήτης και στύλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Παραιτηθέντος, προς μεγίστη θλίψη των Αιγινητών, του θρόνου του και επιστρέφοντας στη γενέθλια ζακυνθινή γη, ο αγαπητός και άξιος Ιεράρχης εκλέγεται, υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου, Χωρεπίσκοπος και Πρόεδρος Ζακύνθου, γεγονός που ερεθίζει τον Επίσκοπο Κεφαλληνίας και αναφέρεται στις Βενετικές Αρχές, οδηγώντας μέσω μηχανορραφιών στην αναγνώριση και παραίτησή του από κάθε πράξη, η οποία θα εθεωρείτο ότι προσκρούει στα συμφέροντα του ανωτέρω Επισκόπου.

Αποθανόντος του Επισκόπου Κεφαλληνίας-Ζακύνθου, και μετά τις φορτικές πιέσεις και προτροπές των συμπατριωτών του, θέτει υποψηφιότητα για την χηρεύουσα Επισκοπή, όπου, παρά τις υποσχέσεις και τα προγνωστικά, παραγκωνίζεται, εξαιτίας δωροδοκίας του κεφαλληνιακού κλήρου.

Κατόπιν τούτων, το έτος 1583, εκλέγεται δια ψηφοφορίας των ενοριτών, εφημέριος του σταυροπηγιακού ναού του Αγίου Νικολάου του Μώλου. Εκεί παραμένει για ένα μόνον έτος και στη συνέχεια αποσύρεται στη Μονή Αναφωνητρίας, όπου βιώσας θεάρεστες αρετές, με κορυφαία την απόκρυψη, συγχώρεση, φυγάδευση και σωτηρία του φονιά του αδελφού του Κωνσταντίνου, μεθίσταται προς Κύριον, μετά από σοβαρή ασθένεια, την 17η Δεκεμβρίου 1622.

Σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του, το σκήνωμα του μεταφέρεται και θάπτεται στον ναό του Αγίου Γεωργίου των Στροφάδων Νήσων, όπου μετά μια τριετία, κατά τους μοναστικούς κανόνες, γίνεται ανακομιδή, κατά την οποία διαπιστώνεται ακέραιο το σώμα του, πλήρες χάριτος και ευωδίας, κατατίθεται μάλιστα στον εκεί ιερό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Δια Συνοδικής Αποφάσεως του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γαβριήλ, τον Ιούλιο του 1703, διακηρύσσεται Άγιος, ενώ η Κοινότης Ζακύνθου τον ανακηρύττει Προστάτη και Πολιούχο της Νήσου, το έτος 1724.

Το σεπτό Σκήνωμα παραμένει για χρόνια, φυλασσόμενο στα Στροφάδια ως πολύτιμος θησαυρός. Μετά δε τις τουρκικές επιδρομές και λεηλασίες του 18ου αιώνα, κατά τις οποίες το ιερό λείψανο ακρωτηριάζεται, μετακομίζεται στην Ζάκυνθο, όπου παραμένει φάρος άσβηστος και φωτεινός έως σήμερα.

Ο Άγιος Διονύσιος είναι ένα παμφώτεινο πρότυπο ταπεινοφροσύνης, πνευματικότητας, μόρφωσης, αγάπης, ανεξικακίας, φιλανθρωπίας, ανιδιοτέλειας. Ό ίδιος περιφρόνησε τις γήινες πολυτέλειες και δόξες για να αξιωθεί τις ουράνιες. Είχε δικά του τα πλούτη του επίγειου κόσμου, αλλά τα απεμπόλησε για την λατρεία του Χριστού και την διακονία των ανθρώπων. Η ακοίμητη παρουσία Του θα φωτίζει, θα παρηγορεί, θα εμπνέει και θα καθοδηγεί πάντοτε!

Εκ του Γραφείου Τύπου και Διαδικτύου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails